DOI Artikel:
Petrow, Zofia: Wystawy: Lata wojny w obrazach i rysunkach, Warszawie 1945 roku w obrazach fotograficznych Jana Bułhaka, Zbrodnie niemieckie w Polsce, Warszawie 1945 roku w rysunkach Tadeusza Kulisiewicza : Głosy prasy
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19582#0677
skłego na ziemiach polskich, mających na celu wyniszczenie ludności polskiej przez hitlerowskiego okupanta_
mówca zwrócił uwagę, że wystawa zawiera tylko część odnalezionych dokumentów i eksponatów. Duża ilość
eksponatów znajdujących się w posiadaniu Komisji, jest tak poniżająca godność ludzką, że organizatorzy uznali
za stosowne nie wystawiać ich.
Następnie Prez. Bierut dokonał uroczystego otwarcia wystawy przez przecięcie wstęgi, poczem zwiedził wysta-
wę.
W pierwszej sali wystawy zgromadzono eksponaty, charakteryzujące odwieczną politykę germańską, zmierza-
jącą do zniszczenia innych narodów i zdobycia panowania nad światem.
Rzucają się w oczy dwie tablice z cytatami. Jedna z nich to odbitka listu do redakcji Luneburger-Landeszei-
tung 1946 r.
„Uważamy, że sprawiedliwość nie da na siebie długo czekać. Dzisiejszy okres uważamy za twardą próbę
przetrwania, ale biada dzisiejszym zwycięzcom, gdy wybije godzina zemsty. Heil Hitler”.
Drugi plakat to cytata z listu Juliusza Cezara:
„Łotrostwa, które uprawiają poza granicami państwa, nie poczytują za hańbę. Przeciwnie, chwalą się, że czy-
nią to dla ćwiczenia i ukształtowania ciała”.
Obok tego widzimy ogłoszenia o utworzeniu dzielnic żydowskich w szeregu miast polskich i fotografie ilustru-
jące momenty wysiedlania Żydów.
Dalej sala, gdzie mamy zebrane eksponaty z szeregu obozów, urządzanych przez Główny Urząd Bezpieczeń-
stwa Rzeszy, w skrócie popularnie zwany RSHA_
„Dziennik Bałtycki” nr 156 z dn. 8 VI 46 r.
... Przed aktem otwarcia wystawy zabrał głos dyrektor Muzeum Narodowego dr S. Lorentz, mówiąc m.in.: „Wysta-
wę należy ocenić jako pierwszą próbę zestawienia mordów i gwałtów, zadanych narodowi polskiemu, a jednocześ-
nie jako hołd dla niezwykłego bohaterstwa, poświęcenia i samozaparcia tych bojowników polskich, którzy do
końca w najcięższych na miarę człowieczą warunkach spełnili ofiarnie swój obowiązek wobec Ojczyzny.”
Następnie zabrał głos min. Świątkowski, mówiąc między inn.: „Jeżeli dziś stworzona została na użytek obrony
niemieckiej teza o dobrych i złych Niemcach, to my Polacy, jako Słowianie, których 30 milionów miało być zgła-
dzonych w pierwszym etapie wykonania obłędnego planu Himmlera likwidacji narodów słowiańskich — odpowia-
damy: Nie ma dobrych i złych Niemców! Jest jeden naród niemiecki, mieszkający w sercu Europy. Szaleństwo
psychopatów i opryszków zostało tam podniesione do godności rządzącej idei nie wbrew narodowi, lecz z jego
aprobatą, przy zużytkowaniu wszystkich osiągnięć tego narodu w dziedzinie wiedzy. Hitleryzm, to punkt szczyto-
wy drogi, po której naród niemiecki wspinał się od wieków, czerpiąc wszystkie dobrodziejstwa cywilizacji, ale
krocząc obok niej, aby wreszcie dokonać na tej cywilizacji największej i najpotworniejszej w dziejach zbrodni.
Obecna wystawa ma być właśnie jednym z dowodów tego”.
Po przemówieniach tych Prezydent Bierut dokonał otwarcia wystawy.
Wystawa, imponująca rozmiarami oraz ilością nagromadzonego materiału wprowadza nas w istotę zagadnienia
przez następujące działy: historia rozwoju Niemiec od czasów najdawniejszych aż po czasy dzisiejsze (tępienie
Słowiańszczyzny, Słowian, Żydów, terror kulturalny, gospodarczy, terror pracy); Warszawa jako centralny punkt
martyrologii polskiej; obozy koncentracyjne; egzekucje publiczne i masowe mordy; akcja „pacyfikacyjna”. Naj-
silniejsze wrażenie na wystawie, poza narzędziami turtur, sprawia dokument o szczególnie wstrząsającej wymowie —
ubranka, buciki i zabawki pozostałe po dzieciach wymordowanych w obozach.
Wystawę uzupełnia: kolekcja przejmujących w swym realiźmie i pełnych wyrazu rysunków obozowych artysty
malarza K. Kościelniaka b. więźnia Oświęcimia oraz prace art. mai. M. Hiszpańskiej b. więźnia w Ravensbriick.
