DOI Artikel:
Kozieł, Andrzej: Marian Morelowski (1884 - 1963)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.16827#0055
48
ANDRZEJ KOZIEŁ
Marian Morelowski, 1931, Wilno.
Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław
I
Bogaty i barwny życiorys Morelowskiego był już kilkakrotnie prezentowany6. Dlatego też w tym miejscu
chciałbym skupić się na kilku wybranych aspektach biografii, które miały istotny wpływ na jego działalność
naukową jako historyka sztuki7. Choć we wszystkich oficjalnych życiorysach Morelowskiego podawano,
że był on z wykształcenia historykiem sztuki i roman i s tą, to jednak - jak wynika z dokumentów szkolnych
zgromadzonych w jego archiwum we wrocławskim Ossolineum8 - nie studiował on historii sztuki. Urodzony
2 III 1884 roku w Wadowicach rozpoczął w 1902 roku naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował
jednak nie historię sztuki, jak sam później podawał w swoim życiorysie4, lecz inne kierunki: początkowo
prawo i filozofię, a po roku filologię romańską i germańską, a także slawistykę. W 1905 roku przeniósł się
do Wiednia i na tamtejszym uniwersytecie kontynuował studia filologii romańskiej. We wrześniu 1906 roku,
dzięki otrzymanemu stypendium, wyjechał do Paryża w celu doskonalenia znajomości języka francuskiego.
Tam podjął pierwszą pracę zarobkową jako nauczyciel języków polskiego i niemieckiego w S/kole Polskiej
w Batignolles. W wolnym czasie uczęszczał na wybrane wykłady na Sorbonie, w College de France i École
des Hautes Études. C hoć pobyt w Paryżu trwał krótko ze względu na znaczne pogorszenie się stanu zdrowia
Morelowski musiał już w listopadzie 1907 roku wrócić do kraju - to jednak wywarł on decydujący wpływ na
jego późniejszą fascynację kulturą francuską.
Po zakończeniu leczenia Morelowski w 1909 roku ponownie wyjechał do Wiednia, gdzie przebywał do
1911 roku. 'len czas poświęcił na kwerendy w archiwach i bibliotekach, które prowadził przede wszystkim
6 M in. J. Orosz, Marian Morelowski (1884-1963), „Biuletyn Ilistorii Sztuki", XXVI, 1964, s. 208 -210; Л. Holiński, Marian Mo-
relowski 1HH4-1963, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie", 14, 1963 -1964, s. 41-48; A. Longiewska, Archiwum
Mariana Morelowskiego w zbiorach Ossolineum, „Ze skarbca kultury", XXV, 1974, s. 227-252.
7 Prezentacja biografii Morelowskiego oparta jest na źródłach zgromadzonych w jego obszernym archiwum (Wrocław, Zakład Na-
rodowy im. Ossolińskich, Dział Rękopisów [dalej cyt.: ZNODR], sygn. 14816/III-14878/III, Akc. 219/75, 123/85, 139/85, 33/86-39/86,
30/91, 31/91, 33/91, Papiery Mariana Morelowskiego z lat ISS4 1963) oraz jego aktach osobowych (Wrocław, Archiwum Uniwersyte-
tu Wrocławskiego [dalej cyt.: AUWr], sygn. RK-120/alt, Morelowski Marian, s. Juliana). Korzystałem także z artykułu: Longiewska,
op. cit., s. 227-252.
x ZNODR, sygn. 14816/MI. Zwłaszcza Curriculum vitae / kwietnia 1911 roku, s. 249 i n.
4 AUWr, s. 22.
ANDRZEJ KOZIEŁ
Marian Morelowski, 1931, Wilno.
Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław
I
Bogaty i barwny życiorys Morelowskiego był już kilkakrotnie prezentowany6. Dlatego też w tym miejscu
chciałbym skupić się na kilku wybranych aspektach biografii, które miały istotny wpływ na jego działalność
naukową jako historyka sztuki7. Choć we wszystkich oficjalnych życiorysach Morelowskiego podawano,
że był on z wykształcenia historykiem sztuki i roman i s tą, to jednak - jak wynika z dokumentów szkolnych
zgromadzonych w jego archiwum we wrocławskim Ossolineum8 - nie studiował on historii sztuki. Urodzony
2 III 1884 roku w Wadowicach rozpoczął w 1902 roku naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował
jednak nie historię sztuki, jak sam później podawał w swoim życiorysie4, lecz inne kierunki: początkowo
prawo i filozofię, a po roku filologię romańską i germańską, a także slawistykę. W 1905 roku przeniósł się
do Wiednia i na tamtejszym uniwersytecie kontynuował studia filologii romańskiej. We wrześniu 1906 roku,
dzięki otrzymanemu stypendium, wyjechał do Paryża w celu doskonalenia znajomości języka francuskiego.
Tam podjął pierwszą pracę zarobkową jako nauczyciel języków polskiego i niemieckiego w S/kole Polskiej
w Batignolles. W wolnym czasie uczęszczał na wybrane wykłady na Sorbonie, w College de France i École
des Hautes Études. C hoć pobyt w Paryżu trwał krótko ze względu na znaczne pogorszenie się stanu zdrowia
Morelowski musiał już w listopadzie 1907 roku wrócić do kraju - to jednak wywarł on decydujący wpływ na
jego późniejszą fascynację kulturą francuską.
Po zakończeniu leczenia Morelowski w 1909 roku ponownie wyjechał do Wiednia, gdzie przebywał do
1911 roku. 'len czas poświęcił na kwerendy w archiwach i bibliotekach, które prowadził przede wszystkim
6 M in. J. Orosz, Marian Morelowski (1884-1963), „Biuletyn Ilistorii Sztuki", XXVI, 1964, s. 208 -210; Л. Holiński, Marian Mo-
relowski 1HH4-1963, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie", 14, 1963 -1964, s. 41-48; A. Longiewska, Archiwum
Mariana Morelowskiego w zbiorach Ossolineum, „Ze skarbca kultury", XXV, 1974, s. 227-252.
7 Prezentacja biografii Morelowskiego oparta jest na źródłach zgromadzonych w jego obszernym archiwum (Wrocław, Zakład Na-
rodowy im. Ossolińskich, Dział Rękopisów [dalej cyt.: ZNODR], sygn. 14816/III-14878/III, Akc. 219/75, 123/85, 139/85, 33/86-39/86,
30/91, 31/91, 33/91, Papiery Mariana Morelowskiego z lat ISS4 1963) oraz jego aktach osobowych (Wrocław, Archiwum Uniwersyte-
tu Wrocławskiego [dalej cyt.: AUWr], sygn. RK-120/alt, Morelowski Marian, s. Juliana). Korzystałem także z artykułu: Longiewska,
op. cit., s. 227-252.
x ZNODR, sygn. 14816/MI. Zwłaszcza Curriculum vitae / kwietnia 1911 roku, s. 249 i n.
4 AUWr, s. 22.