17. A. Orłowski, Columbarium w Arkadii, ок. 1785, Muzeum Narodowe w Warszawie, inw. Rys. Pol. Nieb. 7/66
elementy potęgujące grozę tego przybytku Śmierci, zburzonego przez pasterzy arkadyjskich,
którzy „założyli panowanie złotego wieku w poważnych jego sklepieniach"24.
Nagrobek z Wyspy Topolowej, zbudowany z szarego marmuru w kształcie grobowej urny
antycznej, z zewnętrzną wnęką, w której umieszczona była marmurowa postać leżącej św. Cecylii,
na przedniej płycie—jak wiemy — wyryte miał słowa: Et in Arcadia ego. Stanowią one węzeł
podstawowej konstrukcji myślowej programu ideowego Arkadii. Według interpretacji Erwina
Panofsky'ego25 epigraf „Et in Arcadia ego", żywy w kulturze europejskiej od czasów Wergiliusza,
4 Opis Arkadii skreślony przez założycielkę, jw., s. 153.
25 E. Panofsky, Et in Arcadia ego. Poussin and the Elegiac Tradition, [w:] tegoż, Meaning in the
Visual Arts, Garden City-New York 1957 (po polsku: E. Panofsky, Studia z historii sztuki. Warszawa 1971,
s. 324—342). Por. też: J. Białostocki, Vanitas — z dziejów obrazowania idei „Marności" i „Przemijania"
w poezji i sztuce, [w:] tegoż, Teoria i twórczość. Poznań 1961, s. 105—130.
117
elementy potęgujące grozę tego przybytku Śmierci, zburzonego przez pasterzy arkadyjskich,
którzy „założyli panowanie złotego wieku w poważnych jego sklepieniach"24.
Nagrobek z Wyspy Topolowej, zbudowany z szarego marmuru w kształcie grobowej urny
antycznej, z zewnętrzną wnęką, w której umieszczona była marmurowa postać leżącej św. Cecylii,
na przedniej płycie—jak wiemy — wyryte miał słowa: Et in Arcadia ego. Stanowią one węzeł
podstawowej konstrukcji myślowej programu ideowego Arkadii. Według interpretacji Erwina
Panofsky'ego25 epigraf „Et in Arcadia ego", żywy w kulturze europejskiej od czasów Wergiliusza,
4 Opis Arkadii skreślony przez założycielkę, jw., s. 153.
25 E. Panofsky, Et in Arcadia ego. Poussin and the Elegiac Tradition, [w:] tegoż, Meaning in the
Visual Arts, Garden City-New York 1957 (po polsku: E. Panofsky, Studia z historii sztuki. Warszawa 1971,
s. 324—342). Por. też: J. Białostocki, Vanitas — z dziejów obrazowania idei „Marności" i „Przemijania"
w poezji i sztuce, [w:] tegoż, Teoria i twórczość. Poznań 1961, s. 105—130.
117