Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Είς τάς Σ. Ζίβ/ιβη Σβ(/β8 Οναββονιιηι βαοναδ' νπδ Γ. Παπαβασιλείον. 95

άπιέναι προτέρας τών ανδρών άπδ τον σήματος.Ύο εκ τοΰ τάφου. Και τοιούτοι δίχως οντες οέν ήδύ-

χάσμα δ ΗίΗβΓ συνε-λήρωσε γράφων κ^<5[ος, δ ναντο νά εισέλθωσιν είς ναόν, διότι, ώς δ νεκρός

Ο&ιιθγ εον, δ Ηοί£πΐ3ηη κήδ\ημα? δ οέ Ζϊβ· εθεωρείτο μίασμα, ούτω καί οί τάς προς τους νε-

Ιιβη κ^ϊος ^αέ]. Μή συμπληρωτέον;κήδ[ειν] = κρούς τελούντες θυσίας ήσαν τρόπον τινά μεμια-

κήδεύειν; Κατά την διάοορον συμπλήρωσιν και ή σμένοι.

έννοια εινε διάφορος. Κατά μεν τον νόμον του Σό- ^4ρί#. 04. Στίχ. 3. τους δε προβονλονς τους

λωνος και τάς έν τοις άγγείοις άπεικονιζομένας νε- <*ε' δντας έγδιδόναι εν τω Μαιμακτηριώνι μηνι

κρικάς πομπάς αί γυναίκες [Βαδίζουσιν όπισθεν των ^ μεσε' γγνην έν}άτηι άπιόντος καί διδόναι τώι

ανδρών, κατά δε τον Κεΐον τούτον νόμον, άν μέν έγλαβόντι είς ίερεϊα Η Ρ δραχμάς.

τδ/άσμα συμπληρωθη διά τοΰ άρνητικοΰ αί ΈνταΟθα πρόκειται περί εκδόσεις (=άπομισθώ

,'υναΐκες πρέπει νά έπιστρέφωσιν οίκαδε μετά των σεως) δημοσίας εστιάσεως και θυσίας αντί δραχμών

ανδρών, ίνα μή έκτρέπωνται καθ' όδόν εις ολολυ- ΗΡΊ άς προς τοΰτο παρεΐχεν ή πόλις. "Ινα δέ δ

γμούς και θρήνους" άλλά, άν τοΟτο δ νομοθέτης έργολαβικώς άναλαβών (δ έγλαβών) τήν έστίασιν

έπεθύμει νά -εριορίση, δεν θά έλεγε μάλλον τάς και θυσίαν έκτελέση καλώ; και μή ποιήσηται κα-

γνναϊκας άπιούσας από τον σήματος οίκαδε βαδί- ταχρησίν τινα, ώφειλε νά παράσχη έγγυητήν (έ'γ-

ζειν σιωπή, ώς λέγει έν στί/ω \'\"' περί τών άκο- Τυον καταστήσαι), δν άν δέχιυνται οί πρόβουλοι.

λουθούντων τήν κηδείαν; "Αν δέ συμπληοωθη άνευ Η εκδοσις έπρεπε νά γίνηται ύπδ τών προβούλων

του άρνητικοΰ, τότε δρίζεται, δπως αί γυναίκες τη ενάτη Μαιμακτηριώνος άπιόντος. Και άν μεν ή

έπιστρέφωσιν οίκαδε πρότερον τών ανδρών, ίνα μή έστίασις έγίνετο οί'α επρεπεν, δ ταμίας άπεδίδου

παραμένωσιν έπι το6 τάφου θρηνουσαι πρός βλά- τώ άπομισθωσαμένω τδ Οπόλοιπον του μισθώμα-

βην της ύγιείας αυτών. τος, άν δέ μή έγίνετο καλή, τότε άπώλλυε τδ πέμ-

Στίχ. 21-23. έπι τω ϋανόντι τριηκόστια με ποιϊν. πτον τοΟ μισθώματος (στίχ. 16-20).
με νποτιΰ'έναι κνλικα νπδ τήν κλίνην μεδε τδ ϋδωρ Φρονοΰ'ντες λοιπόν δτι ή πραςις αύτη της έπι

έκχεν μεδε τά καλλνσματα φέρεν επί τδ σήμα. Και έγγυήσει έκδόσεως της έστιάσεως και θυσίας έλέ-

νϋν άποθνήσκοντός τίνος έν τη οικία μετά τήν έκ- γετό μεσε[γγνη συνεπληρώσαμεν τό ΜΗ£Ε.....

