106 Εις Χριστιανικάς και Βυζαντιακάς έπιγραφάς- νπδ Ν. Βέη.
χίας τοΰ Παρθενώνος. Ό αρχιμανδρίτης 'Αντωνΐ- μεταγραπτέος κατά το πανομοιοτυπον
νος (Χριστ.Έπιγραφαί Αθηνών [Ρωσσιστί], Πε- ο θ(εο)ξ , σ ϋχορίσι τους : ποοεδοθησάν (π)ενιτ(α) άσ-
τρούπολίς 1874, σ. 41, άρ. 2, πίν. 16, 2) άνέγνω π(ρα) 0 καματος ολως. . .
Κ(ΰρι)ε βοήθει τοϋ δούλου σου Άρΐ&. 44. Επιγραφή της παρά την Πρέσπαν
Γερμανού και αναξίου. της Μακεδονίας χώρας- εξεδόθη υπό Ρ. Ν. ΜίΗο-
Ιιοί έ'νθ' άνω σ. 65, άριθ. 11. Τον 3ον στίχον της
ϊήν έπιγραφήν ταύτην άνεδημοσίευσε μετά πιστό- έπιγραφης ταύτης άναγινώσκει ό εκδότης■
τέοου πανομοιότυπου ό κ. Κ. Μ. Κουνσταντάπου-
λος εν «Βυζαντίδι» 1909, σ. 113, άριθ. 7, ενθα πηληπημανθέακαντονηνο (?.). . . .
άναγινώσκει τον 20ν στίχον ΙαΟτα άναγνωστέα'
Γερμανού κ(ουράτωρος), αναξίου. Πηληπή Μανθέα κ(αί) Άντονήνο[υ]. . . .
Επάγεται δε ό κ. Κ. Μ. Κωνσταντόπουλος: « δέν Το Πηληπή = Φιλίππου, Μαν&έα = Ματθαίου,
είνα; δυνατόν ν' άναγνώση τι: καέ ώ«ι#ον'- ό συν- 'Ά^ίϋ'· 45' Επιγραφή Μακεδονίας· άναγινώ-
δεσμος καϊ ένταΟθα όλως παρέλκει.Το Κ μετά της σκεται ύ™ τοϋ Αρχιμανδρίτη Άντωνίνον έν τω
κεραίας συντμήσεως δηλοϊ τό άξίωυ,α του Γέρμα- συγγράμματι αυτού «Αποδημία εις Ρούμελην»
νοΟ». Καθ" ήμας άναγνωστέον κ(αι) αναξίου. Ό (Έν Πετρουπόλει 1879, ρωσσιστί) σ. 214, έν ύπο-
καί συνδέει το δούλου και το αναξίου. ΤοιαΟται σ/^ίΛ" ^' ^ς
συνδέσεις καϊ εκφράσεις είναι συνήθεις έν χριστια- Μημόριον Αλεξάνδρου, Δροσερίας, Ζ<Μσιμιανο(ΰ),
νικαϊς έπιγραφαΐς. Πρβ. π.χ. τήν άνω ύπ'άριθ.2 Άνασ(τασίας).
επιγραφήν Κ(ύρι)ε βοτηϋι τον σον δοϋλον ' Ανά- ν , , , „ „ , „
\ , ^ , . Ινατα το πανομοιοτυπον ο ομως της επιγραφής, εν
πίίον κε αμαοτο\λον\. , , , , , 0 ,
'3 Γ κ ι, 1 > ^ πίν. 4Μ> ύπ άρ. ο ε
'Αριϋ1. 42. Επιγραφή έκ Λαρίσης- έξεδόθη
ω αναγινωσκω-
πανομοιοτύπως ύπό Ε. Μ. ΡΗάίΙί έν Βυΐΐθίίη + I Μημόριον | Αλεξάνδρου [ Δροσερίας Ζω|σιμια-
ν[η]ς Ιοάνας.
