DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.28965#0012
VI
Laelii familiaris, ingeniorum animorumque huma-
norum notatione ad artem fadus, ipseque humanis-
smus, Comoediam Romae a lascivia ex Satyris
reliqua, er immodesta illa vi comica devocavit ad
mores et humanitatem: atque sc morati dramatum
generis princeps evasit. Fabulae eius e Graecia in
Latium translatae sunt ipfimma vitae communis s.
quotidianae imago , nativis coloribus velut san-
guine dissusis ad summam venudatem et gratiam
ornatae, Personarum mores s. charaderes ad de-
cori rationem simul ita temperavit, ut vel mere-
trices honefiiores Jint, quod Bafiacus ait , quam
Plautinae matronae, feminarum decus ubique ser-
vetur: parasiti non sint ridiculi et plagipatidae,
sed vel Gnathonici, b, e. assentatores (et deriso-
res) eorum, qui se primos omnium rerum putant
(cf. Eun. II, 2. p. 114 ibique notata), vel qui a
poeta notentur nigri, ut ait Cicero, et confidentes,
ut Phormio, cuius similes et hodie cavere debe-
mus: servi, alii frugi, alii deledabiles dolorum ar-
tifices. Atque ipse Terentius tantus ed sermonis
hominum pro cuiusque conditione et adedu simu-
landi artifex, ut nihil supra; qua re audientium
ve1 legentium animi, haec esie scenica et fida, fa-
cilius obliviscuntur, et in omnes sermocinantium
assedus trahuntur. Habet et hoc proprium, ut
priores scenae narrationem s. expositionem argu-
menti contineant, e quo seritur fabula , ac sem-
per aliquis ex adoribus adsit praemondrator, ut
Syrus, primaria Heautontimorumeni persona, cu-
ius dida vel qua si falsa, ex eventis iucunde intel-
liguntur fuisse vera. Didionis vero tanta in eo ed
eaditas et elegantia, ut ob hanc putarentur a Lae-
lio Jcribi eius sabulae, te de Cicerone, cui ipse fuit
in deliciis: atque Varroni exemplum diceretur mi-
Laelii familiaris, ingeniorum animorumque huma-
norum notatione ad artem fadus, ipseque humanis-
smus, Comoediam Romae a lascivia ex Satyris
reliqua, er immodesta illa vi comica devocavit ad
mores et humanitatem: atque sc morati dramatum
generis princeps evasit. Fabulae eius e Graecia in
Latium translatae sunt ipfimma vitae communis s.
quotidianae imago , nativis coloribus velut san-
guine dissusis ad summam venudatem et gratiam
ornatae, Personarum mores s. charaderes ad de-
cori rationem simul ita temperavit, ut vel mere-
trices honefiiores Jint, quod Bafiacus ait , quam
Plautinae matronae, feminarum decus ubique ser-
vetur: parasiti non sint ridiculi et plagipatidae,
sed vel Gnathonici, b, e. assentatores (et deriso-
res) eorum, qui se primos omnium rerum putant
(cf. Eun. II, 2. p. 114 ibique notata), vel qui a
poeta notentur nigri, ut ait Cicero, et confidentes,
ut Phormio, cuius similes et hodie cavere debe-
mus: servi, alii frugi, alii deledabiles dolorum ar-
tifices. Atque ipse Terentius tantus ed sermonis
hominum pro cuiusque conditione et adedu simu-
landi artifex, ut nihil supra; qua re audientium
ve1 legentium animi, haec esie scenica et fida, fa-
cilius obliviscuntur, et in omnes sermocinantium
assedus trahuntur. Habet et hoc proprium, ut
priores scenae narrationem s. expositionem argu-
menti contineant, e quo seritur fabula , ac sem-
per aliquis ex adoribus adsit praemondrator, ut
Syrus, primaria Heautontimorumeni persona, cu-
ius dida vel qua si falsa, ex eventis iucunde intel-
liguntur fuisse vera. Didionis vero tanta in eo ed
eaditas et elegantia, ut ob hanc putarentur a Lae-
lio Jcribi eius sabulae, te de Cicerone, cui ipse fuit
in deliciis: atque Varroni exemplum diceretur mi-