DOI Artikel:
Dworniczak-Leśniak, Kamila: Pamie̜ć katastrofy i mit uniwersalnego je̜zyka: monumentalne wystawy fotograficzne jako narracje o człowieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34225#0066
60
KAMILA LESNIAK
10. Dmitrij Baltermants, Christa Armstrong, reprodukcja na podstawie kataiogu wystawy,
Karl Pawek, 14h/faz?yy№//????g б/gr Fhoz'ogz^p/rze r?z ГАстип Иж Af <7^?* Меяус/??. Hamburg 1964, s. nib.
on bowiem aresztowany i skazany za zadenuncjowanie trzech oficerów Wehrmachtu, członków antynazi-
stowskiego ruchu oporu działającego wewnątrz armii, którzy przygotowywah Operację Radetzky - akcję
poddania Wiednia wojskom sowieckim. W wyniku donosu wszyscy trzej zostaii straceni, natomiast Pawek
otrzymał awans. Po odbyciu kary^ obowiązywał go zakaz uprawiania dziennikarstwa, jakim w powojennej
Austrii obłożono osoby zaangażowane w reżim nazistowski (zakaz ów wygasł w połowie łat 50.). Z tego
powodu Pawek oficjalnie nie występował jako redaktor wymienionych wcześniej czasopism, współpra-
cując z nimi łub pełniąc mniej znaczące funkcje redakcyjne. W stopce redakcyjnej magazynu „magnum"
oficjalnie zaczął łigurować dopiero wówczas, kiedy redakcja przeniosła się z Wiednia do Frankfurtu nad
Menem; światowe wystawy fbtograłłi tworzone były już w Niemczech. Warto wspomnieć, że na łamach
„magnum" pubhkowah autorzy współpracujący wcześniej z „Die Pause", w tym historyk sztuki Bruno
Grimschitz, architekt Josef Hoffmann czy pisarz Josef Friedrich Perkoning. Część z nich w przeszłości
nałeżała do NSDAP łub otwarcie sprzyjała nazistom.
29 Stosunkowo łagodny wymiar kary - trzy lata ciężkich robót - byl powodem raportu psychiatry, który wskazywał na zty stan
zdrowia skazanego. Problemy psychiczne nękały Pawka zresztą także na początku służby wojskowej, co uniemożliwiło mu walkę na
froncie. Warto wspomnieć, że elementem wyroku była kara zamknięcia w zaciemnionej izolatce w każdą rocznicę denuncjacji, przypa-
dającą na 5 kwietnia.
KAMILA LESNIAK
10. Dmitrij Baltermants, Christa Armstrong, reprodukcja na podstawie kataiogu wystawy,
Karl Pawek, 14h/faz?yy№//????g б/gr Fhoz'ogz^p/rze r?z ГАстип Иж Af <7^?* Меяус/??. Hamburg 1964, s. nib.
on bowiem aresztowany i skazany za zadenuncjowanie trzech oficerów Wehrmachtu, członków antynazi-
stowskiego ruchu oporu działającego wewnątrz armii, którzy przygotowywah Operację Radetzky - akcję
poddania Wiednia wojskom sowieckim. W wyniku donosu wszyscy trzej zostaii straceni, natomiast Pawek
otrzymał awans. Po odbyciu kary^ obowiązywał go zakaz uprawiania dziennikarstwa, jakim w powojennej
Austrii obłożono osoby zaangażowane w reżim nazistowski (zakaz ów wygasł w połowie łat 50.). Z tego
powodu Pawek oficjalnie nie występował jako redaktor wymienionych wcześniej czasopism, współpra-
cując z nimi łub pełniąc mniej znaczące funkcje redakcyjne. W stopce redakcyjnej magazynu „magnum"
oficjalnie zaczął łigurować dopiero wówczas, kiedy redakcja przeniosła się z Wiednia do Frankfurtu nad
Menem; światowe wystawy fbtograłłi tworzone były już w Niemczech. Warto wspomnieć, że na łamach
„magnum" pubhkowah autorzy współpracujący wcześniej z „Die Pause", w tym historyk sztuki Bruno
Grimschitz, architekt Josef Hoffmann czy pisarz Josef Friedrich Perkoning. Część z nich w przeszłości
nałeżała do NSDAP łub otwarcie sprzyjała nazistom.
29 Stosunkowo łagodny wymiar kary - trzy lata ciężkich robót - byl powodem raportu psychiatry, który wskazywał na zty stan
zdrowia skazanego. Problemy psychiczne nękały Pawka zresztą także na początku służby wojskowej, co uniemożliwiło mu walkę na
froncie. Warto wspomnieć, że elementem wyroku była kara zamknięcia w zaciemnionej izolatce w każdą rocznicę denuncjacji, przypa-
dającą na 5 kwietnia.