DOI issue:
II. Rola kultury i sztuki swiata antycznego w rozwoju cywilizacji starożytnych i nowożytnych
DOI article:Misiewicz, Krzysztof: Osadnictwo w południowej beocji w póżnej epoce brązu
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.51287#0297
- 293 -
całej polis mykeńskiej. Istniejące relikty tej kultury stanowią
bardzo ważny materiał do badań nad najwcześniejszymi dziejami
Grecji, dlatego wydaje się celowe zgromadzenie dostępnych wyni-
ków badań archeologicznych i wyciągnięcie na ich podstawie wnios-
ków dotyczących rozwoju tego regionu w epoce brązu.
W niniejszym artykule najwięcej uwagi poświęcono Tebom, sta-
nowiły one bowiem główny ośrodek rezydencjonalny tego regionu.
Zachowały się tam ruiny pałacu o typowych cechach mykeńskich.
Obok pozostałości tej budowli dosyć szczegółowo omówione zostały
znaleziska ruchome świadczące zarówno o rozwoju rodzimego rze-
miosła na terenie tej osady, jak i o kontaktach jej mieszkańców
ze światem zewnętrznym. Zaświadczone są tam zarówno kontakty z
Krętą, jak i z Syrią, Palestyną i Mezopotamią. Badania na tere-
nie Teb potwierdziły supremację tej osady w Beocji.
W dalszej części artykułu omówione zostały pozostałości osad
tworzących zaplecze gospodarcze Teb i prawdopodobnie pozostają-
cych pod ich kontrolą. W tej partii kierowano się kryterium geo-
graficznym, opisując kolejno pozostałości na terenie Gór Hylikon,
północnych wybrzeżach Zatoki Korynckiej, Gór Kitajron i doliny
Aesopusa.
TEBY
Teby są położone w siodle pomiędzy wzgórzami dzielącymi Beocję
na dwie części. Część północną, na terenie której leżą dwie z
największych równin w Grecji, i część południową będącą górzys-
tym krajem, przez który przepływa rzeka Aesopus i który ograni-
czony jest na południowym wschodzie przez pasmo Kithajronu. Teby
kontrolują przejście pomiędzy północną a południową Beocją, a
tym samym drogę z północy na południe Grecji. Wszystkie ruchy
migracyjne i szlaki handlowe musiały tędy prowadzić, bowiem jest
to jedyne przejście do południowej Grecji /rys. 1/. Od zachodu
równinę tebańską ogranicza potężne pasmo Gór Helikon, na północ
ciągnie się ona aż do dawnego obszaru jeziora Kopais, który jest
najniżej położonym obszarem w całej Grecji. Łagodne wzgórza wokół
Teb są obecnie pokryte sadami i gajami oliwnymi, w epoce brązu
rosły tu zapewne lasy. Gleba na równinie tebańskiej jest urodzaj-
na, a dogodne warunki naturalne, liczne źródła i doskonałe poło-
całej polis mykeńskiej. Istniejące relikty tej kultury stanowią
bardzo ważny materiał do badań nad najwcześniejszymi dziejami
Grecji, dlatego wydaje się celowe zgromadzenie dostępnych wyni-
ków badań archeologicznych i wyciągnięcie na ich podstawie wnios-
ków dotyczących rozwoju tego regionu w epoce brązu.
W niniejszym artykule najwięcej uwagi poświęcono Tebom, sta-
nowiły one bowiem główny ośrodek rezydencjonalny tego regionu.
Zachowały się tam ruiny pałacu o typowych cechach mykeńskich.
Obok pozostałości tej budowli dosyć szczegółowo omówione zostały
znaleziska ruchome świadczące zarówno o rozwoju rodzimego rze-
miosła na terenie tej osady, jak i o kontaktach jej mieszkańców
ze światem zewnętrznym. Zaświadczone są tam zarówno kontakty z
Krętą, jak i z Syrią, Palestyną i Mezopotamią. Badania na tere-
nie Teb potwierdziły supremację tej osady w Beocji.
W dalszej części artykułu omówione zostały pozostałości osad
tworzących zaplecze gospodarcze Teb i prawdopodobnie pozostają-
cych pod ich kontrolą. W tej partii kierowano się kryterium geo-
graficznym, opisując kolejno pozostałości na terenie Gór Hylikon,
północnych wybrzeżach Zatoki Korynckiej, Gór Kitajron i doliny
Aesopusa.
TEBY
Teby są położone w siodle pomiędzy wzgórzami dzielącymi Beocję
na dwie części. Część północną, na terenie której leżą dwie z
największych równin w Grecji, i część południową będącą górzys-
tym krajem, przez który przepływa rzeka Aesopus i który ograni-
czony jest na południowym wschodzie przez pasmo Kithajronu. Teby
kontrolują przejście pomiędzy północną a południową Beocją, a
tym samym drogę z północy na południe Grecji. Wszystkie ruchy
migracyjne i szlaki handlowe musiały tędy prowadzić, bowiem jest
to jedyne przejście do południowej Grecji /rys. 1/. Od zachodu
równinę tebańską ogranicza potężne pasmo Gór Helikon, na północ
ciągnie się ona aż do dawnego obszaru jeziora Kopais, który jest
najniżej położonym obszarem w całej Grecji. Łagodne wzgórza wokół
Teb są obecnie pokryte sadami i gajami oliwnymi, w epoce brązu
rosły tu zapewne lasy. Gleba na równinie tebańskiej jest urodzaj-
na, a dogodne warunki naturalne, liczne źródła i doskonałe poło-