ηορίθ, τόμ. Α' (1896), τεύχ. Β', σ. 103, άρ. 84. Τό Ζωσιμιανή άπαντα και έν χριστιανικαΐς έπι-
Έχων προ όφθαλμών τό πανομοιοτυπον σημείου- γραφαϊς Αττικής- ίδέ ΙΟ III 3514 και 3516 α.
μαι διορθωτέα^τά έξης- Στίχ. 2 αντί . . εωτα 'Αριϋ*. 46. Επιγραφή Μακεδονίας- άναγινώ-
άνάγν. ει{σ)α. Στίχ. 3 άντι γενε{ι)ήν άναγν. γενε- (Τκεταί ΰπο το0 άρχιμανδρίτου Άντωνίνου έ'νθ'άνω
τήν. Στίχ. 4 άντι [. .}ρώχιος έν(ΰά)δε κεΐμαι άνάγν. σ_ 214, εν Οποσ. 3 ώς έξης"
[Άγ\[ε)ρώχιος1 έν{ϋ·)άδε κεΐμ(α)ι. Στίχ. 6-7 άντι
τ», ί_ ι \ „, μ ί&, α< ~ , / / ι \ > Μημόριον Δροσερίας και Ευδοξίας και Άνθεμίου
±{ο)πο[ν) φυ[λα\ξω δε κατοικώ αναγν. τοποίυ) φυ- ν ν * , , . ,
Γ, ι. Γ( _χλ, ο γι/ ,'·/ εί(8Ϊθ)ατροϋ και της συμβίας αυτοϋ Σοφίας.
[λα\ξ ωδε κατοικώ, ^-ιχ. ο μ[ε\τεπειτα αναγν.
μ(ετ)έπει(τ)α. Στίχ. 12 άντι φίλοι άνάγν. [οί] φίλοι. Κατά τό πανομοιοτυπον δ' όμως τής επιγραφής,
Άρι-9·. 43. Επιγραφή εν τω ναίσκω τής Άγ. έν πίν. 4^ ΰπ'άρ. 5, άντι συμβίας άνάγν. συμβίου.
Μαρίνης παρά τήν Πρέσπαν τής Μακεδονίας.Έξε- Άριϋ: 47. Επιγραφή Μακεδονίας- άναγινώ-
δόθη μετά πανομοιότυπου ύπό Ρ. Ν. ΜίΙίοΙ&οί έν σκεται ΰπό τοΰ άρχιμανδρΐτου Άντωνίνου ένθ'άνω
τω Βυΐΐ. άβ Γΐηβί. ΑγοΙιθοΙ. γιι886 & Οοηδίβηΐί- σ. 218, έν ύποσ. 1 ώς έξής-
ηορίθ, τόμ. Δ', 1899, τεύχ. 1, σ. 64, ό'θεν ή με- Μημοριον τοΰ &φν) Εΰδοξίου πρεσβυτέρου) καϊ τοϋ
ταγραφή παρελήφθη χαΐ ύπό Σπ. Π. Λάμπρου άμαρτουλο (Ί)ωάννου διακόνο(υ).
« Νέω Έλληνομνήμονι» τόμ. Ε' (1908) σ. 287, , „
<γν , α , , Ιΐτ/ων ύπ όψει τό πανομοιοτυπον τής επιγραφής
αο.όο. 1) στιγ. Ζ αντι , Τ, . Α , Γ , · '
έν πίν. 4".' ύπ άρ. 10 άναγινωσκω-
.... ο δ(ε) θ(εο)ς συ(γ)χορισι (αύτούς;) · προεδόθησαν -)- -(- | Μημόριον ΑΙ[ώνιον] [ [Ε]υδοξίου πρεσβυ(τέ-
(π)εν(ιντα) ασπρ. . . ό καματος δλος. ... . ρου) | και τοΰ άμαρτουλο(ΰ) ] [Ί]ωάννου διακόνο(υ).
