Studia muzealne / Muzeum Narodowe w Poznaniu (23.2018)

Adriana Podmostko-Kłos

1




4
i

-oo. (iatik wecmeOob unWeu.
. . ^rfoufeOe cumf jo. ,4;
i. wbicu^itóbf^WjrfrnieJitfn • f

■•* " '•■
.'.j
>, ’ . ■>>■•

-■■" Mfileut ...
..
II tfon tfiffhmtmgŚutó^MUtw^ja^ WKjjfWuulr
;1 fm faM fmb atUI fecumUtn raw«t uuf vjt 11 >
|| WefF« 9aviftra\W j
; 1XWerutó) (Wmru^Knfiferlctiwfóue 8j»jait 1
| l< Wr.JWO^ i?
. a! pep^mgeiboar.t^b
|| ’ noff'oecfee(:e^bńSlWeivWrifjueii Dawftoiktw ■;'f;
I^v;.jlrc(eruJW/&^/zz9. ■ ierWftirfi* |ą
. imdfo IIMolk. uaiMin Juiufie<Wnfob |.'■.
VpMTH&l rm
^eStnlfr i j 73 der rih^je
uHlWne funtt^ MdM I f
. f^ónbud)|\
|| ^fan^bfcftówńfeitunb^cnb iafofigkcH t.
I jt(tOi^^enj^a}f(tR.WUjro?; warmcJtłJcrScfittf^i
■ i WU74& die /Oiaij im III
' j uw y tó). &> ji e/g^f&n&tn, t>cn J Z 1 tt
J WM1000 dea iee6 H

2. Epitafium Hildebrandów
ze Skwierzyny,
ok. 1742 r., olej, drewno,
103 x 73 x 7 cm,
Muzeum Narodowe
w Poznaniu,
fot. A. Urbanowicz,
20 I 2017, stan przed
konserwacją

Skwierzyńskie epitafium zostało uwzględ-
nione także w opracowaniu Mariana Gumow-
skiego Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu.
Wybór i opis celniejszych zabytków oraz wybit-
niejszych dzieł sztuki współczesnej. Album ten
był drugim tomem w serii zatytułowanej „Mu-
zea Polskie”, wydanym pod redakcją Feliksa
Kopery w Krakowie w 1924 r.15 We wstępie do
swojej książki Gumowski podkreślał, iż jego
opracowanie zawiera wybór około 300 naj-
cenniejszych zabytków ówczesnego muzeum.
Gumowski także najdokładniej, jak dotąd,
opisał rzeczone epitafium: „Tablica grobowa
rodziny Hildebrandów z 1742 r. Drewniana
z napisem w języku niemieckim, otoczo-
na robotą snycerską, ażurową, w drzewie

rzeźbioną i pomalowaną na czerwono, żółto
i zielono. Pochodzi z kościoła ewangelickiego
w Skwierzynie. Wielkość 176 x 140 cm”. Co
znamienne, w albumie znalazła się jedyna
znana obecnie archiwalna fotografia całego
epitafium.
Albumowa reprodukcja niewątpliwie
przyczyniła się do odnalezienia tablicy
inskrypcyjnej, będącej środkową częścią epi-
tafium ze Skwierzyny, które zaginęło w nie-
znanych okolicznościach zapewne w czasie
lub tuż po II wojnie światowej. Jak się okazuje,
znajdowało się w rękach prywatnych - aż do
momentu szczęśliwego odnalezienia przez
Jerzego Domasłowskiego, które nastąpiło
10 września 2016 r. na poznańskim targu
staroci „Stara Rzeźnia”. Dzięki zaangażo-
waniu Michała Błaszczyńskiego z Muzeum
Archidiecezjalnego w Poznaniu16 oraz pod-
inspektora Henryka Gabryelczyka i aspiranta
sztabowego Macieja Karaszewskiego z wy-
działu prewencji i wydziału kryminalnego
Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu
dnia 12 listopada 2016 r. zabezpieczono
fragmentarycznie zachowany zabytek17.
Odnaleziona została drewniana, prostokątna
tablica o wklęsło ściętych narożach, ujęta
w drewnianą, profilowaną listwę koloru
brązowego, powtarzającą kształt tablicy. Jej
wymiary to 103 x 73 x 7 cm. Na czarno
malowanym podłożu złotymi literami wy-
kaligrafowano dwadzieścia osiem wersów
w języku staroniemieckim. Dnia 18 listopa-
da 2016 r. policja oddała na przechowanie
skwierzyński obiekt do poznańskiego mu-
zeum, gdzie został on poddany profilaktyce
konserwatorskiej. Skoro tylko Prokuratura
Rejonowa Poznań-Stare Miasto wydała po-
stanowienie18 o umorzeniu dochodzenia
w sprawie oferowania do sprzedaży na tere-
nie giełdy „Stara Rzeźnia” przedmiotu w po-
staci epitafium utraconego w wyniku czynu
zabronionego, a pochodzącego ze zbiorów
Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu19,

36