DOI article:
Blumówna, Helena; Rothowa, Władysława: Szkice Norblina do ,,Zbioru polskich ubiorów''
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0222
pracę, leżącą w jego planie
już od przyjazdu do Francyi.
Praca ta miała tym razem
przybrać formę publikacyi,
miała w żywej, barwnej sza-
cie przedstawić wygląd pol-
skiej ludności, która w tym
stopniu była mu dobrze
znaną, w jakim Zachodowi
obcą. Tern ponętniejsze też
było zadanie. Utwór ten,
choć ma tylko nazwę:
„Zbiór polskich ubiorów",
jest atoli czemś więcej, niż
zobrazowaniem pewnego
działu folkloru: — to nie
same materyały do ubioro-
znawstwa, okazy i wzory,
to jakby streszczenie jego
pobytu w Polsce i końcowy
wyraz pewnej, z celem po-
wziętej działalności".
Celem autorów niniejszej
rozprawy jest próba rozsze-
rzenia powyższych sformu-
łowań poprzez przeanali- Ryc. 127. J. P. Norblin, Gospodarz krakowski (ostateczna rea-
zowame określonego, peł- lizacja). Kraków, Muzeum Narodowe, Zbiory Czartoryskich
niejszego obecnie zespołu
utworów, ukazanie ich związków i zależności, ustalenie chronologii, po-
znanie procesu powstawania i kształtowania się koncepcji artystycznej
oraz określenie jej etapów. W oparciu o analizę treściową i formalną będzie
to próba wykazania istotnego ideowego źródła powstania kostiumów polskich
i na ich przykładzie kształtowania się realistycznego warsztatu Norblina.
Batowski jest autorem, który poświęcając szczególniejszą uwagę norbli-
nowskim Ubiorom, uczynił to ze stanowiska historyka sztuki. Wszechstronnych
i bardziej wnikliwych spostrzeżeń na ten temat w dotychczasowej literaturze
nie posiadamy, choć o wiele szczegółowiej omówił to dzieło J. St. Bystroń 6)
poprzestając jednak tylko na analizie etnograficznej. Sięgając do tradycji
tego rodzaju przedstawień autor stwierdził, że systematyczne badania etno-
graficzne zaczynają się dopiero z początkiem wieku dziewiętnastego, w daw-
6) J. St. Bystroń, Typy ludowe J. P. Norblina, Kraków 1934.
21/
już od przyjazdu do Francyi.
Praca ta miała tym razem
przybrać formę publikacyi,
miała w żywej, barwnej sza-
cie przedstawić wygląd pol-
skiej ludności, która w tym
stopniu była mu dobrze
znaną, w jakim Zachodowi
obcą. Tern ponętniejsze też
było zadanie. Utwór ten,
choć ma tylko nazwę:
„Zbiór polskich ubiorów",
jest atoli czemś więcej, niż
zobrazowaniem pewnego
działu folkloru: — to nie
same materyały do ubioro-
znawstwa, okazy i wzory,
to jakby streszczenie jego
pobytu w Polsce i końcowy
wyraz pewnej, z celem po-
wziętej działalności".
Celem autorów niniejszej
rozprawy jest próba rozsze-
rzenia powyższych sformu-
łowań poprzez przeanali- Ryc. 127. J. P. Norblin, Gospodarz krakowski (ostateczna rea-
zowame określonego, peł- lizacja). Kraków, Muzeum Narodowe, Zbiory Czartoryskich
niejszego obecnie zespołu
utworów, ukazanie ich związków i zależności, ustalenie chronologii, po-
znanie procesu powstawania i kształtowania się koncepcji artystycznej
oraz określenie jej etapów. W oparciu o analizę treściową i formalną będzie
to próba wykazania istotnego ideowego źródła powstania kostiumów polskich
i na ich przykładzie kształtowania się realistycznego warsztatu Norblina.
Batowski jest autorem, który poświęcając szczególniejszą uwagę norbli-
nowskim Ubiorom, uczynił to ze stanowiska historyka sztuki. Wszechstronnych
i bardziej wnikliwych spostrzeżeń na ten temat w dotychczasowej literaturze
nie posiadamy, choć o wiele szczegółowiej omówił to dzieło J. St. Bystroń 6)
poprzestając jednak tylko na analizie etnograficznej. Sięgając do tradycji
tego rodzaju przedstawień autor stwierdził, że systematyczne badania etno-
graficzne zaczynają się dopiero z początkiem wieku dziewiętnastego, w daw-
6) J. St. Bystroń, Typy ludowe J. P. Norblina, Kraków 1934.
21/