DOI Artikel:
Feliks, Anna: Kolekcja obrazów włoskich Karola Lanckorońskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14245#0282
272
ANNA FELIKS
Skrzydła poliptyku (należące pierwotnie do ołtarza - Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny ze śś. Błaże-
jem i Bartłomiejem) pochodzą z kościoła San Andréa a Frontigiano w Sienie, z kaplicy San Biagio
a Filetta. Centralną tablicę z przedstawieniem Madonny z Dzieciątkiem i św. Katarzyną ( 116 x 56,5 cm)
flankowały tablice: po prawej ze św. Janem Chrzcicielem i Błażejem (116, 5 x 37 cm ), a po lewej ze
św. Janem Ewangelistą i Bartłomiejem (116,5 x 35,5 cm). Od 1901 pozostałe części ołtarza znajdują
się w Pinacoteca Nazionale w Sienie. W literaturze podkreślono zły stan skrzydeł należących do Lanc-
korońskiego, przycięte ze wszystkich stron, były następnie retuszowane i położone na nowy podkład.
W 1939 skonfiskowane z pomieszczeń na parterze pałacu przez BDA (neg. 4932), przewiezione do
S, T, A, Salz. (Sw. Jan Chrzciciel nr 310) i (Sw. Jan Ewangelista nr 311), otrzymały numery identyfi-
kacyjne (w kolejności) AL 244, 243, НТО 76, 77, NBL 349 A, 349 В i wycenione na 300 RM każde
(S, s. 4). Zwrócone 29 VII 1947. Następnie w Hohenems (Z, s. 3).
W 1932 Berenson przypisał obie tablice Luce di Tommé. Proweniencję i przypuszczalną rekonstrukcję
podał w 1971 Fehn.
Bibliografia: Berenson 1932, s. 314 (datowanie); Van Marle, vol. II, 1934, s. 527; Berenson 1936, s. 270; tenże
1968, vol. III, s.226;Fehn Jr. 1971, s. 33; Torri ti 1978, s. 394, il. 471 (literatura); De Bencdictis 1979, s. 82; Fen n
J r. 1986, s. 41, 1 14, 1 16, il. 31 (proweniencja, stan zachowania, rekonstrukcja i bibliografia).
117. TYCJAN wł. TIZIANO VECELLIO (ok. 1488-1576)
Portret Daniele Barbaro, 1544-1545
Olej na płótnie, 82 x 98 cm
Miejsce przechowywania nieznane
Wisiał w Dolnej Bibliotece pałacu obok drzwi wejściowych. Zarekwirowany w 1939 r. przez BDA
(neg. 4853) jako kopia obrazu Tycjana, przetransportowany do A, Salz. (nr. 85), opatrzony numerami
Al 165, НТО 185, NBL 71.
W katalogu kolekcji opisany jako dzieło warsztatowe Tintoretta Wenecki szlachcic. Przypisany przez
Berensona Giuliowi Campiemu. Wethey uznał obraz za drugą wersję portretu Daniele Barbaro z 1544-
1545, znajdującego się w National Gallery of Canada w Ottawie (olej na płótnie 87 x 71,1 cm). Pierw-
szą wersją miało być płótno (81 x 69 cm) znajdujące się w Muzeum Prado w Madrycie, datowane
1545.
Bibliografia: Palais Lanckoroński 1903, s. 12; Berenson 1907, s. 188; Suida 1935, s. 172; Wethey 1971, vol. II, s. 80-
81 (datowanie i atrybucja).
118. TYCJAN wł. TIZIANO VECELLIO
Bawiące się putta, fragment, ok. 1560-1569
Fresk przeniesiony na płótno, 78,7 x 221 cm
Nowy York, kolekcja Walter P. Chrysler Jr.
Jest to fragment fresku przedstawiającego Zabawy puttów, którym Tycjan udekorował swój dom Casa
Grande w Wenecji w latach 60. XVI w. Po jego śmierci w 1576 dom przeszedł na własność syna
Pomponiusza, który w 1581 sprzedał go Christoforowi Barbariemu. W rękach rodziny pozostał do
początku XIX wieku. W latach 1817-1830 willę przebudował i sprzedał ówczesny właściciel France-
sco Brève. Kilkanaście fragmentów fresku zdjętych ze ścian trafiło do kolekcji: barona Garioda we
Florencji, profesora Nagera w Monachium i Lanckorońskiego w Wiedniu. W 1877 baron Gariod po-
darował osiem fragmentów Muzeum Chambery. Informacja o malowidle została zamieszczona w prze-
wodniku 1903. W domu Lanckorońskiego dzieło widział A. Bayersdorfer, informacje o nim oraz ilu-
strację opublikował w Klassischer Bilderschatz. Fresk wisiał w pałacu w Dolnej Bibliotece nad drzwiami.
Skonfiskowany w 1939 z pokoju kominkowego przez BDA (neg. 4860), przechowywany w A, E (Kr 87),
otrzymał numery identyfikacyjne AL 172, НТО 215, NBL 4, wyceniony na 10 000 RM (S, s. 10).
Przekazany właścicielowi 6 X 1947. Następnie w Hohenems (Z, s. 7). 1950 w wykazie obiektów
przeznaczonych po pożarze do konserwacji. Po 1953 sprzedany Walterowi P. Chryslerowi Jr.
