DOI article:
Dziuba, Stanisław; Piotrowicz, Józef: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 1959 i 1960
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.24582#0319
Stanisław Dziuba i Józef Piotrowicz
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI MUZEUM NARODOWEGO
W KRAKOWIE
W LATACH 1959 i 1960
I. REMONTY I UDOSTĘPNIENIE ZBIORÓW
Lata 1959 i 1960 przyniosły Muzeum Narodowemu sporo korzystnych zmian
i wzbogaciły jego możliwości szeregiem poważnych inwestycji zrealizowanych, albo
znajdujących się w stadium realizacji. Przede wszystkim dotyczy to nowego gmachu
przy alei 3-go Maja 1. W części budynku oddanej do eksploatacji w r. 1957 uloko-
wana została w maju 1959 roku galeria malarstwa polskiego od końca w. XIX, a nieco
wcześniej stała ekspozycja polskiego rzemiosła artystycznego, specjalistyczna biblio-
teka muzealna, pracownie: stolarska, ślusarska, graficzna, modelarska, biura działu
wystaw objazdowych, działu dokumentacji i magazyny. Ważną rolę spełnia znajdu-
jąca się tutaj duża sala wystawowa, przeznaczona na ekspozycje czasowe i zmienne.
Zwielokrotnieniem korzyści, jakie Muzeum Narodowe dzięki uruchomieniu części
Gmachu Głównego już uzyskało, będzie budowa pozostałych skrzydeł budynku.
Z pewnością odegra ta inwestycja zasadniczą rolę w życiu i organizacji Muzeum.
Niefortunnie dotychczas rozrzucone w wielu punktach miasta pomieszczenia mu-
zealne, magazyny, biura, pracownie po skupieniu ich w jednym budynku, w dobrych
warunkach, będą warsztatem jeszcze żywszej i owocniejszej pracy. Sprawa rozbu-
dowy Gmachu Głównego jest dla Muzeum Narodowego w Krakowie na najbliższe
lata sprawą największej wagi i znaczenia. Wszystkie argumenty przemawiają za ter-
minowym wykonaniem tej inwestycji i koniecznością dołożenia starań, aby ukoń-
czona spełniała warunki prawdziwie nowoczesnego muzeum, zgodnie ze swoim prze-
znaczeniem i rolą społeczną, która Muzeum Narodowemu przypada.
Remont Sukiennic i oddanie naszemu Muzeum odnowionych sal wystawowych
w pomieszczeniach historycznie związanych z dziejami i tradycją instytucji pozwo-
liły zorganizować w nich galerię obrazów malarzy polskich XIX wieku, w zasadzie
opartą o koncepcję z lat ubiegłych, skorygowaną i dostosowaną do nowych potrzeb
i przemyśleń. Prace wykonane w Sukiennicach wybiegają znacznie poza sens i treść
pojęcia remontu, objęły bowiem wymianę dotychczasowych drewnianych stropów
na ogniotrwałe, przebudowę konstrukcji świetlików z centralnej, biegnącej środkiem
sal, na dwurzędową, biegnącą bokami sal, zapewniającą właściwsze oświetlenie prze-
strzeni ekspozycyjnej. Budynek wyposażony został w nową instalację ogrzewniczą,
zmontowaną pod posadzkami sal wystawowych, założono urządzenia klimatyzacyjne,
313
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI MUZEUM NARODOWEGO
W KRAKOWIE
W LATACH 1959 i 1960
I. REMONTY I UDOSTĘPNIENIE ZBIORÓW
Lata 1959 i 1960 przyniosły Muzeum Narodowemu sporo korzystnych zmian
i wzbogaciły jego możliwości szeregiem poważnych inwestycji zrealizowanych, albo
znajdujących się w stadium realizacji. Przede wszystkim dotyczy to nowego gmachu
przy alei 3-go Maja 1. W części budynku oddanej do eksploatacji w r. 1957 uloko-
wana została w maju 1959 roku galeria malarstwa polskiego od końca w. XIX, a nieco
wcześniej stała ekspozycja polskiego rzemiosła artystycznego, specjalistyczna biblio-
teka muzealna, pracownie: stolarska, ślusarska, graficzna, modelarska, biura działu
wystaw objazdowych, działu dokumentacji i magazyny. Ważną rolę spełnia znajdu-
jąca się tutaj duża sala wystawowa, przeznaczona na ekspozycje czasowe i zmienne.
Zwielokrotnieniem korzyści, jakie Muzeum Narodowe dzięki uruchomieniu części
Gmachu Głównego już uzyskało, będzie budowa pozostałych skrzydeł budynku.
Z pewnością odegra ta inwestycja zasadniczą rolę w życiu i organizacji Muzeum.
Niefortunnie dotychczas rozrzucone w wielu punktach miasta pomieszczenia mu-
zealne, magazyny, biura, pracownie po skupieniu ich w jednym budynku, w dobrych
warunkach, będą warsztatem jeszcze żywszej i owocniejszej pracy. Sprawa rozbu-
dowy Gmachu Głównego jest dla Muzeum Narodowego w Krakowie na najbliższe
lata sprawą największej wagi i znaczenia. Wszystkie argumenty przemawiają za ter-
minowym wykonaniem tej inwestycji i koniecznością dołożenia starań, aby ukoń-
czona spełniała warunki prawdziwie nowoczesnego muzeum, zgodnie ze swoim prze-
znaczeniem i rolą społeczną, która Muzeum Narodowemu przypada.
Remont Sukiennic i oddanie naszemu Muzeum odnowionych sal wystawowych
w pomieszczeniach historycznie związanych z dziejami i tradycją instytucji pozwo-
liły zorganizować w nich galerię obrazów malarzy polskich XIX wieku, w zasadzie
opartą o koncepcję z lat ubiegłych, skorygowaną i dostosowaną do nowych potrzeb
i przemyśleń. Prace wykonane w Sukiennicach wybiegają znacznie poza sens i treść
pojęcia remontu, objęły bowiem wymianę dotychczasowych drewnianych stropów
na ogniotrwałe, przebudowę konstrukcji świetlików z centralnej, biegnącej środkiem
sal, na dwurzędową, biegnącą bokami sal, zapewniającą właściwsze oświetlenie prze-
strzeni ekspozycyjnej. Budynek wyposażony został w nową instalację ogrzewniczą,
zmontowaną pod posadzkami sal wystawowych, założono urządzenia klimatyzacyjne,
313