DOI Artikel:
Wojciechowski, Jerzy: Caraglio w Polsce
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14245#0038
32
JERZY WOJCIECHOWSKI
18. Parys Bordone, Portret Gian Giacomo Caraglia,
1553 r. (?), olej na płótnie,
Kraków, Zamek Królewski na Wawelu, Fot. Zamek
żonie, Barbarze Radziwiłłównie, a ta nosiła ją na złotym łańcuchu, o czym przekonuje między innymi
miniaturowy portret Barbary, malowany temperą na miedzianej blasze, z dyptyku przechowywanego w Zbio-
rach Fundacji XX Czartoryskich w Krakowie".
Pośrednim dowodem na to, jak bardzo król cenił sobie obecność Caraglia na swoim dworze jest decy-
zja, którą powziął względem niego w niewątpliwie pamiętnym dla artysty roku 1552.
Rok ten w astrologicznych zapowiedziach przynieść miał światu wszystko, co najgorsze. Dla Caraglia
okazał się jednakże więcej niż łaskawy. Jego pozycja na królewskim dworze w Polsce zajaśniała nowym
blaskiem. Artysta otrzymał wówczas od Zygmunta Augusta tytuł eąues aureatus czyli Kawalera Złotej Ostrogi.
Do tego rozpowszechnionego w całej Europie wyróżnienia, jakim panujący honorowali szczególnie zasłu-
żonych i godnych obywateli, otrzymał Caraglio indygenat polski oraz prawo cechowania swym nowym
herbem budowli i pomników, które wzniesie (il. 17)1Ш.
44 Choć na miniaturowym portrecie gemma ta nie jest czytelna, wydaje się niemal pewne, że namalowano ją wedle konkret-
nego wzorca. Wizerunek powstał za życia królowej (jedyny znany dziś obok gemmy Caraglia z Monachium, Kat. nr 10), która -
co wiemy z rachunku z 1549 r. - nosiła złoty łańcuch z podobizną króla (Balzer 1885, s. 908). Wzmiankowany dyptyk, nie-
gdyś w skarbcu koronnym na Wawelu, datowany jest na lata 1543-1551; portret Barbary omawia Hanna Widacka, publikując jego
późniejsze graficzne kopie (Widacka 1996, s. 24, il. 8 i 9).
100 Potwierdzenie nobilitacji Caraglia zostało ogłoszone na Sejmie w Piotrkowie, 24 kwietnia 1552 г.:
JERZY WOJCIECHOWSKI
18. Parys Bordone, Portret Gian Giacomo Caraglia,
1553 r. (?), olej na płótnie,
Kraków, Zamek Królewski na Wawelu, Fot. Zamek
żonie, Barbarze Radziwiłłównie, a ta nosiła ją na złotym łańcuchu, o czym przekonuje między innymi
miniaturowy portret Barbary, malowany temperą na miedzianej blasze, z dyptyku przechowywanego w Zbio-
rach Fundacji XX Czartoryskich w Krakowie".
Pośrednim dowodem na to, jak bardzo król cenił sobie obecność Caraglia na swoim dworze jest decy-
zja, którą powziął względem niego w niewątpliwie pamiętnym dla artysty roku 1552.
Rok ten w astrologicznych zapowiedziach przynieść miał światu wszystko, co najgorsze. Dla Caraglia
okazał się jednakże więcej niż łaskawy. Jego pozycja na królewskim dworze w Polsce zajaśniała nowym
blaskiem. Artysta otrzymał wówczas od Zygmunta Augusta tytuł eąues aureatus czyli Kawalera Złotej Ostrogi.
Do tego rozpowszechnionego w całej Europie wyróżnienia, jakim panujący honorowali szczególnie zasłu-
żonych i godnych obywateli, otrzymał Caraglio indygenat polski oraz prawo cechowania swym nowym
herbem budowli i pomników, które wzniesie (il. 17)1Ш.
44 Choć na miniaturowym portrecie gemma ta nie jest czytelna, wydaje się niemal pewne, że namalowano ją wedle konkret-
nego wzorca. Wizerunek powstał za życia królowej (jedyny znany dziś obok gemmy Caraglia z Monachium, Kat. nr 10), która -
co wiemy z rachunku z 1549 r. - nosiła złoty łańcuch z podobizną króla (Balzer 1885, s. 908). Wzmiankowany dyptyk, nie-
gdyś w skarbcu koronnym na Wawelu, datowany jest na lata 1543-1551; portret Barbary omawia Hanna Widacka, publikując jego
późniejsze graficzne kopie (Widacka 1996, s. 24, il. 8 i 9).
100 Potwierdzenie nobilitacji Caraglia zostało ogłoszone na Sejmie w Piotrkowie, 24 kwietnia 1552 г.: