DOI issue:
I. Recepcja antyku w kulturze polskiej
DOI article:Pietrzykowski, Michał: Z dziejów posągu mitry w muzeum narodowym w warszawie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.51287#0195
- 191
Fakt, że nieantyczne fragmenty obydwu porównywanych wyżej
dzieł sztuki starożytnej wykazują, jak starałem się tego dowieść,
znaczne podobieństwa, pozwala wysunąć hipotezę, iż rekonstrukcji
tych zabytków dokonała ta sama ręka lub ta sama pracownia rzeź-
biarska.
Obecnie można podjąć próbę ustalenia, gdzie i kiedy dokonano
tej restauracji; wydaje się, że nie mogła ona mieć miejsca we
Francji w XIX wieku, za czym przemawia brak jakichkolwiek wzmia-
nek w katalogach Luwru oraz fakt, iż wszystkie ryciny wykonane
we Francji ukazują obydwa omawiane zabytki /posąg i relief/ ze
wszystkimi uzupełnieniami. Wydaje się również rzeczą mało praw-
dopodobną, aby relief kapitoliński został zrekonstruowany przed
przeniesieniem go do Yilla Borghese, należał on bowiem do prze-
chowywanej tam kolekcji starożytności jeszcze przed 1700 rokiem,
natomiast rycina opublikowana przez L.Begera w 1692 roku? ukazu-
je płaskorzeźbę jeszcze przed rekonstrukcją. Z przytoczonego ro-
zumowania wynika, że relief kapitoliński został odnowiony i uzu-
pełniony na terenie Villa Borghese w osiemnastym stuleciu.
Jeżeli zaproponowana w niniejszym artykule hipoteza o wspól-
nym pochodzeniu nowożytnych elementów Mitry warszawskiego i re-
liefu kapitolińskiego jest słuszna, to również zabytek znajdują-
cy się obecnie w Warszawie został zrekonstruowany w tym samym
miejscu i czasie.
Przynależność posągu Mitry z Muzeum Narodowego w Warszawie do
dawnego zespołu kolekcji Borghese potwierdza ostatecznie fakt,
iż rzeźba ta powstała w Italii, prawdopodobnie w samym Rzymie
lub w jego okolicach.
---
L.Beger, Spicilegiumanti^uitą^^
gąĄtiaruBj,^., Gol. Brandenburg 1692 / reprodukcja: Cumont, op.cit.,
tfa^fig. 18.
Fakt, że nieantyczne fragmenty obydwu porównywanych wyżej
dzieł sztuki starożytnej wykazują, jak starałem się tego dowieść,
znaczne podobieństwa, pozwala wysunąć hipotezę, iż rekonstrukcji
tych zabytków dokonała ta sama ręka lub ta sama pracownia rzeź-
biarska.
Obecnie można podjąć próbę ustalenia, gdzie i kiedy dokonano
tej restauracji; wydaje się, że nie mogła ona mieć miejsca we
Francji w XIX wieku, za czym przemawia brak jakichkolwiek wzmia-
nek w katalogach Luwru oraz fakt, iż wszystkie ryciny wykonane
we Francji ukazują obydwa omawiane zabytki /posąg i relief/ ze
wszystkimi uzupełnieniami. Wydaje się również rzeczą mało praw-
dopodobną, aby relief kapitoliński został zrekonstruowany przed
przeniesieniem go do Yilla Borghese, należał on bowiem do prze-
chowywanej tam kolekcji starożytności jeszcze przed 1700 rokiem,
natomiast rycina opublikowana przez L.Begera w 1692 roku? ukazu-
je płaskorzeźbę jeszcze przed rekonstrukcją. Z przytoczonego ro-
zumowania wynika, że relief kapitoliński został odnowiony i uzu-
pełniony na terenie Villa Borghese w osiemnastym stuleciu.
Jeżeli zaproponowana w niniejszym artykule hipoteza o wspól-
nym pochodzeniu nowożytnych elementów Mitry warszawskiego i re-
liefu kapitolińskiego jest słuszna, to również zabytek znajdują-
cy się obecnie w Warszawie został zrekonstruowany w tym samym
miejscu i czasie.
Przynależność posągu Mitry z Muzeum Narodowego w Warszawie do
dawnego zespołu kolekcji Borghese potwierdza ostatecznie fakt,
iż rzeźba ta powstała w Italii, prawdopodobnie w samym Rzymie
lub w jego okolicach.
---
L.Beger, Spicilegiumanti^uitą^^
gąĄtiaruBj,^., Gol. Brandenburg 1692 / reprodukcja: Cumont, op.cit.,
tfa^fig. 18.