Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (20.1976)

42. Mała Wieś, ,,D. Salonik 1898”, tzw. Sala Katarzyny

stoi wazon z kwiatami. Tych motywów brak jest w portrecie jej męża. Jest ona ubrana w czarną,
aksamitną suknię z białymi koronkami, czarny, koronkowy szal i biały czepeczek z czarną wstążką
(il. 41)236. Głęboka czerń jej ubioru nosi charakter stroju żałobnego.

Portret Zamoyskiej mógł powstać po śmierci męża, jako odpowiednik jego starszego portretu,
na którym wpisano później sygnaturę. A może też do namalowanego w 1853 r. portretu Józefy
Zamoyskiej został dokompowany portret jej męża wykonany przez tego samego malarza na pod-

236 MNW, ol. pł., 122x98. U dołu z lewej, wzdłuż owalu jest umieszczona sygn.: ,,fSchrotzberg Win 853”,
nr inw.: 129703. Obecnie obydwa portrety małżonków Zamoyskich znajdują się w Muzeum w Łańcucie.

203