DOI Heft:
Kubiak,Eva; Szoblik,Katarzyna: Przedmowa
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.69901#0013
Sztuka Ameryki Łacińskiej 2022, nr 12
ISSN 2299-260X
Przedmowa
Ameryka Łacińska jest miejscem, gdzie spotkały się skrajnie różne pojęcia cza-
su i historii: europejski i amerykański. Podczas gdy historiografia zachodnia
opierała się na kronikach, dokumentach, dziennikach, ukazując liniowy upływ
czasu, związany z kluczowymi wydarzeniami i postaciami rozpoznawalnymi
w większości państw wchodzących w skład „cywilizacji zachodniej”, rdzenne
kultury Ameryki postrzegały te aspekty zupełnie inaczej. Federico Navarrete
Linares (2001) nakreślił swoiste chronotopy historyczne obecne w przedhisz-
pańskich Mezoameryce i Andach. Podkreślały one cykliczną naturę czasu
i rytmiczną powtarzalność pewnych zjawisk. Pozwalały też na wielość rów-
noległych „historii” i „chronologii” prowadzonych przez sąsiadujące ze sobą
wspólnoty. Spotkanie tych dwóch sposobów postrzegania tradycji historycznej
zaowocowało bogactwem i różnorodnością narracji historycznych przekazy-
wanych zarówno oralnie, jak i piśmiennie, a także poprzez sztukę. To właśnie
ten ostatni aspekt stał się tematem kolejnego numeru „Sztuki Ameryki Łaciń-
skiej” . Będą w nim nas interesować wzajemne relacje między historią (w róż-
norodnych jej aspektach) a sztuką.
Pierwszy artykuł, autorstwa Donata Amado Gonzalesa, został poświęco-
ny dziejom nieruchomości będącej własnością bractwa Najświętszego Sakra-
mentu przy kościele parafialnym San Blas w Cuzco. Badacz nie tylko opisuje
historię domu, ale także skupia się na jego sąsiedztwie i zarysowuje kontekst
przestrzenny na terenie parafii. W tej samej dzielnicy Cuzco znajduje się dawne
beaterium Nuestra Señora del Carmen (obecnie szkoła dla dziewcząt Colegio
del Carmen), któremu poświęcone zostały dwa kolejne teksty. W pierwszym
Milena Manotupa Gomez ukazuje przekształcenia własności nieruchomo-
ści należących do tercjarek karmelitańskich, wskazując na stopniowe powięk-
szanie terenu będącego ich własnością i przyłączanie kolejnych działek w są-
siedztwie beatrium i kaplicy. Z kolei Ewa Kubiak prezentuje, jak wyglądały
ISSN 2299-260X
Przedmowa
Ameryka Łacińska jest miejscem, gdzie spotkały się skrajnie różne pojęcia cza-
su i historii: europejski i amerykański. Podczas gdy historiografia zachodnia
opierała się na kronikach, dokumentach, dziennikach, ukazując liniowy upływ
czasu, związany z kluczowymi wydarzeniami i postaciami rozpoznawalnymi
w większości państw wchodzących w skład „cywilizacji zachodniej”, rdzenne
kultury Ameryki postrzegały te aspekty zupełnie inaczej. Federico Navarrete
Linares (2001) nakreślił swoiste chronotopy historyczne obecne w przedhisz-
pańskich Mezoameryce i Andach. Podkreślały one cykliczną naturę czasu
i rytmiczną powtarzalność pewnych zjawisk. Pozwalały też na wielość rów-
noległych „historii” i „chronologii” prowadzonych przez sąsiadujące ze sobą
wspólnoty. Spotkanie tych dwóch sposobów postrzegania tradycji historycznej
zaowocowało bogactwem i różnorodnością narracji historycznych przekazy-
wanych zarówno oralnie, jak i piśmiennie, a także poprzez sztukę. To właśnie
ten ostatni aspekt stał się tematem kolejnego numeru „Sztuki Ameryki Łaciń-
skiej” . Będą w nim nas interesować wzajemne relacje między historią (w róż-
norodnych jej aspektach) a sztuką.
Pierwszy artykuł, autorstwa Donata Amado Gonzalesa, został poświęco-
ny dziejom nieruchomości będącej własnością bractwa Najświętszego Sakra-
mentu przy kościele parafialnym San Blas w Cuzco. Badacz nie tylko opisuje
historię domu, ale także skupia się na jego sąsiedztwie i zarysowuje kontekst
przestrzenny na terenie parafii. W tej samej dzielnicy Cuzco znajduje się dawne
beaterium Nuestra Señora del Carmen (obecnie szkoła dla dziewcząt Colegio
del Carmen), któremu poświęcone zostały dwa kolejne teksty. W pierwszym
Milena Manotupa Gomez ukazuje przekształcenia własności nieruchomo-
ści należących do tercjarek karmelitańskich, wskazując na stopniowe powięk-
szanie terenu będącego ich własnością i przyłączanie kolejnych działek w są-
siedztwie beatrium i kaplicy. Z kolei Ewa Kubiak prezentuje, jak wyglądały