Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (31.1987)

4. Przedstawienie na steli nr 842 z Konstantynopola, Wg P. M u n r o, Die
spâtâgyptischen Totenstelen. Tafelband, Gliiekstadt 1973, il. 19

na steli nr T 27/1/25/11 z Muzeum Egipskiego w Kairze (il. 5), datowanej na ok. 610 r.p.n.e.14,
a należącej do Pani domu Tabaczat, również z rodziny kapłanów boga Montu w Tebach. Przedsta-
wienie na tej steli ma izolowane od siebie, luźno rozmieszczone elementy kompozycji, co jest
także skutkiem faktu, że postacie są znacznie niższe w stosunku do wysokości dekorowanego
nimi pola, niż w przypadku steli warszawskiej i wspomnianej steli z Konstantynopola. W prze-
ciwieństwie jednak do większości zabytków tego typu, o znacznym „zagęszczeniu" elementów
kompozycyjnych, zarówno stela warszawska, jak i kairska charakteryzują się dużymi płasz-
czyznami tła nie wypełnionego dekoracją. Tak samo, jak w przypadku dysku słonecznego na
głowie Reharachte na steli Taba, tak i na steli kairskiej ureusz umieszczony jest wewnątrz (por.
przyp. 7).

Warto tu także zwrócić uwagę na wyobrażenia stołów ofiarnych, przedstawionych schema-
tycznie i w sposób zgeometryzowany. Składają się one z blatu wspartego na rozszerzającej się
do dołu podporze, po obu stronach której mieszczą się wazy i sałata. W przypadku warszawskiej
steli dolna warstwa ofiar ułożonych na blacie jest tak dalece zgeometryzowana, że trudno roz-

14 M u nr o, jw., s. 202 i il. 20.

228