χίας τοΰ Παρθενώνος. Ό αρχιμανδρίτης 'Αντωνΐ- μεταγραπτέος κατά το πανομοιοτυπον
νος (Χριστ.Έπιγραφαί Αθηνών [Ρωσσιστί], Πε- ο θ(εο)ξ , σ ϋχορίσι τους : ποοεδοθησάν (π)ενιτ(α) άσ-
τρούπολίς 1874, σ. 41, άρ. 2, πίν. 16, 2) άνέγνω π(ρα) 0 καματος ολως. . .
Κ(ΰρι)ε βοήθει τοϋ δούλου σου Άρΐ&. 44. Επιγραφή της παρά την Πρέσπαν
Γερμανού και αναξίου. της Μακεδονίας χώρας- εξεδόθη υπό Ρ. Ν. ΜίΗο-
Ιιοί έ'νθ' άνω σ. 65, άριθ. 11. Τον 3ον στίχον της
ϊήν έπιγραφήν ταύτην άνεδημοσίευσε μετά πιστό- έπιγραφης ταύτης άναγινώσκει ό εκδότης■
τέοου πανομοιότυπου ό κ. Κ. Μ. Κουνσταντάπου-
λος εν «Βυζαντίδι» 1909, σ. 113, άριθ. 7, ενθα πηληπημανθέακαντονηνο (?.). . . .
άναγινώσκει τον 20ν στίχον ΙαΟτα άναγνωστέα'
Γερμανού κ(ουράτωρος), αναξίου. Πηληπή Μανθέα κ(αί) Άντονήνο[υ]. . . .
Επάγεται δε ό κ. Κ. Μ. Κωνσταντόπουλος: « δέν Το Πηληπή = Φιλίππου, Μαν&έα = Ματθαίου,
είνα; δυνατόν ν' άναγνώση τι: καέ ώ«ι#ον'- ό συν- 'Ά^ίϋ'· 45' Επιγραφή Μακεδονίας· άναγινώ-
δεσμος καϊ ένταΟθα όλως παρέλκει.Το Κ μετά της σκεται ύ™ τοϋ Αρχιμανδρίτη Άντωνίνον έν τω
κεραίας συντμήσεως δηλοϊ τό άξίωυ,α του Γέρμα- συγγράμματι αυτού «Αποδημία εις Ρούμελην»
νοΟ». Καθ" ήμας άναγνωστέον κ(αι) αναξίου. Ό (Έν Πετρουπόλει 1879, ρωσσιστί) σ. 214, έν ύπο-
καί συνδέει το δούλου και το αναξίου. ΤοιαΟται σ/^ίΛ" ^' ^ς
συνδέσεις καϊ εκφράσεις είναι συνήθεις έν χριστια- Μημόριον Αλεξάνδρου, Δροσερίας, Ζ<Μσιμιανο(ΰ),
νικαϊς έπιγραφαΐς. Πρβ. π.χ. τήν άνω ύπ'άριθ.2 Άνασ(τασίας).
επιγραφήν Κ(ύρι)ε βοτηϋι τον σον δοϋλον ' Ανά- ν , , , „ „ , „
\ , ^ , . Ινατα το πανομοιοτυπον ο ομως της επιγραφής, εν
πίίον κε αμαοτο\λον\. , , , , , 0 ,
'3 Γ κ ι, 1 > ^ πίν. 4Μ> ύπ άρ. ο ε
'Αριϋ1. 42. Επιγραφή έκ Λαρίσης- έξεδόθη
ω αναγινωσκω-
πανομοιοτύπως ύπό Ε. Μ. ΡΗάίΙί έν Βυΐΐθίίη + I Μημόριον | Αλεξάνδρου [ Δροσερίας Ζω|σιμια-
ν[η]ς Ιοάνας.
