DOI Artikel:
Xanthudidēs, Stephanos A.: Krētikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14367#0088
78 Ξανϋουδίδης- Κρητικοί επιγραφαί.
ΑΕ 1920
Εις τήν πέμπτην ενομεν το τέλος φράσεως, έν
η σώζεται ό'τι ό τρώσας θά καταβάλη τήν τιμήν
των τρωθέντων, και βτι πατήρ παίσας τον ίδιον
παΐδα (πηισκον) δεν έτιμωρεΐτο.
Εις τήν άκόλουθον έκτην άναγράφονται οί τό-
ποι, έν οίς διεπράχθη το άδίκημα κατά του νεα-
νίσκου, ήτοι το άνδρεΐον, ή άγέλα, ή συμβολή-
τρα, ό /ορός.
Έν τή εβδόμη πρόκειται ίσως περί αδελφοί)
παίσαντος τον πηΐ'σκον, και δ νομοθέτης παραπέμ-
πει εις άλλην σχετικήν διάταξιν τοΟ νόμου. "Ισως
ή ποινή τοΟ άδελφοΟ Οά ήτο μικροτέρα.
Εις τήν όγδόην ορίζεται οτι οί κόσμοι κρίνουσιν
όμνύοντες.
Εις τάς δύο ακολούθους (9, 10) δεν σώζονται
ένεκα φθοράς τοΟ λίθου παρά μόνον αί έπιβαλλό-
μεναι ζημίαι τών πέντε δραχμών.
Εις τήν τελευταίαν (11) αναγράφεται πάλιν ζη-
μία πέντε δραχμών, και ορίζεται ό'τι ό παθών ορ-
κίζεται οτι έπλήγη (;) άν ή άνάγνωσις του όμόσει
είναι ακριβής.
Και από άπόψεως περιεχομένου και άπο γλιυσ-
σικής και παλαιογραφικής ή επιγραφή είνε σημαν-
τικωτάτη.
Έν πρώτοις άκριβουται ή άληθής Οέσις της πό-
λεως Έλτυναίας (ή Έλτύνης), ής μόνον τό Ιθνι-
κόν έγνωρίζομεν μέ/ρ& τούδε έκ δύο άλλων πολύ
νεωτέρων επιγραφών. Άναγράφονται δηλ. Έλ-
τνναιεΐς εις τήν γνωστήν συνθήκην του βασιλέως
της Περγάμου Εύμένους II και τριάκοντα κρητι-
κών πόλεων κατά τό θέρος του 183 π. Χ, τήν εύ-
ρεθεΐσαν κατά τήν άνασκαφήν του Πυθίου. * Τό
όνομα αναγράφεται μεταξύ τών άλλων κρητικών
πόλεων ούτως : (.(Χερσονάσιοι, 1Απόλλων'ΐαται,
Έλύριοι, Ύρτακίνιοί, Έλτνναιεΐς, Άνωπολΐται,
Ήραδήννιοι, Ίστρώνιοι, Ταρραΐοι κλπ. Επειδή
δε τό όνομα κείται μεταξύ πόλεων της δυτικής
Κρήτης, υπέθεσαν ότι θά εκείτο εις τήν δυτικήν
Κρήτην 2, άλλά τοΟτο δεν έχει σημασίαν, διότι
εις τήν ιδίαν έπιγραφήν βλέπομεν ότι οί Ίστρώνιοι,
ών ή πόλις είνε έξηκριβωμένον, ό'τι εκείτο εις τήν
1 Ηδίβΐιβιτ, Κβΐ&ζίοηβ 8ΐι§1ΐ βοανί άβΐ Τβηιρΐο ά'ΑροΙΙο
Ργί1ιίοίη βθΓίγηα έν Μαδβο ΠβΗ&ηο II, σελ 181 έξ.
2 δνοι-οηοδ, ΝχιπιίδΐιΐΗίίςυθ άβ Ια ΟγθΙθ, Μβοοη 1890,
σελ. 144.
