P. TERENT I I
216
Occasio, locus, aetasj mater cuius sub imperio eR
mala ;
Cui nihil praeter pretium iam dulce eR. Clit. Cii»
nia. Clin. hei mi Iero mihi ! 5
Clit. Etiam caves, ne videat forte hinc te a patre
aliquis exiens ?
Clin. Faciam : sed nescio quid profefto mihi animus
praesagit mali.
Clit. Pergin’ illuc prius diiudicare, quam scis, quid
veri siet ?
que glossam adscriptam ha-
bet , quae me terreant, animum
autem dicit, quam illi praefens
efficit metus follicitam cogita-
tionem. Neque semper animus
augeri dicitur spe , & re laeta.
Etiam in re dubia Cic. ad Att.
X, 14 adhibuit: verum ea non
animum eius ( in exilium ab-
eundi ) augebant, fed timo-
rem. Augentur, credimus, a-
ninsi, perinde ut asseftus suit
aut res est. Animus Cliniae
praesagus mali erat ob mo-
ram , & nunc augetur multis
opinionibus. Flaut. Capt. IV,
2,1 sq. Qiianto in peslore hanc
rem meo magis voluto, Tanto
mihi aegritudo auBior ejl in
animo. Sed aegritudine au£Iio-
ri augeri ipse animus vide-
tur : quomodo &. Galli dicunt
fai le coeur gros de depit. Ita-
que miramur, Gallis, maxime
Palmerio, Guyeto &t Dacie-
riae , verbum exaugere, valde
augere , displicuisse , uti Aci-
dalio Germano ; & pro eo vi-
sum exaugeant, verbum no-
vum , quod loco dubio ap.
Plaut. Stich. I, 1 , 54 parum
firmetur. Bentl. nostrum pro-
bans cetera sic legi cupit: con-
currunt multa, opinionem hanc
quae mihi animo exaug. mol-
lius suiiTet mi in animo. Sed
fucessant haec. MS. Leid. 1
voci exaug. superseriptum ha-
bet diminuant, tanquam ex es-
set privativum. Nobis, si quid
emendandum sit, placeret me-
tum pro animum. Sed feramus
vulg.
216
Occasio, locus, aetasj mater cuius sub imperio eR
mala ;
Cui nihil praeter pretium iam dulce eR. Clit. Cii»
nia. Clin. hei mi Iero mihi ! 5
Clit. Etiam caves, ne videat forte hinc te a patre
aliquis exiens ?
Clin. Faciam : sed nescio quid profefto mihi animus
praesagit mali.
Clit. Pergin’ illuc prius diiudicare, quam scis, quid
veri siet ?
que glossam adscriptam ha-
bet , quae me terreant, animum
autem dicit, quam illi praefens
efficit metus follicitam cogita-
tionem. Neque semper animus
augeri dicitur spe , & re laeta.
Etiam in re dubia Cic. ad Att.
X, 14 adhibuit: verum ea non
animum eius ( in exilium ab-
eundi ) augebant, fed timo-
rem. Augentur, credimus, a-
ninsi, perinde ut asseftus suit
aut res est. Animus Cliniae
praesagus mali erat ob mo-
ram , & nunc augetur multis
opinionibus. Flaut. Capt. IV,
2,1 sq. Qiianto in peslore hanc
rem meo magis voluto, Tanto
mihi aegritudo auBior ejl in
animo. Sed aegritudine au£Iio-
ri augeri ipse animus vide-
tur : quomodo &. Galli dicunt
fai le coeur gros de depit. Ita-
que miramur, Gallis, maxime
Palmerio, Guyeto &t Dacie-
riae , verbum exaugere, valde
augere , displicuisse , uti Aci-
dalio Germano ; & pro eo vi-
sum exaugeant, verbum no-
vum , quod loco dubio ap.
Plaut. Stich. I, 1 , 54 parum
firmetur. Bentl. nostrum pro-
bans cetera sic legi cupit: con-
currunt multa, opinionem hanc
quae mihi animo exaug. mol-
lius suiiTet mi in animo. Sed
fucessant haec. MS. Leid. 1
voci exaug. superseriptum ha-
bet diminuant, tanquam ex es-
set privativum. Nobis, si quid
emendandum sit, placeret me-
tum pro animum. Sed feramus
vulg.