DOI Artikel:
Olszewska, Anna; Porębski, Mieczysław [Gefeierte Pers.]; Porębski, Mieczysław [Bearb.]: Obecność prac humanisty: o Mieczysławie Porębskim w 2013
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.23935#0030
24
ANNA OLSZEWSKA
Mieczysław Porębski w swojej bibliotece w Ustroniu. Fot. archiwum J. Porębskiego
światowym, którego indywidualność ujawniłaby słabość sąsiedztwa. Takie stanowisko najwyraźniej wpłynę-
ło na organizację dawnej Sali Michałowskiego. Wyłączenie osobnej sali dla dzieł jednego artysty Mieczysław
Porębski uzasadniał w sposób szczególny. W jego zamyśle Sala Michałowskiego była bowiem atelier artysty,
przez co chciał pokazać „bilans twórczości malarza, tak jak mógł się on przedstawiać jego własnym oczom
w pracowni, w której [...] dość było miejsca, żeby malarskim obyczajem wypełnić ją swobodnie rozmiesz-
czonymi obrazami"135. Z tego pomysłu w nowej ekspozycji Sukiennic zrezygnowano. Trudno zresztą stwier-
dzić, w jakim stopniu był on czytelny dla ówczesnych gości Muzeum, w jakim zaś pozostał jedynie zamysłem
kuratora. Niemniej przestrzeń muzealna, uporządkowana według wizji wnętrza warsztatu artysty, ma szansę
stać się najtrwalszym śladem obecności Mieczysława Porębskiego w ikonosferze polskich muzeów, ale nie za
sprawą Sukiennic. Na modelu pracowni uczonego oparto bowiem jedną ze stałych ekspozycji Muzeum Sztuki
Współczesnej w Krakowie. Jest nią Biblioteka Mieczysława Porębskiego.
W BIBLIOTECE
Często jedynym świadectwem istnienia pracowni uczonego jest adnotacja w inwentarzach akcesji bi-
blioteki, która odziedziczyła po nim księgozbiór. Miejsce, gdzie tworzył, zazwyczaj znika. Losy osobistej
biblioteki autora Ikonosfery potoczyły się jednak inaczej. Na przestrzeń zaaranżowaną w MOC AK przez
profesora Jerzego Porębskiego - syna donatora - złożyła się nie tylko podarowana muzeum część księgozbio-
ru, ale i wartościowe dzieła sztuki oraz elementy wyposażenia oryginalnej pracowni136. Wnętrze zachowuje
niezmienną formę - jest częścią ekspozycji stałej muzeum, jednak można je nie tylko oglądać, ponieważ
zbiory są dostępne do badań. Idea upamiętnienia osoby Mieczysława Porębskiego w tej formie jest zaskaku-
jąco zbieżna z przesłaniem jego prac. Nie tylko kontynuuje jeden z modeli wystawienniczych, jaki on sam
zastosował. Pracownia była bowiem dla Porębskiego miejscem szczególnie ważnym z punktu widzenia jego
133 P o r ę b s к i, Galeria sztuki polskiej XIX wieku...,?,. 66.
136 Na temat powstania ekspozycji, jej charakteru i wczesnej recepcji: Archiwa: Ocalona Bibliotekaprof. Porębskiego, „Dwutygodnik,
com", 2011, nr 61, http://www.dwutygodnik.com [dostęp: 23 sierpnia 2013]; M. Mazik, T. Kaszubski, O bibliotece Mieczysława Po-
rębskiego: rozmowa z opiekunami księgozbioru Profesora, [w:] O Profesorze Mieczysławie Porębskim, s. 6-11.
ANNA OLSZEWSKA
Mieczysław Porębski w swojej bibliotece w Ustroniu. Fot. archiwum J. Porębskiego
światowym, którego indywidualność ujawniłaby słabość sąsiedztwa. Takie stanowisko najwyraźniej wpłynę-
ło na organizację dawnej Sali Michałowskiego. Wyłączenie osobnej sali dla dzieł jednego artysty Mieczysław
Porębski uzasadniał w sposób szczególny. W jego zamyśle Sala Michałowskiego była bowiem atelier artysty,
przez co chciał pokazać „bilans twórczości malarza, tak jak mógł się on przedstawiać jego własnym oczom
w pracowni, w której [...] dość było miejsca, żeby malarskim obyczajem wypełnić ją swobodnie rozmiesz-
czonymi obrazami"135. Z tego pomysłu w nowej ekspozycji Sukiennic zrezygnowano. Trudno zresztą stwier-
dzić, w jakim stopniu był on czytelny dla ówczesnych gości Muzeum, w jakim zaś pozostał jedynie zamysłem
kuratora. Niemniej przestrzeń muzealna, uporządkowana według wizji wnętrza warsztatu artysty, ma szansę
stać się najtrwalszym śladem obecności Mieczysława Porębskiego w ikonosferze polskich muzeów, ale nie za
sprawą Sukiennic. Na modelu pracowni uczonego oparto bowiem jedną ze stałych ekspozycji Muzeum Sztuki
Współczesnej w Krakowie. Jest nią Biblioteka Mieczysława Porębskiego.
W BIBLIOTECE
Często jedynym świadectwem istnienia pracowni uczonego jest adnotacja w inwentarzach akcesji bi-
blioteki, która odziedziczyła po nim księgozbiór. Miejsce, gdzie tworzył, zazwyczaj znika. Losy osobistej
biblioteki autora Ikonosfery potoczyły się jednak inaczej. Na przestrzeń zaaranżowaną w MOC AK przez
profesora Jerzego Porębskiego - syna donatora - złożyła się nie tylko podarowana muzeum część księgozbio-
ru, ale i wartościowe dzieła sztuki oraz elementy wyposażenia oryginalnej pracowni136. Wnętrze zachowuje
niezmienną formę - jest częścią ekspozycji stałej muzeum, jednak można je nie tylko oglądać, ponieważ
zbiory są dostępne do badań. Idea upamiętnienia osoby Mieczysława Porębskiego w tej formie jest zaskaku-
jąco zbieżna z przesłaniem jego prac. Nie tylko kontynuuje jeden z modeli wystawienniczych, jaki on sam
zastosował. Pracownia była bowiem dla Porębskiego miejscem szczególnie ważnym z punktu widzenia jego
133 P o r ę b s к i, Galeria sztuki polskiej XIX wieku...,?,. 66.
136 Na temat powstania ekspozycji, jej charakteru i wczesnej recepcji: Archiwa: Ocalona Bibliotekaprof. Porębskiego, „Dwutygodnik,
com", 2011, nr 61, http://www.dwutygodnik.com [dostęp: 23 sierpnia 2013]; M. Mazik, T. Kaszubski, O bibliotece Mieczysława Po-
rębskiego: rozmowa z opiekunami księgozbioru Profesora, [w:] O Profesorze Mieczysławie Porębskim, s. 6-11.