άνατολικήν Κρήτην παρά τό σημερινον χωρίον
Καλό χωριό Μεραμπέλλου σώζουσα μάλιστα καΐ
το άρχαΐΌν όνομα ό Ιοτρωνας, άναγράφεται με-
ταξύ τών Ήραδηννίων (σήμερον χωρίον Άρά-
δαινα εις τά Σφακιά) και τών Ταρραίων (επίσης
εις τά Σφακιά). Βλέπομεν δε άλλως ότι τά ονό-
ματα τών τριάκοντα πόλεων δεν είνε κατά ' γεω-
γραφικήν τάξιν άλλά μάλλον κατά λόγον σπου-
δαιότητος, και ίσως και κατά γρόνον προσχωρή-
σεως εκάστης πόλεως εις τήν συμμα/ίαν του Εύ-
μένους.
Ή δευτέρα επιγραφή, έν ή άναγράφονται Έλ-
τννιοί ευρέθη έν Μαγνησία τή επι Μαιάνδρω * ού-
τως, Μιλάτιοι, Άπταραΐοι, ^Ελτννιοι, Κεραιΐται,
Άλλαριώται, Πολυρρήνιοι, Φαλασάρνιοί, Άρσι-
νοεΐς. Εινε τούτο ψήφισμα χαλκευθέν περί τό
200 π. Χ. . ύπό τών Μαγνήτων, δι' ου ήθελον νά
δείξωσι τήν έκ διαφόρων πόλεων της Κρήτης ίδρυ-
σιν της πόλεώς των και τήν κρητικήν των κατα-
γωγήν.
Έκ της ημετέρας έπιγραφής βεβαιούμεθα νυν
οτι ή πόλις Έλτυναία ΰφίστατο κατά τον εβδο-
μον ή τάς αρχάς του έκτου αιώνος π. Χ. αυτόνο-
μος και έλευθέρα, ώστε και ιδίαν νομοθεσίαν νά
έχη, ώς αί λοιπαΐ σημαντικά! της νήσου πόλεις
(Γόρτυς, Κνωσός, Άξός, Έλεύθερνα), και τό
πράγμα είνε άξιον σημειώσεως, άφ' ο δ τόσον
πλησίον εύρίσκετο ή έπισημοτάτη και ισχυρά πό-
λις Κνωσός. Άλλ' άκριβώς διά τον λόγον τοΟτον
είνε π ιθανώτατον ό'τι ένωρίς υπήχθη και συνε/ω-
νεύθη μετά της Κνωσού, και διά τοΟτο ούδέ νό-
μισμα άξιον λόγου της Έλτυναίας ευρέθη ουδέ
αναφέρεται τό όνομα αυτής κατόπιν μέ/ρι του
δευτέρου π. Χ. αιώνος, ότε Γσως έν ταΐς μεγά-
λαις πολιτικαΐς άνωμαλίαις και άνατροπαΐς θά
άνέκτησεν αύτοτέλειάν τινα, ώστε νά άναγράφε-
ται κατα το 183 π. Χ. ε ίς τήν συνθήκην τοΰ Εύ-
μένους ώς μία τών συμμα/ίδων πόλεων.
3 Κθγπ, ϋίβ ΙηδοΙίΓΐίίβη νοη Μβ^ηβδία 1900 Ν° 20 και
Β1388, ΚνβΙ. Ιηβοΐιπίίβη Οδίίΐη^βη 1904 Ν. 5152 (Εις τήν
83ΐΏΐη1ιιη£ άβΓ §Γίβο1ι. Όϊ&ΙβΙϊΙ-ΙηδοΙίΓίίίΘη τοϋ ΟοΙΠίζ
III Β&ηά, 2 Η&ΐίίβ, 3 Ηθίί.)
4 Ό χ. Σβορώνος (ενδα ανωτέρω σελ. 147) αποδίδει είς τήν
πόλιν μικρόν χαλκουν νόμισμα φέρον τα γράμματα ΕΛ, άλλά πιθα-
νώς, άφ' ου μάλιστα, ώς εμαθον τελευταΐον, αρκετά τοιαύτα κατέ-
βει 'έμπορός τις έν Ρεθύμντ) άνήκουσιν εις τήν Έλεύθερναν.
