DOI Artikel:
Szulc, Paulina: Dekoracja rzeźbiarska fasady Teatru Wielkiego w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34225#0147
DEKORACJA RZEŹBIARSKA FASADY TEATRU WIELKIEGO W WARSZAWIE
141
8. Ryciny z Zc ć/ Erco/ano z 1757 r. przedstawiające Menady
(za Ze ,4м?/сА//<э <7; Erco/ono елро.у1е, vol. I, Lc р/Ямге анЯсАе r/'Ærco/ono, Napoli 1757, s. 109, 115)
9. Antoni Brodowski, /Yq/'c/T wo/ow/<7e/ yc/ennycA w .S'o/; //с<7м1ои-с/ 7соО*м Aoror/owcgo, 1826,
akwarela, gwasz, ołówek. 36.5 x 50,6 cm. Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. Rys.Pol.1497
(za J. Miziolek, Л/м.Ус, //оссом// c Ссм/омг/, / copo/ovor/ <7e//o p/f/мсо ротмре/дмо c /o /oro ybr/мпо /п Ро/ом/о.
Varsavia 2010, it. 56B)
GENIUSZE
Kolejnymi dziełami wykonanymi przez Hegla były geniusze, jak określono je w umowie, umieszczone
w przyłuczach bram wjazdowych. Są to postacie kobiece, z których każda trzyma w jednej ręce wieniec
(bliżej łuku), w drugiej odpowiednio: tyrs dionizyjski i lirę. Na lirach widnieje sygnatura artysty (il. 10, 11).
Bramy przypominają rzymskie łuki triumfalne. Geniuszami w kulturze rzymskiej nazywano duchy opiekuńcze
konkretnej osoby lub grup, na przykład rodziny^^. W tym wypadku postacie kobiece musiałyby być opiekun-
kami sztuki. Czasami rzeźby te są też określane jako Muzy^^. Zostały one ukazane podobnie jak empirowe
Sławy - motyw często występujący w architekturze oraz w sztuce użytkowej - których pierwowzorem były
I. Romeo. Ссм<м.у. [w:] Тсх/сом /сомо^го/?/м'см///..., t. VIII, Zürich-München 1997, s. 599; .S'/оим//: /гм/fMrv ом/псгмс/', red.
R. Kulesza, Warszawa 2001, s. 199.
^ Kwiatkowska, o/?. c/f., s. 48.
141
8. Ryciny z Zc ć/ Erco/ano z 1757 r. przedstawiające Menady
(za Ze ,4м?/сА//<э <7; Erco/ono елро.у1е, vol. I, Lc р/Ямге анЯсАе r/'Ærco/ono, Napoli 1757, s. 109, 115)
9. Antoni Brodowski, /Yq/'c/T wo/ow/<7e/ yc/ennycA w .S'o/; //с<7м1ои-с/ 7соО*м Aoror/owcgo, 1826,
akwarela, gwasz, ołówek. 36.5 x 50,6 cm. Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. Rys.Pol.1497
(za J. Miziolek, Л/м.Ус, //оссом// c Ссм/омг/, / copo/ovor/ <7e//o p/f/мсо ротмре/дмо c /o /oro ybr/мпо /п Ро/ом/о.
Varsavia 2010, it. 56B)
GENIUSZE
Kolejnymi dziełami wykonanymi przez Hegla były geniusze, jak określono je w umowie, umieszczone
w przyłuczach bram wjazdowych. Są to postacie kobiece, z których każda trzyma w jednej ręce wieniec
(bliżej łuku), w drugiej odpowiednio: tyrs dionizyjski i lirę. Na lirach widnieje sygnatura artysty (il. 10, 11).
Bramy przypominają rzymskie łuki triumfalne. Geniuszami w kulturze rzymskiej nazywano duchy opiekuńcze
konkretnej osoby lub grup, na przykład rodziny^^. W tym wypadku postacie kobiece musiałyby być opiekun-
kami sztuki. Czasami rzeźby te są też określane jako Muzy^^. Zostały one ukazane podobnie jak empirowe
Sławy - motyw często występujący w architekturze oraz w sztuce użytkowej - których pierwowzorem były
I. Romeo. Ссм<м.у. [w:] Тсх/сом /сомо^го/?/м'см///..., t. VIII, Zürich-München 1997, s. 599; .S'/оим//: /гм/fMrv ом/псгмс/', red.
R. Kulesza, Warszawa 2001, s. 199.
^ Kwiatkowska, o/?. c/f., s. 48.