9. Józef Mańkowski, Studium karego konia, 1893, Muzeum Akademii
Sztuk Pięknych w Leningradzie
cowni (według nowego statutu zajęcia w pracowniach kierowanych przez najbardziej wybitnych
profesorów były wyższym i końcowym etapem nauki). 6 października 1895 roku Rada Artysty-
czna Akademii postanowiła nadać Mańkowskiemu wspomniany tytuł i wyraziła zgodę na jego
przejście do pracowni. Wybór artysty padł na najbardziej popularną w Akademii pracownię
pejzażową, kierowaną przez wybitnego malarza i pedagoga Archipa Kuindżego.
Zajęcia Mańkowskiego w pracowni Kuindżego podyktowane były prawdopodobnie nie
tylko zamiarem dalszego pozostania w Akademii, lecz w dużym stopniu chęcią utrzymania kon-
taktów z najbliższymi kolegami, którzy w tym samym czasie rozpoczęli naukę u Kuindżego
(m.in. Konstanty Wróblewski i Ferdynand Ruszczyć). Po pięciu latach pobytu w Akademii
362j
Sztuk Pięknych w Leningradzie
cowni (według nowego statutu zajęcia w pracowniach kierowanych przez najbardziej wybitnych
profesorów były wyższym i końcowym etapem nauki). 6 października 1895 roku Rada Artysty-
czna Akademii postanowiła nadać Mańkowskiemu wspomniany tytuł i wyraziła zgodę na jego
przejście do pracowni. Wybór artysty padł na najbardziej popularną w Akademii pracownię
pejzażową, kierowaną przez wybitnego malarza i pedagoga Archipa Kuindżego.
Zajęcia Mańkowskiego w pracowni Kuindżego podyktowane były prawdopodobnie nie
tylko zamiarem dalszego pozostania w Akademii, lecz w dużym stopniu chęcią utrzymania kon-
taktów z najbliższymi kolegami, którzy w tym samym czasie rozpoczęli naukę u Kuindżego
(m.in. Konstanty Wróblewski i Ferdynand Ruszczyć). Po pięciu latach pobytu w Akademii
362j