36
JERZY WOJCIECHOWSKI
20. V. Solis, Portret Zygmunta Augusta, miedzioryt 21. N. Nelli, Portret Zygmunta Augusta, miedzioryt.
1554. Fot. za O'Dell-Franke 1977 Fot. za Gumowski 1906
kościoła Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Być może o tej lokalizacji zadecydował fakt, że w tym
rejonie pomieszczone były warsztaty odlewnicze. Data ślubu Caraglia jest nieznana. Ożenił się z krako-
wianką imieniem Katarzyna, z którą miał syna Ludwika, ponadto zaś był ojcem zrodzonej poza związkiem
małżeńskim córki Katarzyny.
Vasari w nocie o Caragliu pisze, że: „[...] będąc dobrze nagrodzony dzięki szczodrobliwości tego
króla, wydał i zainwestował wiele pieniędzy w rejonie parmeńskim, żeby zyskać schronienie na starość
i cieszyć się ojczyzną, przyjaciółmi, swymi uczniami i swym wieloletnim trudem"111. Tę niezbyt ścisłą
S. Mariae in Arena, inter domini Ectoris de Wath et Stanislai Philosz hortos iacentem vero, msto, legittimo, haereditarioque
venditionis titulo vendidisse nobili Iacobo de Karalis Veronensi atque S. Maiestatis Regiae servitori civique Cracoviensi; idque
cum omni eo iure, proprietate et domimo, prout eiusmodi hortum et domum eidem annexam tam in longitudinem quam latitu-
dinem idem dominus lohannes Crocker ex iuridica resignatione hactenus habuit, tenuit et possedit; tum etiam cum omnibus
oneribus et censibus, qui ex eadem domo et horto pauperibus hospitalis S.Spiritus, sive alteri cuicunque provenire solet, et inde
persolivi est solitum, ml penitus exnunc iuris et proprietatis idem dominus lohannes Crocker in tali horto ac domo sibi, suisque
posteris et haeredibus amplius reservando, verum illud totum in praedictum Iacobum de Karalis effectualiter transfundendo, iure
perpetuo et haereditario eam ipsam domum ac hortum cum omnibus eius attinentiis habendum, tenendum et pacifiée possiden-
dum. Recognoscens idem dominus lohannes Crocker sibi pro tali domo et horto ab eodem Iacobo Veronensi esse abunde et
plenarie satisfactum in florenis Sexingentis per mediam sexagenam computatis: de quibus veluti effectualiter perceptis et levatis,
eundem expressis verbis solenniter quietavit in perfectissima forma. Constituit porro idem dominius lohannes Crocker plenipo-
tentem famatum Seniorem Scabinum Iudicii Cerdonici Suburbii Cracoviensis, cui illae haereditates peculia liter subiacent, ad
resignandum eandem domum et hortum in personam eiusdem Iacobi Aurificis et quidem in Iudicio exposito aut alias quandocu-
nque id ipsum habere voluerit et ab eo expetiverit; tum et alia omnia ad peragendum et praestandum, quae rei gerendae nécessitas
et Iudiciorum observatio exegerit, in omni vigore, modo et forma tanquam idem dominus lohannes Crocker solus id ipsum
faceret vel facere posset, dum personaliter adesset."
Dokument z 28 III 1552, Consul. Crac. 443, s. 31-32. Cytuję za Pańków, Wojas 1966.
111 Pozwalam sobie poprawić niefortunne tłumaczenie Estreichera, który w interesującym nas fragmencie stwierdza jakoby
Caraglio „pożyczał na procent owemu Parmigianinowi" Vasari, t. 5, s. 281. Tekst oryginalny mówi zaś wyraźnie: „Questo Gian
Iacomo Caraglio, dopo aver fatto molte stampe di rame, corne ingegnoso si diede a intagliare cammei e cristalli, in che essendo
riuscito non meno eccellente che in fare le stampe di rame, ha atteso poi appresso al re di Pollonia non più aile stampe di rame,
corne cosa bassa, ma aile cose delie gioie, a lavorare d'incavo et aU'architettura. Per che essendo stato largamente premiato dalia