ANNA FELIKS
Skrzydła poliptyku (należące pierwotnie do ołtarza - Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny ze śś. Błaże-
jem i Bartłomiejem) pochodzą z kościoła San Andréa a Frontigiano w Sienie, z kaplicy San Biagio
a Filetta. Centralną tablicę z przedstawieniem Madonny z Dzieciątkiem i św. Katarzyną ( 116 x 56,5 cm)
flankowały tablice: po prawej ze św. Janem Chrzcicielem i Błażejem (116, 5 x 37 cm ), a po lewej ze
św. Janem Ewangelistą i Bartłomiejem (116,5 x 35,5 cm). Od 1901 pozostałe części ołtarza znajdują
się w Pinacoteca Nazionale w Sienie. W literaturze podkreślono zły stan skrzydeł należących do Lanc-
korońskiego, przycięte ze wszystkich stron, były następnie retuszowane i położone na nowy podkład.
W 1939 skonfiskowane z pomieszczeń na parterze pałacu przez BDA (neg. 4932), przewiezione do
S, T, A, Salz. (Sw. Jan Chrzciciel nr 310) i (Sw. Jan Ewangelista nr 311), otrzymały numery identyfi-
kacyjne (w kolejności) AL 244, 243, НТО 76, 77, NBL 349 A, 349 В i wycenione na 300 RM każde
(S, s. 4). Zwrócone 29 VII 1947. Następnie w Hohenems (Z, s. 3).
W 1932 Berenson przypisał obie tablice Luce di Tommé. Proweniencję i przypuszczalną rekonstrukcję
podał w 1971 Fehn.
Bibliografia: Berenson 1932, s. 314 (datowanie); Van Marle, vol. II, 1934, s. 527; Berenson 1936, s. 270; tenże
1968, vol. III, s.226;Fehn Jr. 1971, s. 33; Torri ti 1978, s. 394, il. 471 (literatura); De Bencdictis 1979, s. 82; Fen n
J r. 1986, s. 41, 1 14, 1 16, il. 31 (proweniencja, stan zachowania, rekonstrukcja i bibliografia).
117. TYCJAN wł. TIZIANO VECELLIO (ok. 1488-1576)
Portret Daniele Barbaro, 1544-1545
Olej na płótnie, 82 x 98 cm
Miejsce przechowywania nieznane
Wisiał w Dolnej Bibliotece pałacu obok drzwi wejściowych. Zarekwirowany w 1939 r. przez BDA
(neg. 4853) jako kopia obrazu Tycjana, przetransportowany do A, Salz. (nr. 85), opatrzony numerami
Al 165, НТО 185, NBL 71.
W katalogu kolekcji opisany jako dzieło warsztatowe Tintoretta Wenecki szlachcic. Przypisany przez
Berensona Giuliowi Campiemu. Wethey uznał obraz za drugą wersję portretu Daniele Barbaro z 1544-
1545, znajdującego się w National Gallery of Canada w Ottawie (olej na płótnie 87 x 71,1 cm). Pierw-
szą wersją miało być płótno (81 x 69 cm) znajdujące się w Muzeum Prado w Madrycie, datowane
1545.
Bibliografia: Palais Lanckoroński 1903, s. 12; Berenson 1907, s. 188; Suida 1935, s. 172; Wethey 1971, vol. II, s. 80-
81 (datowanie i atrybucja).
118. TYCJAN wł. TIZIANO VECELLIO
Bawiące się putta, fragment, ok. 1560-1569
Fresk przeniesiony na płótno, 78,7 x 221 cm
Nowy York, kolekcja Walter P. Chrysler Jr.
Jest to fragment fresku przedstawiającego Zabawy puttów, którym Tycjan udekorował swój dom Casa
Grande w Wenecji w latach 60. XVI w. Po jego śmierci w 1576 dom przeszedł na własność syna
Pomponiusza, który w 1581 sprzedał go Christoforowi Barbariemu. W rękach rodziny pozostał do
początku XIX wieku. W latach 1817-1830 willę przebudował i sprzedał ówczesny właściciel France-
sco Brève. Kilkanaście fragmentów fresku zdjętych ze ścian trafiło do kolekcji: barona Garioda we
Florencji, profesora Nagera w Monachium i Lanckorońskiego w Wiedniu. W 1877 baron Gariod po-
darował osiem fragmentów Muzeum Chambery. Informacja o malowidle została zamieszczona w prze-
wodniku 1903. W domu Lanckorońskiego dzieło widział A. Bayersdorfer, informacje o nim oraz ilu-
strację opublikował w Klassischer Bilderschatz. Fresk wisiał w pałacu w Dolnej Bibliotece nad drzwiami.
Skonfiskowany w 1939 z pokoju kominkowego przez BDA (neg. 4860), przechowywany w A, E (Kr 87),
otrzymał numery identyfikacyjne AL 172, НТО 215, NBL 4, wyceniony na 10 000 RM (S, s. 10).
Przekazany właścicielowi 6 X 1947. Następnie w Hohenems (Z, s. 7). 1950 w wykazie obiektów
przeznaczonych po pożarze do konserwacji. Po 1953 sprzedany Walterowi P. Chryslerowi Jr.