Studia archeologiczne (1.1981)

I. ŻYCIORYSY I.HOŁOWIŃSKIEGO I A.JBŁOWIC KIEGO

Ignacy Hołowiński, arcybiskup metropolita mohylowski urodził
się 24 września 1800 r. w Owruczu z rodziców Piotra i Dominiki z
Łęskich. Otrzymawszy początkowe wykształcenie w szkole w Między-
rzeczu w 1825 r. wstąpił do seminarium w Łucku, skąd wysłany był
do wileńskiej akademii duchownej. Tam otrzymał stopień magistra
teologii oraz uzyskał święcenia kapłańskie.
Hołowiński działalność swoją rozpoczął jako kapelan szkoły szla-
checkiej w Żytomierzu, Po kilku latach został kanonikiem katedral-
nym w tym mieście, profesorem religii i kapelanem Uniwersytetu Ki-
jowskiego. W Kijowie utrzymywał bliższe stosunki z Michałem Gra-
bowskim, H.Rzewuskim i I.Kraszewskim. W 1859 r., gdy zamknięto
Uniwersytet Kijowski, Hołowiński udaje się do Ziemi Świętej. Po-
dróż tę opisał w formie listów do swego brata i wydał pt. ^Pielg-
rzymka do Ziemi Świętej, odprawiona przez ks. Hołowińskiego. Wy-
dano ją w Wilnie w 1841 r. W 1842 r. Hołowiński zostaje wezwany do
Petersburga w celu zorganizowania tam akademii przeniesionej z
Wilna. Wówczas otrzymuje nominację na rektora oraz profesora aka-
demii duchownej.
W 1848 r. prekonizowany został biskupem Karysteńskim, a w 1851
r. zostaje arcybiskupem Mohylowskim. Dnia 28 stycznia tegoż roku
upoważniony był do objęcia zarządu archidiecezją.
Hołowiński umiera 19 października 1855 Pochowano go w pod-
ziemiach Kościoła na Cmentarzu Wyborskim w Petersburgu.
Adolf Jełowicki urodził się w Warszawie w 1865 r. Nauki począt-
kowe pobierał w domu, następnie uczył się w szkole realnej w War-
szawie, a po jej ukończeniu wstąpił do Instytutu Agronomiczne-