ΑΕ 1920
Εις τήν πέμπτην ενομεν το τέλος φράσεως, έν
η σώζεται ό'τι ό τρώσας θά καταβάλη τήν τιμήν
των τρωθέντων, και βτι πατήρ παίσας τον ίδιον
παΐδα (πηισκον) δεν έτιμωρεΐτο.
Εις τήν άκόλουθον έκτην άναγράφονται οί τό-
ποι, έν οίς διεπράχθη το άδίκημα κατά του νεα-
νίσκου, ήτοι το άνδρεΐον, ή άγέλα, ή συμβολή-
τρα, ό /ορός.
Έν τή εβδόμη πρόκειται ίσως περί αδελφοί)
παίσαντος τον πηΐ'σκον, και δ νομοθέτης παραπέμ-
πει εις άλλην σχετικήν διάταξιν τοΟ νόμου. "Ισως
ή ποινή τοΟ άδελφοΟ Οά ήτο μικροτέρα.
Εις τήν όγδόην ορίζεται οτι οί κόσμοι κρίνουσιν
όμνύοντες.
Εις τάς δύο ακολούθους (9, 10) δεν σώζονται
ένεκα φθοράς τοΟ λίθου παρά μόνον αί έπιβαλλό-
μεναι ζημίαι τών πέντε δραχμών.
Εις τήν τελευταίαν (11) αναγράφεται πάλιν ζη-
μία πέντε δραχμών, και ορίζεται ό'τι ό παθών ορ-
κίζεται οτι έπλήγη (;) άν ή άνάγνωσις του όμόσει
είναι ακριβής.
Και από άπόψεως περιεχομένου και άπο γλιυσ-
σικής και παλαιογραφικής ή επιγραφή είνε σημαν-
τικωτάτη.
Έν πρώτοις άκριβουται ή άληθής Οέσις της πό-
λεως Έλτυναίας (ή Έλτύνης), ής μόνον τό Ιθνι-
κόν έγνωρίζομεν μέ/ρ& τούδε έκ δύο άλλων πολύ
νεωτέρων επιγραφών. Άναγράφονται δηλ. Έλ-
τνναιεΐς εις τήν γνωστήν συνθήκην του βασιλέως
της Περγάμου Εύμένους II και τριάκοντα κρητι-
κών πόλεων κατά τό θέρος του 183 π. Χ, τήν εύ-
ρεθεΐσαν κατά τήν άνασκαφήν του Πυθίου. * Τό
όνομα αναγράφεται μεταξύ τών άλλων κρητικών
πόλεων ούτως : (.(Χερσονάσιοι, 1Απόλλων'ΐαται,
Έλύριοι, Ύρτακίνιοί, Έλτνναιεΐς, Άνωπολΐται,
Ήραδήννιοι, Ίστρώνιοι, Ταρραΐοι κλπ. Επειδή
δε τό όνομα κείται μεταξύ πόλεων της δυτικής
Κρήτης, υπέθεσαν ότι θά εκείτο εις τήν δυτικήν
Κρήτην 2, άλλά τοΟτο δεν έχει σημασίαν, διότι
εις τήν ιδίαν έπιγραφήν βλέπομεν ότι οί Ίστρώνιοι,
ών ή πόλις είνε έξηκριβωμένον, ό'τι εκείτο εις τήν
1 Ηδίβΐιβιτ, Κβΐ&ζίοηβ 8ΐι§1ΐ βοανί άβΐ Τβηιρΐο ά'ΑροΙΙο
Ργί1ιίοίη βθΓίγηα έν Μαδβο ΠβΗ&ηο II, σελ 181 έξ.
2 δνοι-οηοδ, ΝχιπιίδΐιΐΗίίςυθ άβ Ια ΟγθΙθ, Μβοοη 1890,
σελ. 144.