Następna wystawa, otwarta 17 marca 1947 r.,to cykl rysunków Tadeusza Kulisiewicza pt. „Warszawa 1945 r.”
— 75 kompozycji, w których autor ukazuje śmierć miasta.
672
mówca zwrócił uwagę, że wystawa zawiera tylko część odnalezionych dokumentów i eksponatów. Duża ilość
eksponatów znajdujących się w posiadaniu Komisji, jest tak poniżająca godność ludzką, że organizatorzy uznali
za stosowne nie wystawiać ich.
Następnie Prez. Bierut dokonał uroczystego otwarcia wystawy przez przecięcie wstęgi, poczem zwiedził wysta-
wę.
W pierwszej sali wystawy zgromadzono eksponaty, charakteryzujące odwieczną politykę germańską, zmierza-
jącą do zniszczenia innych narodów i zdobycia panowania nad światem.
Rzucają się w oczy dwie tablice z cytatami. Jedna z nich to odbitka listu do redakcji Luneburger-Landeszei-
tung 1946 r.
„Uważamy, że sprawiedliwość nie da na siebie długo czekać. Dzisiejszy okres uważamy za twardą próbę
przetrwania, ale biada dzisiejszym zwycięzcom, gdy wybije godzina zemsty. Heil Hitler”.
Drugi plakat to cytata z listu Juliusza Cezara:
„Łotrostwa, które uprawiają poza granicami państwa, nie poczytują za hańbę. Przeciwnie, chwalą się, że czy-
nią to dla ćwiczenia i ukształtowania ciała”.
Obok tego widzimy ogłoszenia o utworzeniu dzielnic żydowskich w szeregu miast polskich i fotografie ilustru-
jące momenty wysiedlania Żydów.
Dalej sala, gdzie mamy zebrane eksponaty z szeregu obozów, urządzanych przez Główny Urząd Bezpieczeń-
stwa Rzeszy, w skrócie popularnie zwany RSHA_
„Dziennik Bałtycki” nr 156 z dn. 8 VI 46 r.
... Przed aktem otwarcia wystawy zabrał głos dyrektor Muzeum Narodowego dr S. Lorentz, mówiąc m.in.: „Wysta-
wę należy ocenić jako pierwszą próbę zestawienia mordów i gwałtów, zadanych narodowi polskiemu, a jednocześ-
nie jako hołd dla niezwykłego bohaterstwa, poświęcenia i samozaparcia tych bojowników polskich, którzy do
końca w najcięższych na miarę człowieczą warunkach spełnili ofiarnie swój obowiązek wobec Ojczyzny.”
Następnie zabrał głos min. Świątkowski, mówiąc między inn.: „Jeżeli dziś stworzona została na użytek obrony
niemieckiej teza o dobrych i złych Niemcach, to my Polacy, jako Słowianie, których 30 milionów miało być zgła-
dzonych w pierwszym etapie wykonania obłędnego planu Himmlera likwidacji narodów słowiańskich — odpowia-
damy: Nie ma dobrych i złych Niemców! Jest jeden naród niemiecki, mieszkający w sercu Europy. Szaleństwo
psychopatów i opryszków zostało tam podniesione do godności rządzącej idei nie wbrew narodowi, lecz z jego
aprobatą, przy zużytkowaniu wszystkich osiągnięć tego narodu w dziedzinie wiedzy. Hitleryzm, to punkt szczyto-
wy drogi, po której naród niemiecki wspinał się od wieków, czerpiąc wszystkie dobrodziejstwa cywilizacji, ale
krocząc obok niej, aby wreszcie dokonać na tej cywilizacji największej i najpotworniejszej w dziejach zbrodni.
Obecna wystawa ma być właśnie jednym z dowodów tego”.
Po przemówieniach tych Prezydent Bierut dokonał otwarcia wystawy.
Wystawa, imponująca rozmiarami oraz ilością nagromadzonego materiału wprowadza nas w istotę zagadnienia
przez następujące działy: historia rozwoju Niemiec od czasów najdawniejszych aż po czasy dzisiejsze (tępienie
Słowiańszczyzny, Słowian, Żydów, terror kulturalny, gospodarczy, terror pracy); Warszawa jako centralny punkt
martyrologii polskiej; obozy koncentracyjne; egzekucje publiczne i masowe mordy; akcja „pacyfikacyjna”. Naj-
silniejsze wrażenie na wystawie, poza narzędziami turtur, sprawia dokument o szczególnie wstrząsającej wymowie —
ubranka, buciki i zabawki pozostałe po dzieciach wymordowanych w obozach.
Wystawę uzupełnia: kolekcja przejmujących w swym realiźmie i pełnych wyrazu rysunków obozowych artysty
malarza K. Kościelniaka b. więźnia Oświęcimia oraz prace art. mai. M. Hiszpańskiej b. więźnia w Ravensbriick.
Następna wystawa, otwarta 17 marca 1947 r.,to cykl rysunków Tadeusza Kulisiewicza pt. „Warszawa 1945 r.”
— 75 kompozycji, w których autor ukazuje śmierć miasta.
672