Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (20.1976)

to wiecznej Madonny z kościoła w Oloboku, jednej z ciekawszych rzeźb polskiego średniowiecza, znajdującej
się w zbiorach muzealnych. Na zakończenie listu Frey pisał, iż cieszyłby się bardzo, gdyby nadarzyła się okazja
do „dłuższej wymiany myśli”. Okazja do dłuższej wymiany myśli nadarzyła się rzeczywiście w niedługim
czasie. — W czternaście miesięcy później, gdy Frey w asyście funkcjonariuszy Gestapo zachowując się w bru-
talny i ordynarny sposób kierował rekwizycją dzieł sztuki w Muzeum Narodowym, na pierwszy ogień poszła
reprodukowana obok Madonna Ołobocka, o której fotografię prosił niedawno w fałszywie uprzejmych
słowach, w ślad za nią poszła reszta rzeźb i obrazów polskiego średniowiecza”

640—643. 4 fotografie skrzyń z zapakowanymi dziełami sztuki

644. Zarządzenie z dn. 16.XII.1939 r. dotyczące konfiskaty dzieł sztuki

645. Pismo Tadeusza Chojeckiego do Dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie z dn. 24.XI.1939 zawiada-
miające o opieczętowaniu przez Niemców lokalu przy ul. Podwale 15, celem zabrania części przedmiotów
muzealnych

646—647. 2 fotografie szaf muzealnych z ubiorami ludowymi

648. L. Turkowski, Ubiór ludowy w Polsce. Przewodnik po wystawie Działu Etnografii, Warszawa 1937

649. Regierung des Generalgouvernements Hauptabteilung Wissenschaft und Unterricht Krakau, den 15. Juni
1942 Wiss. 6787/42 n 43—pismo dotyczące insygniów koronacyjnych króla Augusta III

650. Amt des Generalgouverneurs, Der Sonderbeauftragte fur die Sicherung der Kunstschatze Sd. A 516/42,
Krakau, den 15. Juni 1942 — odpowiedź na pismo poprzednie dotyczące insygniów koronacyjnych króla
Augusta III

651. Ilustracja przedstawiająca regalia króla Augusta III — napis inf.: „Załączone dokumenty odsłaniają częściowo
tajemnicę, jaki był los niektórych cenniejszych zabytków ze zbiorów Muzeum Narodowego. Oto ciekawe
kulisy sprawy regaliów Augusta III: zostały one zabrane z Muzeum w r. 1940 na rozkaz t.zw. „Gubernatora
Dystryktu Warszawskiego” „Parteigenosse” Fischera. Nie zawiadomiwszy o tym uprzednio wydziału nauki
i oświaty t.zw. Rząd G.G., którego kompetencji sprawa podlegała, przekazał on insygnia królewskie Gauleite-
rowi Drezna. Obrażone na władze partyjne, władze,,Rządowe” kierują list do Fischera (patrz obok), wywodząc
na ten temat swe żale. List nie wychodzi jednak z kancelarii. Treść jego ulega przekreśleniu, na marginesie
zjawia się adnotacja „nie wysyłać”. Drugie załączone pismo wyjaśnia nam powód nie wysłania. W dniu,
w którym list miał odejść do Warszawy, nadeszła z urzędu Generalnego Gubernatora od t. zw. Pełnomocnika
dla zabezpieczenia skarbów sztuki pismo, w którym zawiadamia w suchych słowach wydział rządowy, by całą
kwestią się nie interesował, gdyż chodzi tu o tajną sprawę państwową i osobisty rozkaz „Fuehrera”.

Gablota 9

Napis inf.: „Muzeum Narodowe czuwa. Akcja zabierania i wywożenia dzieł sztuki z Muzeum osiągnęła swoje
największe natężenie w końcu roku 1939 i w pierwszych miesiącach 1940. Umundurowani funkcjonariusze
Gestapo (którym przewodził niejaki Theo Deisel), profesorowie uniwersytetów niemieckich w charakterze
fachowych doradców, wojskowi, „królewiątka” partyjne, „gubernatorowie”—wszyscy wchodząc nieraz
jedni w drogę drugim, rabowali jednak zgodnie skarby polskiej kultury, dorobek długich lat rozwoju Muzeum
Narodowego i dzieła wchodzące w skład kolekcji prywatnych tu zdeponowanych. Pracownicy Muzeum w mia-
rę swoich możliwości usiłowali przeciwdziałać grabieży. Co można było chowano. Wszystkie inne dzieła sztuki
grabione z Muzeum były skrzętnie spisywane, odrysowywane i fotografowane. Jak to robiono — o tym mówią
eksponaty niniejszej gabloty”

652. Opis puderniczki porcelanowej, nr inw. MN 124428

653. Rysunek dzbanka, nr inw. MN 12447

654. Opis figurki Capo di Monte, Tancerka, i jej szkic piórkiem

Napis inf.: „O ile było mało czasu robiono szybki szkic i opis zabytku, opis przepisywano później starannie”

40*

627