DOI article:
Nowacki, Dariusz: Warsztat złotnika gdańskiego Petera II Rodego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14536#0114
[08 _DARIUS/. NOWAC KI
19. Para lichtarzy, 1659-1673. Piaseczno, kościół Narodzenia NMP, fot. Wacław 20. Lichtarz, zapewne 1676-1677.
Górski - Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie (kat. 34-35) Gniezno, katedra, fot. Erazm Ciołek
(kat. 36-37)
tu dzieła Kwintusa Kurcjusza Rufusa82. W dekoracji omawianej miednicy ujawniają się kilkakrotnie już
podnoszone mankamenty warsztatowe, zwłaszcza nieporadność w ukazaniu postaci w perspektywicznej
przestrzeni. Jedyny znany bliski odpowiednik z około 1670 r. - misa Hansa Polmanna z katedry w Tarno-
wie83 - góruje nad dziełem Rodego swobodą w oddaniu plastyki figury ludzkiej.
L. Mokrzecki, Studium z dziejów nauczania historii. Rozwój dydaktyki przedmiotu w Gdańskim Gimnazjum Akademic-
kim do schyłku XVII wieku, Gdańsk 1973, s. 78, 88, 161; Tuchołka-Włodarska, Srebrne kufle..., s. 191, 194-195.
83 Od 2001 r. depozyt w Zamku Królewskim na Wawelu (Dep. 730) - Tyniec - sztuka i kultura benedyktynów od wieku XI
do XVIII. Katalog wystawy w Zamku Królewskim na Wawelu, październik-grudzień 1994, red. K. Żurowska, Kraków 1994,
s. 95-96, poz. V/56 (oprać. D. Nowacki). Argumenty podważające identyfikację cechy HPL w trójliściu z warsztatem Polmanna
-Aurea porta..., t Q, s. 204, 456 (oprać. B.Tuchołka-Włodarska); Gradowski, Kasprzak-Miler, op. cit., s. 93, 107,
poz. G 378, G 452 - nie wytrzymują krytyki w świetle zarejestrowania co najmniej 32 identycznie oznakowanych sreber, zdradza-
jących ewolucję stylistyczną ich twórcy, wytłumaczalną w odniesieniu do warsztatu czynnego aż sześćdziesiąt lat (1626-1686).
Rozstrzygające znaczenie ma niemożność wskazania innego złotnika gdańskiego (o inicjałach HPL, PHL lub PL), który w latach
sześćdziesiątych miał już ugruntowaną pozycję w cechu, skoro wykonywał najbardziej prestiżowe zamówienia królewskie (zacho-
wane na Kremlu w Moskwie), a jego późne dzieła noszą znamiona charakterystyczne dla lat osiemdziesiątych XVII w.:
19. Para lichtarzy, 1659-1673. Piaseczno, kościół Narodzenia NMP, fot. Wacław 20. Lichtarz, zapewne 1676-1677.
Górski - Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie (kat. 34-35) Gniezno, katedra, fot. Erazm Ciołek
(kat. 36-37)
tu dzieła Kwintusa Kurcjusza Rufusa82. W dekoracji omawianej miednicy ujawniają się kilkakrotnie już
podnoszone mankamenty warsztatowe, zwłaszcza nieporadność w ukazaniu postaci w perspektywicznej
przestrzeni. Jedyny znany bliski odpowiednik z około 1670 r. - misa Hansa Polmanna z katedry w Tarno-
wie83 - góruje nad dziełem Rodego swobodą w oddaniu plastyki figury ludzkiej.
L. Mokrzecki, Studium z dziejów nauczania historii. Rozwój dydaktyki przedmiotu w Gdańskim Gimnazjum Akademic-
kim do schyłku XVII wieku, Gdańsk 1973, s. 78, 88, 161; Tuchołka-Włodarska, Srebrne kufle..., s. 191, 194-195.
83 Od 2001 r. depozyt w Zamku Królewskim na Wawelu (Dep. 730) - Tyniec - sztuka i kultura benedyktynów od wieku XI
do XVIII. Katalog wystawy w Zamku Królewskim na Wawelu, październik-grudzień 1994, red. K. Żurowska, Kraków 1994,
s. 95-96, poz. V/56 (oprać. D. Nowacki). Argumenty podważające identyfikację cechy HPL w trójliściu z warsztatem Polmanna
-Aurea porta..., t Q, s. 204, 456 (oprać. B.Tuchołka-Włodarska); Gradowski, Kasprzak-Miler, op. cit., s. 93, 107,
poz. G 378, G 452 - nie wytrzymują krytyki w świetle zarejestrowania co najmniej 32 identycznie oznakowanych sreber, zdradza-
jących ewolucję stylistyczną ich twórcy, wytłumaczalną w odniesieniu do warsztatu czynnego aż sześćdziesiąt lat (1626-1686).
Rozstrzygające znaczenie ma niemożność wskazania innego złotnika gdańskiego (o inicjałach HPL, PHL lub PL), który w latach
sześćdziesiątych miał już ugruntowaną pozycję w cechu, skoro wykonywał najbardziej prestiżowe zamówienia królewskie (zacho-
wane na Kremlu w Moskwie), a jego późne dzieła noszą znamiona charakterystyczne dla lat osiemdziesiątych XVII w.: