Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (31.1987)

osadzona w pokoiku, przypominającym wnętrze kasy pancernej [...] Rozpoczynałam pracę o wpół
do ósmej. O pierwszej wypuszczano mnie na lichutki obiadek i natychmiast wracałam do mojej
celi, by pracować tam do godziny 18. Były to chwile niezapomniane. Miałam absolutny spokój
i ciszę, nic nie przerywało mi skupienia w jakim pracowałam. Każde zanurzenie ręki do worka
było przeżyciem [...] witałam monetki jak najbliższych przyjaciół, których nie spodziewałam się
nigdy zobaczyć. Ten mój pobyt w celi na Wawelu zaliczam do najmilszych wspomnień mojego
życia. Praca trwała trzy tygodnie. Zbiory zostały posegregowane na monety polskie i obce,
monety starożytne, medale, medaliki religijne [...]"3.

W październiku 1945 r. monety wróciły do Muzeum Narodowego w Warszawie i rozpoczął
się nowy etap dziejów Gabinetu Monet i Medali. W tym okresie p. Anna Szemiothowa zajęła się
już wyłącznie działem monet starożytnych, natomiast do działu monet polskich i obcych wrócił
p. Józef Jodkowski, również przedwojenny kustosz tej części zbiorów. Pracy było wiele. Ciągle
nadchodziły wiadomości o znalezieniu rozproszonych, bezpańskich kolekcji, o zabezpieczeniu
przez różne organa władzy dawnych zbiorów numizmatycznych4. Wobec małej ilości zorgani-
zowanych wtedy gabinetów numizmatycznych, większość tych zabytków napływała do Muzeum
Narodowego w Warszawie. Zbiory Gabinetu powiększyły się znacznie a zwłaszcza zdziesiątko-
wany zbiór monet nowożytnych. Przez pierwsze lata powojenne akcja rewindykacyjna była głów-
nym zajęciem kustosza Jodkowskiego, porządkowanie przybyłych monet mogło przebiegać
tylko w niewielkim zakresie. Natomiast kustosz Szemiothowa, niezaangażowana w takim stopniu
w prace rewindykacyjne, przystąpiła natychmiast do porządków w dziale starożytnym, zaczynając
od identyfikowania znalezionych na Śląsku monet z zachowanymi kartami katalogu przed-
wojennego. Wielu żmudnych poszukiwań wymagała ta mrówcza praca. Ułatwiało ją jednak to,
że p. Szemiothowa — wieloletni pracownik Gabinetu — w 1946 r. minęło 25 lat jej pracy w mu-
zeum — dokładnie znała zbiór przedwojenny. Nie bez znaczenia był fakt, że wykonywała ona
wtedy własnoręcznie rysunki dokumentacyjne do tych kart. W ten sposób dział monet staro-
żytnych był systematycznie porządkowany od początku, czego nie można powiedzieć o dziale
nowożytnym. Nie starczało tam czasu na rozłożenie zawartości nadchodzących paczek i pudełek,
zwłaszcza że zdrowie p. Jodkowskiego zaczęło poważnie szwankować. Odezwała się zaleczona
choroba płuc; kustosz Józef Jodkowski zmarł 1 1 1950 r. W warunkach organizowania od
podstaw muzealnictwa zrujnowanego przez wojnę, nie można było znaleźć na jego miejsce
właściwego specjalisty, przez następne cztery lata działem tym zajmowano się tylko sporadycznie.
Początkowo pieczę nad nim objął p. Tadeusz Chojecki, ówczesny kierownik administracyjny
muzeum, który ze względu na absorbujące go inne zajęcia muzealne niewiele czasu mógł poświęcić
numizmatyce, nie będącej zresztą jego specjalnością. W latach 1952—53 pracował w tym dziale
młody historyk sztuki p. Sebastian Jarosz.

3 Jw.

4 Na przykład: Milicja Obywatelska, Ministerstwo Skarbu, Urząd Likwidacyjny miasta Wrocławia i inne.

46