JERZY WOJCIECHOWSKI
20. V. Solis, Portret Zygmunta Augusta, miedzioryt 21. N. Nelli, Portret Zygmunta Augusta, miedzioryt.
1554. Fot. za O'Dell-Franke 1977 Fot. za Gumowski 1906
kościoła Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Być może o tej lokalizacji zadecydował fakt, że w tym
rejonie pomieszczone były warsztaty odlewnicze. Data ślubu Caraglia jest nieznana. Ożenił się z krako-
wianką imieniem Katarzyna, z którą miał syna Ludwika, ponadto zaś był ojcem zrodzonej poza związkiem
małżeńskim córki Katarzyny.
Vasari w nocie o Caragliu pisze, że: „[...] będąc dobrze nagrodzony dzięki szczodrobliwości tego
króla, wydał i zainwestował wiele pieniędzy w rejonie parmeńskim, żeby zyskać schronienie na starość
i cieszyć się ojczyzną, przyjaciółmi, swymi uczniami i swym wieloletnim trudem"111. Tę niezbyt ścisłą
S. Mariae in Arena, inter domini Ectoris de Wath et Stanislai Philosz hortos iacentem vero, msto, legittimo, haereditarioque
venditionis titulo vendidisse nobili Iacobo de Karalis Veronensi atque S. Maiestatis Regiae servitori civique Cracoviensi; idque
cum omni eo iure, proprietate et domimo, prout eiusmodi hortum et domum eidem annexam tam in longitudinem quam latitu-
dinem idem dominus lohannes Crocker ex iuridica resignatione hactenus habuit, tenuit et possedit; tum etiam cum omnibus
oneribus et censibus, qui ex eadem domo et horto pauperibus hospitalis S.Spiritus, sive alteri cuicunque provenire solet, et inde
persolivi est solitum, ml penitus exnunc iuris et proprietatis idem dominus lohannes Crocker in tali horto ac domo sibi, suisque
posteris et haeredibus amplius reservando, verum illud totum in praedictum Iacobum de Karalis effectualiter transfundendo, iure
perpetuo et haereditario eam ipsam domum ac hortum cum omnibus eius attinentiis habendum, tenendum et pacifiée possiden-
dum. Recognoscens idem dominus lohannes Crocker sibi pro tali domo et horto ab eodem Iacobo Veronensi esse abunde et
plenarie satisfactum in florenis Sexingentis per mediam sexagenam computatis: de quibus veluti effectualiter perceptis et levatis,
eundem expressis verbis solenniter quietavit in perfectissima forma. Constituit porro idem dominius lohannes Crocker plenipo-
tentem famatum Seniorem Scabinum Iudicii Cerdonici Suburbii Cracoviensis, cui illae haereditates peculia liter subiacent, ad
resignandum eandem domum et hortum in personam eiusdem Iacobi Aurificis et quidem in Iudicio exposito aut alias quandocu-
nque id ipsum habere voluerit et ab eo expetiverit; tum et alia omnia ad peragendum et praestandum, quae rei gerendae nécessitas
et Iudiciorum observatio exegerit, in omni vigore, modo et forma tanquam idem dominus lohannes Crocker solus id ipsum
faceret vel facere posset, dum personaliter adesset."
Dokument z 28 III 1552, Consul. Crac. 443, s. 31-32. Cytuję za Pańków, Wojas 1966.
111 Pozwalam sobie poprawić niefortunne tłumaczenie Estreichera, który w interesującym nas fragmencie stwierdza jakoby
Caraglio „pożyczał na procent owemu Parmigianinowi" Vasari, t. 5, s. 281. Tekst oryginalny mówi zaś wyraźnie: „Questo Gian
Iacomo Caraglio, dopo aver fatto molte stampe di rame, corne ingegnoso si diede a intagliare cammei e cristalli, in che essendo
riuscito non meno eccellente che in fare le stampe di rame, ha atteso poi appresso al re di Pollonia non più aile stampe di rame,
corne cosa bassa, ma aile cose delie gioie, a lavorare d'incavo et aU'architettura. Per che essendo stato largamente premiato dalia