DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.14536#0267
Hinweis: Dies ist eine zusätzlich gescannte Seite, um Farbkeil und Maßstab abbilden zu können.
0.5
1 cm
254
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI KOMITETU NAUK O SZTUCE PAN
skich między krajami dawnej Mezopotamii a Półwyspem Iberyjskim w X w. i na tle stałego napływu ksią-
żek i dzieł sztuki ze Wschodu na ziemie Al-Andalus, Starej Kastylii i Asturii. Ponieważ obraz Babilonu
w Beatusie powstał w wyniku spotkania kilku różnych genetycznie tradycji i wątków artystycznych i lite-
rackich, analiza przedstawienia wymagała uruchomienia metod historii sztuki antycznej i średniowiecznej,
archeologii i historii literackiej Bliskiego Wschodu, biblistyki i historii egzegezy. Prof. Skubiszewski w
swoim wystąpieniu kładł nacisk na ten wielodyscyplinarny aspekt pracy.
Referat wywołał ożywioną dyskusję, w której podkreślano chronologiczne warstwy poszczególnych
przedstawień w dziełach o złożonej tradycji ikonograficznej.
Przewodniczący Komitetu przedstawił w części zamkniętej posiedzenia sprawy bieżące, w tym spra-
wozdanie z uroczystego wręczenia księgi Arx fełicitatis prof. Andrzejowi Rottermundowi na Zamku Kró-
lewskim w Warszawie (2 października 2001).
25 stycznia 2002 г., w części naukowej zebrania Komitetu Nauk o Sztuce, prof. dr hab. Teresa Grzyb-
kowska wygłosiła referat Fotografia cyfrowa w służbie zabytków. Przykład Dworu Artusa w Gdańsku. Na
wstępie prof. Teresa Grzybkowska przypomniała wojenny los wielkoformatowych maniery stycznych i ba-
rokowych malowideł, zdobiących reprezentacyjne wnętrze Dworu. Pozostało po nich zaledwie kilka starych
fotografii, zaś zadanie, jakie sobie postawiono, polegać miało na odtworzeniu najsłynniejszych dzieł Hansa
Vredemana de Vries i Antoniego Moliera za pomocą barwnej fotografii komputerowej, wydrukowanej przez
plotery na zagruntowanym płótnie, w skali identycznej z zaginionymi obrazami. Wyzwania tego podjął się
artysta plastyk i fotograf Krzysztof Izdebski, który opracował w tym celu własną metodę rekonstrukcji.
W skrócie, polegała ona na scaleniu wielu pochodzących z różnego czasu fotografii w jeden czarno-biały
elektroniczny obraz fotograficzny, pozbawiony wad i kątów widzenia zdjęć wyjściowych, by następnie metodą
żmudnej kalibracji nanieść odpowiednio dobierane kolory i retusze oraz powiększyć ponad tysiąc razy.
Niezależnie od prac Izdebskiego podobną metodę zastosowano w ratuszu akwizgrańskim przy odtwarzaniu
trzech zniszczonych fresków A. Rethela z poł. XIX w.
Najistotniejszym zadaniem, jakie postawiła przed sobą referentka, było określenie statusu ontologicz-
nego cyfrowej reprodukcji nieistniejącego oryginału. Profesor Grzybkowska nawiązała do przeżywającego
renesans w dwudziestowiecznej filozofii i praktyce artystycznej pojęcia „simulacrum". Odwołując się do
e ma, symulakra odwołuje też zmysły widza do tego nieistniejącego w ory-
wojeniem tego, czego nie ma, nie jest nigdy ani obecnym oryginałem, ani
torka referatu postawiła więc kluczowe dla przedstawionego przez siebie
a, pozór tego, czego nie ma, może być konserwatorskim odtworzeniem
malarskich? Zniszczonego oryginału nic nie zastąpi. Jednak w takiej sy-
Prof. Grzybkowska wyraziła przekonanie, że jest to w danym konkretnym
:e rozwiązanie. Odpowiada na zapotrzebowanie społeczne, jak i na este-
ę oryginał wymagania wysoce profesjonalnej pracy,
vnie między muzykologami i mediologami - zwrócono uwagę na nowy
ekonstrukcja zaginionych, nieobecnych dzieł sztuki (także muzycznych),
symulakrach, oraz na praktyczno-konserwatorski wymiar symulakru.
ia odbyła się dyskusja m.in. nad sytuacją kadrową w Instytucie Sztuki PAN
i. Przedstawiono wiele spraw bieżących, w tym oceny zebrania (z 15 stycz-
H-01 Komitetu Badań Naukowych. Po raz kolejny przedstawiono na tym
dej czasopism naukowych jako nieobowiązującej w humanistyce. Odbyło
id kandydaturą prof. dr A. Rottermunda na członka korespondenta PAN,
\ IS PAN. Wyniki wraz z protokołem przesłano nowemu przewodniczące-
:owi Samsonowiczowi.
