Barbara Ruszczyć
Wanda Zdrojewska
GALERIA SZTUKI STAROŻYTNEJ
p
JL owstanie Galerii Sztuki Starożytnej i jej dzieje do 1955 r. przedstawił w „Roczniku Muzeum
Narodowego" w Warszawie prof. dr K. Michałowski1, przeto naszym zadaniem będzie ukazanie
działalności Galerii na przestrzeni ostatniego trzydziestolecia. A trzeba przyznać, że był to okres
bogaty w wydarzenia. W latach 1955—1984 Galeria wzbogaciła się o cenne zespoły zabytków,
które uzupełniły dotychczasowy stan posiadania. W wielu kategoriach przedmiotów zabytkowych
można było wypełnić luki chronologiczne. Pozyskano nadto obiekty z terenów świata antycznego
dotąd nie reprezentowanych w zbiorach, co przyczyniło się do powstania nowych specjalizacji
w zakresie archeologii. W omawianym okresie uległ zmianie profil zbiorów. O ile w pierwszych
powojennych latach przodujące miejsce zajmowała sztuka egipska, o tyle teraz na poważną
pozycję wysunęły się zbiory klasyczne oraz zespół zabytków chrześcijańskich i nubijskich.
Poza bieżącymi zajęciami pracownicy Galerii Sztuki Starożytnej koncentrowali się na pro-
wadzeniu wykopalisk, udziale w badaniach archeologicznych dostarczających Muzeum Naro-
dowemu cennych zespołów zabytkowych, opracowywaniu pozyskiwanych eksponatów oraz
na bardzo intensywnej działalności wystawienniczej.
Najważniejszą sprawą jest omówienie grup zabytków uzyskanych w ostatnim trzydziestoleciu
przez Galerię Sztuki Starożytnej, one to bowiem stanowiły materiał do opracowywania i umożli-
wiły organizację wystaw. Poza zabytkami z wykopalisk, powiększającymi regularnie stan posia-
dania Muzeum Narodowego w Warszawie, pozyskano cenne zespoły w drodze długotrwałych
depozytów, darów i zakupów.
Na szczególną wzmiankę zasługują badania wykopaliskowe, które stały się najcenniejszym
1 K. Michałowski, Galeria Sztuki Starożytnej. Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie II,
1957, s. 101—136. Por. też przegląd prac badawczych — tenże, Badania naukowe nad starożytnością w Muzeum,
Narodowym w latach 1946—1961. Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie VI, 1962, s. 133—161.
9
Wanda Zdrojewska
GALERIA SZTUKI STAROŻYTNEJ
p
JL owstanie Galerii Sztuki Starożytnej i jej dzieje do 1955 r. przedstawił w „Roczniku Muzeum
Narodowego" w Warszawie prof. dr K. Michałowski1, przeto naszym zadaniem będzie ukazanie
działalności Galerii na przestrzeni ostatniego trzydziestolecia. A trzeba przyznać, że był to okres
bogaty w wydarzenia. W latach 1955—1984 Galeria wzbogaciła się o cenne zespoły zabytków,
które uzupełniły dotychczasowy stan posiadania. W wielu kategoriach przedmiotów zabytkowych
można było wypełnić luki chronologiczne. Pozyskano nadto obiekty z terenów świata antycznego
dotąd nie reprezentowanych w zbiorach, co przyczyniło się do powstania nowych specjalizacji
w zakresie archeologii. W omawianym okresie uległ zmianie profil zbiorów. O ile w pierwszych
powojennych latach przodujące miejsce zajmowała sztuka egipska, o tyle teraz na poważną
pozycję wysunęły się zbiory klasyczne oraz zespół zabytków chrześcijańskich i nubijskich.
Poza bieżącymi zajęciami pracownicy Galerii Sztuki Starożytnej koncentrowali się na pro-
wadzeniu wykopalisk, udziale w badaniach archeologicznych dostarczających Muzeum Naro-
dowemu cennych zespołów zabytkowych, opracowywaniu pozyskiwanych eksponatów oraz
na bardzo intensywnej działalności wystawienniczej.
Najważniejszą sprawą jest omówienie grup zabytków uzyskanych w ostatnim trzydziestoleciu
przez Galerię Sztuki Starożytnej, one to bowiem stanowiły materiał do opracowywania i umożli-
wiły organizację wystaw. Poza zabytkami z wykopalisk, powiększającymi regularnie stan posia-
dania Muzeum Narodowego w Warszawie, pozyskano cenne zespoły w drodze długotrwałych
depozytów, darów i zakupów.
Na szczególną wzmiankę zasługują badania wykopaliskowe, które stały się najcenniejszym
1 K. Michałowski, Galeria Sztuki Starożytnej. Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie II,
1957, s. 101—136. Por. też przegląd prac badawczych — tenże, Badania naukowe nad starożytnością w Muzeum,
Narodowym w latach 1946—1961. Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie VI, 1962, s. 133—161.
9