176
EWA MANIKOWSKA
7. Francesco Penni, Św. Rodzina ze św. Elżbietą i Św. Janem Chrzcicielem.
Kolekcja Potockich z Krzeszowic, Muzeum Narodowe w Warszawie. Fot. Muzeum
portrety) podczas pobytów w Wiedniu, Paryżu i Dreźnie213. Charakter tych podróży był inny. Drezno, Paryż,
a przede wszystkim Wiedeń214 - to miasta, które Potoccy odwiedzali bardzo często, podobnie zresztą jak
cała ówczesna arystokracja. Pobyty wiązały się przede wszystkim z życiem salonowym - zakupy obrazów,
odwiedzanie galerii, pracowni artystów, wystaw artystycznych nie były głównym celem podróży, raczej
jednym z jej wielu elementów2'\ Analiza tych zakupów nie będzie tak szczegółowa, jak poprzednio. Zbiór
zebrany we Włoszech jest największy (43 kupione obrazy na 87 wyszczególnionych w Inwentarzu), najbardziej
zwarty, a przede wszystkim najlepiej udokumentowany. W przypadku zakupów dokonywanych w innych
miastach głównym źródłem jest Inwentarz. Na jego podstawie ograniczę się tylko do ogólniejszych uwag.
Podobnie jak we włoskiej części kolekcji, dominują obrazy dawnych mistrzów, które także kupowano
w antykwariatach216. Zwracaliśmy już uwagę na lokalny charakter rynku sztuki we Włoszech, jego związek
213 Por. Inwentarz...
214 Wiedeń można wręcz nazwać drugim domem. Potoccy zatrzymywali się w mieście w trakcie każdej z podróży, być może
nawet wynajmowali tu dom. W Archiwum Potockich zachował się bowiem Inwentarz jakiegoś domu w Wiedniu.
215 Bardzo wymowne jest tu porównanie Voyage en Italie Anny Potockiej-Wąsowiczowej i tej części jej Pamiętników, która
poświęcona jest pobytowi w Paryżu.
216 W 1823 roku trzy obrazy zostały zakupione w antykwariacie François Goldmanna w Wiedniu. Na odwrocie obrazu Amorki
w kuźni (w Inwentarzu określony jako „tableau oval avec des amours") znajduje się napis antykwariusza. To niestety jedyne dwa
udokumentowane zakupy.
EWA MANIKOWSKA
7. Francesco Penni, Św. Rodzina ze św. Elżbietą i Św. Janem Chrzcicielem.
Kolekcja Potockich z Krzeszowic, Muzeum Narodowe w Warszawie. Fot. Muzeum
portrety) podczas pobytów w Wiedniu, Paryżu i Dreźnie213. Charakter tych podróży był inny. Drezno, Paryż,
a przede wszystkim Wiedeń214 - to miasta, które Potoccy odwiedzali bardzo często, podobnie zresztą jak
cała ówczesna arystokracja. Pobyty wiązały się przede wszystkim z życiem salonowym - zakupy obrazów,
odwiedzanie galerii, pracowni artystów, wystaw artystycznych nie były głównym celem podróży, raczej
jednym z jej wielu elementów2'\ Analiza tych zakupów nie będzie tak szczegółowa, jak poprzednio. Zbiór
zebrany we Włoszech jest największy (43 kupione obrazy na 87 wyszczególnionych w Inwentarzu), najbardziej
zwarty, a przede wszystkim najlepiej udokumentowany. W przypadku zakupów dokonywanych w innych
miastach głównym źródłem jest Inwentarz. Na jego podstawie ograniczę się tylko do ogólniejszych uwag.
Podobnie jak we włoskiej części kolekcji, dominują obrazy dawnych mistrzów, które także kupowano
w antykwariatach216. Zwracaliśmy już uwagę na lokalny charakter rynku sztuki we Włoszech, jego związek
213 Por. Inwentarz...
214 Wiedeń można wręcz nazwać drugim domem. Potoccy zatrzymywali się w mieście w trakcie każdej z podróży, być może
nawet wynajmowali tu dom. W Archiwum Potockich zachował się bowiem Inwentarz jakiegoś domu w Wiedniu.
215 Bardzo wymowne jest tu porównanie Voyage en Italie Anny Potockiej-Wąsowiczowej i tej części jej Pamiętników, która
poświęcona jest pobytowi w Paryżu.
216 W 1823 roku trzy obrazy zostały zakupione w antykwariacie François Goldmanna w Wiedniu. Na odwrocie obrazu Amorki
w kuźni (w Inwentarzu określony jako „tableau oval avec des amours") znajduje się napis antykwariusza. To niestety jedyne dwa
udokumentowane zakupy.