ηορίθ, τόμ. Α' (1896), τεύχ. Β', σ. 103, άρ. 84. Τό Ζωσιμιανή άπαντα και έν χριστιανικαΐς έπι-
Έχων προ όφθαλμών τό πανομοιοτυπον σημείου- γραφαϊς Αττικής- ίδέ ΙΟ III 3514 και 3516 α.
μαι διορθωτέα^τά έξης- Στίχ. 2 αντί . . εωτα 'Αριϋ*. 46. Επιγραφή Μακεδονίας- άναγινώ-
άνάγν. ει{σ)α. Στίχ. 3 άντι γενε{ι)ήν άναγν. γενε- (Τκεταί ΰπο το0 άρχιμανδρίτου Άντωνίνου έ'νθ'άνω
τήν. Στίχ. 4 άντι [. .}ρώχιος έν(ΰά)δε κεΐμαι άνάγν. σ_ 214, εν Οποσ. 3 ώς έξης"
[Άγ\[ε)ρώχιος1 έν{ϋ·)άδε κεΐμ(α)ι. Στίχ. 6-7 άντι
τ», ί_ ι \ „, μ ί&, α< ~ , / / ι \ > Μημόριον Δροσερίας και Ευδοξίας και Άνθεμίου
±{ο)πο[ν) φυ[λα\ξω δε κατοικώ αναγν. τοποίυ) φυ- ν ν * , , . ,
Γ, ι. Γ( _χλ, ο γι/ ,'·/ εί(8Ϊθ)ατροϋ και της συμβίας αυτοϋ Σοφίας.
[λα\ξ ωδε κατοικώ, ^-ιχ. ο μ[ε\τεπειτα αναγν.
μ(ετ)έπει(τ)α. Στίχ. 12 άντι φίλοι άνάγν. [οί] φίλοι. Κατά τό πανομοιοτυπον δ' όμως τής επιγραφής,
Άρι-9·. 43. Επιγραφή εν τω ναίσκω τής Άγ. έν πίν. 4^ ΰπ'άρ. 5, άντι συμβίας άνάγν. συμβίου.
Μαρίνης παρά τήν Πρέσπαν τής Μακεδονίας.Έξε- Άριϋ: 47. Επιγραφή Μακεδονίας- άναγινώ-
δόθη μετά πανομοιότυπου ύπό Ρ. Ν. ΜίΙίοΙ&οί έν σκεται ΰπό τοΰ άρχιμανδρΐτου Άντωνίνου ένθ'άνω
τω Βυΐΐ. άβ Γΐηβί. ΑγοΙιθοΙ. γιι886 & Οοηδίβηΐί- σ. 218, έν ύποσ. 1 ώς έξής-
ηορίθ, τόμ. Δ', 1899, τεύχ. 1, σ. 64, ό'θεν ή με- Μημοριον τοΰ &φν) Εΰδοξίου πρεσβυτέρου) καϊ τοϋ
ταγραφή παρελήφθη χαΐ ύπό Σπ. Π. Λάμπρου άμαρτουλο (Ί)ωάννου διακόνο(υ).
« Νέω Έλληνομνήμονι» τόμ. Ε' (1908) σ. 287, , „
<γν , α , , Ιΐτ/ων ύπ όψει τό πανομοιοτυπον τής επιγραφής
αο.όο. 1) στιγ. Ζ αντι , Τ, . Α , Γ , · '
έν πίν. 4".' ύπ άρ. 10 άναγινωσκω-
.... ο δ(ε) θ(εο)ς συ(γ)χορισι (αύτούς;) · προεδόθησαν -)- -(- | Μημόριον ΑΙ[ώνιον] [ [Ε]υδοξίου πρεσβυ(τέ-
(π)εν(ιντα) ασπρ. . . ό καματος δλος. ... . ρου) | και τοΰ άμαρτουλο(ΰ) ] [Ί]ωάννου διακόνο(υ).