άνατολικήν Κρήτην παρά τό σημερινον χωρίον
Καλό χωριό Μεραμπέλλου σώζουσα μάλιστα καΐ
το άρχαΐΌν όνομα ό Ιοτρωνας, άναγράφεται με-
ταξύ τών Ήραδηννίων (σήμερον χωρίον Άρά-
δαινα εις τά Σφακιά) και τών Ταρραίων (επίσης
εις τά Σφακιά). Βλέπομεν δε άλλως ότι τά ονό-
ματα τών τριάκοντα πόλεων δεν είνε κατά ' γεω-
γραφικήν τάξιν άλλά μάλλον κατά λόγον σπου-
δαιότητος, και ίσως και κατά γρόνον προσχωρή-
σεως εκάστης πόλεως εις τήν συμμα/ίαν του Εύ-
μένους.
Ή δευτέρα επιγραφή, έν ή άναγράφονται Έλ-
τννιοί ευρέθη έν Μαγνησία τή επι Μαιάνδρω * ού-
τως, Μιλάτιοι, Άπταραΐοι, ^Ελτννιοι, Κεραιΐται,
Άλλαριώται, Πολυρρήνιοι, Φαλασάρνιοί, Άρσι-
νοεΐς. Εινε τούτο ψήφισμα χαλκευθέν περί τό
200 π. Χ. . ύπό τών Μαγνήτων, δι' ου ήθελον νά
δείξωσι τήν έκ διαφόρων πόλεων της Κρήτης ίδρυ-
σιν της πόλεώς των και τήν κρητικήν των κατα-
γωγήν.
Έκ της ημετέρας έπιγραφής βεβαιούμεθα νυν
οτι ή πόλις Έλτυναία ΰφίστατο κατά τον εβδο-
μον ή τάς αρχάς του έκτου αιώνος π. Χ. αυτόνο-
μος και έλευθέρα, ώστε και ιδίαν νομοθεσίαν νά
έχη, ώς αί λοιπαΐ σημαντικά! της νήσου πόλεις
(Γόρτυς, Κνωσός, Άξός, Έλεύθερνα), και τό
πράγμα είνε άξιον σημειώσεως, άφ' ο δ τόσον
πλησίον εύρίσκετο ή έπισημοτάτη και ισχυρά πό-
λις Κνωσός. Άλλ' άκριβώς διά τον λόγον τοΟτον
είνε π ιθανώτατον ό'τι ένωρίς υπήχθη και συνε/ω-
νεύθη μετά της Κνωσού, και διά τοΟτο ούδέ νό-
μισμα άξιον λόγου της Έλτυναίας ευρέθη ουδέ
αναφέρεται τό όνομα αυτής κατόπιν μέ/ρι του
δευτέρου π. Χ. αιώνος, ότε Γσως έν ταΐς μεγά-
λαις πολιτικαΐς άνωμαλίαις και άνατροπαΐς θά
άνέκτησεν αύτοτέλειάν τινα, ώστε νά άναγράφε-
ται κατα το 183 π. Χ. ε ίς τήν συνθήκην τοΰ Εύ-
μένους ώς μία τών συμμα/ίδων πόλεων.
3 Κθγπ, ϋίβ ΙηδοΙίΓΐίίβη νοη Μβ^ηβδία 1900 Ν° 20 και
Β1388, ΚνβΙ. Ιηβοΐιπίίβη Οδίίΐη^βη 1904 Ν. 5152 (Εις τήν
83ΐΏΐη1ιιη£ άβΓ §Γίβο1ι. Όϊ&ΙβΙϊΙ-ΙηδοΙίΓίίίΘη τοϋ ΟοΙΠίζ
III Β&ηά, 2 Η&ΐίίβ, 3 Ηθίί.)
4 Ό χ. Σβορώνος (ενδα ανωτέρω σελ. 147) αποδίδει είς τήν
πόλιν μικρόν χαλκουν νόμισμα φέρον τα γράμματα ΕΛ, άλλά πιθα-
νώς, άφ' ου μάλιστα, ώς εμαθον τελευταΐον, αρκετά τοιαύτα κατέ-
βει 'έμπορός τις έν Ρεθύμντ) άνήκουσιν εις τήν Έλεύθερναν.