κομιδήν του νεκρού ή οικία και μάλιστα τό δωμά- ουτω, εϊ και τό δεύτερον γράμμα έκ τών σωζομέ-

τιον, έν ω εξέπνευσε, σαρώνεται, τό δέ άγγεΐον, νων έν τω λίθω είνε Η και ουχί Ε, ώς φαίνεται,
έν ω υπάρχει ύδωρ, μετά τήν έπάνοοον έκ της κη- Άρι&. 97. Θεοί. \ "Εδοξεν τήι βονλήι και τώι

δείας καΐ τήν υπό τοΟ ιερέως άνάγνωσιν εύχής, έκρί- δημωι \ Κν ρηναΐος εΐπεν Απολλώνιος έπε\στά-

πτεται εις τήν όδόν και θραύεται. Έν τή σημασία, τεί' επειδή ή ιέρεια της Δήμητρος \ τής δημοτε-

έν ή κείται ή λέξις καλίνσματα (=σάρματα, νΟν λονς είσαγγέλλει προς \\ τονς πρντάνεις περί τδ ίε-

σαρώματα), σώζεται έν τη καθ' ημάς ή λέξις καλ- ρδν τής ΔήΙμψρος δτι αί γνναϊκες είσιονσαι τάρ-\

λνντήρι και κάλλαντρο έν τη σημασία του σάρω- ρη τ α δρώα''] έν τώι ίερώι και δτι [ε\ϊτΐ αϋ] το ν-

ΰρον, σάρωμα. τ{ων\ γένοιτο έν τώι ίερώι \ δείν' αν είη Άρκε

ΆριΌ1. 93 Β'. "Εδο ξεν τήι ' β\ονλήι και [τώ\ι σινεϋσιν άσεβον\\σι \τοιάδε\ προς τους ϋ·εονς. . . .
δήμωι· \τή]ι τρίτηι κα ι τοις ένι\αν\σίοις κα[ϋ·\α· Ότι τό Κυρηνάϊος άπαντα και ώς ούσιαστικόν,

ρονς εΐ[ν]αι τονς ποι\ον\ντας — ες τδ ίερδν δέ μή περιττόν νά είπωμεν. Έν τώ 7".' στί/ω συμπλη-

ίέναι—και τήν [ο\ί\κ\ίαν καΰα'ρ ήν είναι μ[ε)\χρι\ ροΟντες τάρρητα έννοουμεν τά μυστήρια. Τον 8ον

[ά)ν έκ τον σήματος έλΐΰωσιν . στίχον δ ϋβίδίη&ιτθ συνεπλήρωσεν ει έτι τοντο

Ώς νυν οί βουλόμενοι νά μεταλάβωσι τών μυ- γένοιτο, άλλά τό κενόν ούτω δεν πληρούται· τον

στηρίων πρέπει νά εινε καθαροί, νά φορώσι καθαρά 907 ό αύτός συνεπλήρωσε δεινά αν εϊη Αρκεσινενσιν

ενδύματα καί νά άπέχωνται γυναικάς, ούτω, φαί- άσεβ'ονσι πρσθεις έν γράμμα πλέον. Έν τώ ΙΟ1:"

νεται, τό πάλαι και οί τοις νεκροΐς τά τρίτα και στί/ω τοιάδε συνεπληρώσαμεν ημείς

:ά ένιαύσια τελούντες έδει νά ώσ; καθαροί, μέχρις ΆριΦ. 98. Στίχ. 12-15. έπάν δέ τελετήν ποιή

οδ τελέσαντες τά ποός τους νεκρούς έπανέλθωσιν ή ιέρεια, δ πελανδς δ αποδιδόμενος νπδ τών τεΰν-