rgmunta Szweykowskiego, zgłoszoną jeszcze w poprzedniej kadencji, przy-
liczący Komitetu zobowiązał się do rozmów w tej sprawie z dziekanem
naukowej zebrania Komitetu Nauk o Sztuce, prof. dr hab. Mariusz Kar-
■)by Władysława IV. Referent postawił sobie za cel całościową reinterpre-
Iskiej sztuki XVII w.: przeanalizowania źródeł jej zapożyczeń stylistycz-
w ideowych oraz scharakteryzowania postaw i preferencji estetycznych
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI KOMITETU NAUK O SZTUCE PAN
skich między krajami dawnej Mezopotamii a Półwyspem Iberyjskim w X w. i na tle stałego napływu ksią-
żek i dzieł sztuki ze Wschodu na ziemie Al-Andalus, Starej Kastylii i Asturii. Ponieważ obraz Babilonu
w Beatusie powstał w wyniku spotkania kilku różnych genetycznie tradycji i wątków artystycznych i lite-
rackich, analiza przedstawienia wymagała uruchomienia metod historii sztuki antycznej i średniowiecznej,
archeologii i historii literackiej Bliskiego Wschodu, biblistyki i historii egzegezy. Prof. Skubiszewski w
swoim wystąpieniu kładł nacisk na ten wielodyscyplinarny aspekt pracy.
Referat wywołał ożywioną dyskusję, w której podkreślano chronologiczne warstwy poszczególnych
przedstawień w dziełach o złożonej tradycji ikonograficznej.
Przewodniczący Komitetu przedstawił w części zamkniętej posiedzenia sprawy bieżące, w tym spra-
wozdanie z uroczystego wręczenia księgi Arx fełicitatis prof. Andrzejowi Rottermundowi na Zamku Kró-
lewskim w Warszawie (2 października 2001).
25 stycznia 2002 г., w części naukowej zebrania Komitetu Nauk o Sztuce, prof. dr hab. Teresa Grzyb-
kowska wygłosiła referat Fotografia cyfrowa w służbie zabytków. Przykład Dworu Artusa w Gdańsku. Na
wstępie prof. Teresa Grzybkowska przypomniała wojenny los wielkoformatowych maniery stycznych i ba-
rokowych malowideł, zdobiących reprezentacyjne wnętrze Dworu. Pozostało po nich zaledwie kilka starych
fotografii, zaś zadanie, jakie sobie postawiono, polegać miało na odtworzeniu najsłynniejszych dzieł Hansa
Vredemana de Vries i Antoniego Moliera za pomocą barwnej fotografii komputerowej, wydrukowanej przez
plotery na zagruntowanym płótnie, w skali identycznej z zaginionymi obrazami. Wyzwania tego podjął się
artysta plastyk i fotograf Krzysztof Izdebski, który opracował w tym celu własną metodę rekonstrukcji.
W skrócie, polegała ona na scaleniu wielu pochodzących z różnego czasu fotografii w jeden czarno-biały
elektroniczny obraz fotograficzny, pozbawiony wad i kątów widzenia zdjęć wyjściowych, by następnie metodą
żmudnej kalibracji nanieść odpowiednio dobierane kolory i retusze oraz powiększyć ponad tysiąc razy.
Niezależnie od prac Izdebskiego podobną metodę zastosowano w ratuszu akwizgrańskim przy odtwarzaniu
trzech zniszczonych fresków A. Rethela z poł. XIX w.
Najistotniejszym zadaniem, jakie postawiła przed sobą referentka, było określenie statusu ontologicz-
nego cyfrowej reprodukcji nieistniejącego oryginału. Profesor Grzybkowska nawiązała do przeżywającego
renesans w dwudziestowiecznej filozofii i praktyce artystycznej pojęcia „simulacrum". Odwołując się do
e ma, symulakra odwołuje też zmysły widza do tego nieistniejącego w ory-
wojeniem tego, czego nie ma, nie jest nigdy ani obecnym oryginałem, ani
torka referatu postawiła więc kluczowe dla przedstawionego przez siebie
a, pozór tego, czego nie ma, może być konserwatorskim odtworzeniem
malarskich? Zniszczonego oryginału nic nie zastąpi. Jednak w takiej sy-
Prof. Grzybkowska wyraziła przekonanie, że jest to w danym konkretnym
:e rozwiązanie. Odpowiada na zapotrzebowanie społeczne, jak i na este-
ę oryginał wymagania wysoce profesjonalnej pracy,
vnie między muzykologami i mediologami - zwrócono uwagę na nowy
ekonstrukcja zaginionych, nieobecnych dzieł sztuki (także muzycznych),
symulakrach, oraz na praktyczno-konserwatorski wymiar symulakru.
ia odbyła się dyskusja m.in. nad sytuacją kadrową w Instytucie Sztuki PAN
i. Przedstawiono wiele spraw bieżących, w tym oceny zebrania (z 15 stycz-
H-01 Komitetu Badań Naukowych. Po raz kolejny przedstawiono na tym
dej czasopism naukowych jako nieobowiązującej w humanistyce. Odbyło
id kandydaturą prof. dr A. Rottermunda na członka korespondenta PAN,
\ IS PAN. Wyniki wraz z protokołem przesłano nowemu przewodniczące-
:owi Samsonowiczowi.
rgmunta Szweykowskiego, zgłoszoną jeszcze w poprzedniej kadencji, przy-
liczący Komitetu zobowiązał się do rozmów w tej sprawie z dziekanem
naukowej zebrania Komitetu Nauk o Sztuce, prof. dr hab. Mariusz Kar-
■)by Władysława IV. Referent postawił sobie za cel całościową reinterpre-
Iskiej sztuki XVII w.: przeanalizowania źródeł jej zapożyczeń stylistycz-
w ideowych oraz scharakteryzowania postaw i preferencji estetycznych