DOI Heft:
Andrzej Chudzikowski 1926-1972
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19558#0432
zawsze Jego prawdziwym polem działania. Przez 25 lat pracował w Dziale Malarstwa Obcego
Muzeum Narodowego w Warszawie współpracując z prof. Janem Białostockim; w 1952 r. uzyskał
magisterium za pracę o holenderskiej martwej naturze; w 1956 r. został kustoszem malarstwa
Szkół Północnych, spełniał te obowiązki do końca. Nieukończona niestety, z powodu złego stanu
zdrowia, Jego praca doktorska dotyczyła również malarza holenderskiego XVII wieku — Nico-
aesa Moeyaerta, jednego z poprzedników Rembrandta. Pisał tę pracę pod kierunkiem prof.
Stanisława Lorentza i prof. Jana Białostockiego. Pracował do końca mimo cierpień na skutek
pogarszającego się stale stanu zdrowia. Zaawansował prace nad III tomem Katalogu Malarstwa
Europejskiego (t. I i II wydano w 1967 r.) oraz przygotował katalog malarstwa holenderskiego
XVII w. w zbiorach Muzeum.
Jak nikt znał, czuł i kochał holenderskie obrazy; rozumiał problemy warsztatowe, wiedział
wszystko o holenderskich małych mistrzach, zajmował się jednak i Rembrandtem, o czym świad-
czy kilka Jego prac na ten temat i ostatnia monografia Rembrandta, której nie dane Mu już było
zobaczyć. Niezwykle skrupulatny i uczciwy w opiniach, nie ferował efektownych i szybkich wy-
roków; rozpoznawał i atrybuował obrazy po namyśle, nieśmiało — a zawsze trafnie. Pisał
ładnie, wzruszająco o rzeczach, które kochał; świadczą o tym chociażby Jego rozważania o kra-
kowskim Pejzażu z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta, umieszczone w katalogu ostatniej
wystawy, w której brał udział — Narodziny krajobrazu nowożytnego. Nie żałował czasu i wy-
428
Muzeum Narodowego w Warszawie współpracując z prof. Janem Białostockim; w 1952 r. uzyskał
magisterium za pracę o holenderskiej martwej naturze; w 1956 r. został kustoszem malarstwa
Szkół Północnych, spełniał te obowiązki do końca. Nieukończona niestety, z powodu złego stanu
zdrowia, Jego praca doktorska dotyczyła również malarza holenderskiego XVII wieku — Nico-
aesa Moeyaerta, jednego z poprzedników Rembrandta. Pisał tę pracę pod kierunkiem prof.
Stanisława Lorentza i prof. Jana Białostockiego. Pracował do końca mimo cierpień na skutek
pogarszającego się stale stanu zdrowia. Zaawansował prace nad III tomem Katalogu Malarstwa
Europejskiego (t. I i II wydano w 1967 r.) oraz przygotował katalog malarstwa holenderskiego
XVII w. w zbiorach Muzeum.
Jak nikt znał, czuł i kochał holenderskie obrazy; rozumiał problemy warsztatowe, wiedział
wszystko o holenderskich małych mistrzach, zajmował się jednak i Rembrandtem, o czym świad-
czy kilka Jego prac na ten temat i ostatnia monografia Rembrandta, której nie dane Mu już było
zobaczyć. Niezwykle skrupulatny i uczciwy w opiniach, nie ferował efektownych i szybkich wy-
roków; rozpoznawał i atrybuował obrazy po namyśle, nieśmiało — a zawsze trafnie. Pisał
ładnie, wzruszająco o rzeczach, które kochał; świadczą o tym chociażby Jego rozważania o kra-
kowskim Pejzażu z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta, umieszczone w katalogu ostatniej
wystawy, w której brał udział — Narodziny krajobrazu nowożytnego. Nie żałował czasu i wy-
428