DOI Artikel:
Chodyński, Antoni Romuald: Kolekcjonerzy i kolekcje w Gdańsku XVI - XIX wieku (do 1872 roku): "Inventarium et taxam" dzieł sztuki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14536#0187
KOLHKCJONHRZY I KOLEKCJE W GDAŃSKU XVI XIX WIEKU
1
5. Albrecht Durer (1471-1528), Dudziarz, 1514 r. Miedzioryt, 11,6 x 7,4 cm.
Kolekcja J. Kabruna, nr 2567. Muzeum Narodowe w Gdańsku, fot. Muzeum
dobnie przez cesarza Maksymiliana I, z potwierdzonym szlachectwem (21 IX 1570) przez króla Zygmunta
Augusta, pieczętował się jako ostatni z linii gdańskich Kempenów zmarły bezpotomnie Eggert. Rawiczem
posługiwała się rodzina jego żony, Klary Bahr. Małżeństwo zawarte zostało w sierpniu 1601 г., tak więc data
1620 r. mogła wiązać się z innym wydarzeniem, jeszcze przed jej śmiercią (1 XI 1622). Umieszczenie
herbów obu rodzin wskazuje na wspólną fundację małżonków64. Spadkobiercami majątku - zapewne fla-
mandzkich gobelinów - byli Ferberowie i Brandesowie. Nie znamy dalszego losu tych kosztownych tkanin
aż do około 1932 г., gdy w jednym z antykwariatów we Frankfurcie nad Menem pojawiła się tkanina ścien-
na (140 x 553 cm), łączona przez W. Tomkiewicza (na postawie wcześniejszych ustaleń H. Góbla) ze śro-
dowiskiem gdańskiej rodziny von Kempen65.
Przez port w Gdańsku przechodziły arrasy, zamawiane na dwór królewski w Krakowie, najpewniej
zwolnione od podatku. Poświadczeni są dwaj pracujący nad Motławą Flamandowie: tkacz Roderyk Der-
moyen, wykonujący zamówienia dla kasztelana gdańskiego oraz starosty malborskiego Jana Kostki, i Jost
64 PSB, XII, 1966/1967, s. 337 i п.; Z dren ka, Rats-und Gerichtspatriziat..., II, s. 55-70; O rodzinie von Kempen - APG
300, R/Ll, 28, s. 8, 87, 103, 115. Eggerta (zm. 1636) nie należy mylić z wcześniejszym Eggertem von Kempen (1471-1557),
bankierem króla Zygmunta Augusta, zob: Chodyński, Klejnoty i biżuteria..., s. 83.
65 H. Gobe 1, Ein Wandtepich des danziger Burgermeister Eggert von Kempen und die danziger Bildwirkerei, „Pantheon .
9, 1932, 5, s. 162-164; W. To m к i e w i с z , Realizm w malarstwie gdańskim przełomu XVI i XVII wieku, [w:] Studia Pomorskie,
pod red. M. Wa 1 i с к i e g o , t. II, Wrocław 1957, s. 209 i п., il. 73 i 74.
1
5. Albrecht Durer (1471-1528), Dudziarz, 1514 r. Miedzioryt, 11,6 x 7,4 cm.
Kolekcja J. Kabruna, nr 2567. Muzeum Narodowe w Gdańsku, fot. Muzeum
dobnie przez cesarza Maksymiliana I, z potwierdzonym szlachectwem (21 IX 1570) przez króla Zygmunta
Augusta, pieczętował się jako ostatni z linii gdańskich Kempenów zmarły bezpotomnie Eggert. Rawiczem
posługiwała się rodzina jego żony, Klary Bahr. Małżeństwo zawarte zostało w sierpniu 1601 г., tak więc data
1620 r. mogła wiązać się z innym wydarzeniem, jeszcze przed jej śmiercią (1 XI 1622). Umieszczenie
herbów obu rodzin wskazuje na wspólną fundację małżonków64. Spadkobiercami majątku - zapewne fla-
mandzkich gobelinów - byli Ferberowie i Brandesowie. Nie znamy dalszego losu tych kosztownych tkanin
aż do około 1932 г., gdy w jednym z antykwariatów we Frankfurcie nad Menem pojawiła się tkanina ścien-
na (140 x 553 cm), łączona przez W. Tomkiewicza (na postawie wcześniejszych ustaleń H. Góbla) ze śro-
dowiskiem gdańskiej rodziny von Kempen65.
Przez port w Gdańsku przechodziły arrasy, zamawiane na dwór królewski w Krakowie, najpewniej
zwolnione od podatku. Poświadczeni są dwaj pracujący nad Motławą Flamandowie: tkacz Roderyk Der-
moyen, wykonujący zamówienia dla kasztelana gdańskiego oraz starosty malborskiego Jana Kostki, i Jost
64 PSB, XII, 1966/1967, s. 337 i п.; Z dren ka, Rats-und Gerichtspatriziat..., II, s. 55-70; O rodzinie von Kempen - APG
300, R/Ll, 28, s. 8, 87, 103, 115. Eggerta (zm. 1636) nie należy mylić z wcześniejszym Eggertem von Kempen (1471-1557),
bankierem króla Zygmunta Augusta, zob: Chodyński, Klejnoty i biżuteria..., s. 83.
65 H. Gobe 1, Ein Wandtepich des danziger Burgermeister Eggert von Kempen und die danziger Bildwirkerei, „Pantheon .
9, 1932, 5, s. 162-164; W. To m к i e w i с z , Realizm w malarstwie gdańskim przełomu XVI i XVII wieku, [w:] Studia Pomorskie,
pod red. M. Wa 1 i с к i e g o , t. II, Wrocław 1957, s. 209 i п., il. 73 i 74.