Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Εις Χριστιαηκάς και Βυζαντιακάς έπιγραφάς νπδ Ν. Βέη. 99

Μετά ταΟτα έςεδόθη έν ΒΟΗ 1901 σ. 88, άριθ. αιώνος1. Και τανΟν έπώνυμον Μελιδόνης εν 'Αρχα-

222. Κατά την δευτέραν ταύτην εχδοσιν δ μέν δια, Κρήτη κλ..Έν Κρήτη και χωρίον Μελιδόνη,

10; στίχος έχει τιμάριόν ποτε της ομωνύμου οικογενείας.

6ΝΘΑΔ6 Ένθάδε Άρίΰ<. 6. Επιγραφή 'Ροδανδου Καππαδοκίας·

δ δέ 4°< ΔΙΑΚΟΝ δ«ίχον[ος] + . έ/εδ6θ/1 ^τά ™νομοιοτύπου έν ΒΟΗ 1909, 120,

αριθ. 98. Το τέλος της επιγραφής άναγινώσκει ό

Πλην τΌν στίχον τοΟτον μετάγραψον άπλώς δηά- έκδοτης

κον = διάκων, δπερ εινε συνηθέστατον έν βυζαν- ......... Έκ[αθ]ά[ρισ]εν τ[ή]ν

τιακοϊς κειμένοις (ίδέ τά περί τοΟ τύπου τούτου πετραν.

σημειωθέντα ύπο Κοραή έν Άτάκτοις Τόμ. Α', Κατά το πανομοιότυπον εγώ προτιμώ τήν άνά-

έν Παρισίοις 1828, σ. 52). Ιδού και άλλα πρό- γνώσιν ... Έκάϋν\ρ\εν [ = έκάθηρεν] ....

χείρα παραδείγματα, έν οΐς κείται τό διάκων: ΙΟ Άριϋ>. 7. Επιγραφή Λυ/.αονίας, έναποκειμένη

XIX 251. Παράρτημα του ΙΖ' τόμου του Έλλην. ταν0ν έν τ^ χω?ίφ γοηθ118ΐ&Γ. Εξεδόθη έν ΒΟΗ

Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως σελ. 503 ά'ο 5 ώδε"

178, άΡ. 58. ΑΜ 1888, 253. ΒΟΗ 1893, 290. ' ' ' _

Ραρ. θ£ ίΐιβ Αιη. 8ο. βί Αίΐιβηβ II, 200.Έν έπι- + ΑΝΑΤΤΑΥΟΟΝΟΙΡΤΉΝ

γραφή Κρήτης κείται και νποδιάκων (Αιη. Ιοπτη. ΔΟΥΛΗΝΟΟΥΙΩ ΑΝΟΥΝ

η . , Λοηα οη/\ τν « λ ' ~ ι ΤΤΑΡΟΡΟΝΤΑΤΤΛΙΜ6ΛΗ

οί ΑγοΙι. 1896, .604) Το νποδιάκων κείται και ΜΑΤΑ6ΝΓΝΟΟΙΚ66ΝΑ

έν βυζαντιακώ μολυοδοβουλλω, ου η επιγραφή & ΓΝΟ|ΑΑγΤΗΟφΗΛΑ
ΜΙΧΑΗ[Λ] Κ8Ρ8ΚΛ'(ισ1ος) δ ΥΤΤΟΔΙΑΚΟΝ, και

συμπληροΟται μεν ΥΤΤΟΔΙΑΚΟΝ(οζ) ύπό του έκδόν- + Ανάπαυσον, σίρ(ιε) τήν

τος το μνημεϊον 8οη1αιηοβΓ£βΓ (8ΐ§Π1θ£Γ&ρηΐθ άβ δ°ΰλην σ™ Ίω*νουν-

ΓΕιηρΪΓβ \)γζΆΠίΐη σ. 389, άρ. 6) άλλ' άναγνω- παρορον τα πλιμελη
στέον ΥΤΤΟΔΙΑΚΟΝ (ό'οα και τά γεγραμμένα μοι
έν ,ΙΙΑΝ τόμ. Χ, σ. 365, άρ. 28.

Άρνδ'. 4. Επιγραφή έκ Τοίΐθί-ίβρβ εκδοθείσα Οί έκδόται επάγονται" «Σίριε βδΐ ροιίΓ κύριε,

έν ΒΟΗ 1903, 332, άριΟ. 46. Έν στίχ. 4-5 πλιμελήματα ροιιΐ' π)>ημμελήματα, γνόσι ροιιΐ'

της επιγραφής ταύτης άντι γαμήτης τόνισον γα- γνώσει, φηλάματα ρουτ φηλώματα». Κατ' έμέ δέ

μητής = γαμέτης. έν στί/.Ι άντι σίριε άνάγνωθι σ[(ΰτ)ιρ = σωτήρ,

ΆριΌ*. 5. Επιγραφή Καππαδοκίας- εξεδόθη έν ίσως δέ το I είναι κεραία του Ε, όποτε άνάγνωθι

ΒΟΗ 1909, 75, άριθ. 62 μεταγεγραμμένη ώδε: σ(ώτ)ερ' ή έπίτμησις σηρ = σωτήρ είναι τών συ-
νηθέστατων. Έν στ. 2 άντι Ιωάνονν τόνισον Ίω-

ματα τα εν γνοσι κε εν α-
5 γνοία αυτής φηλά[ματα].

τον τ . . τον.

Κ(υριε) βοιθι τ[φ] δου-

, , ., ανονν ετεοος τύπος Ιαννου κατα γενικην Ιαν

λο σου μεληδονη ν 1 λτ

ΐΌϋ[ς] κείται έν χριστιαν. επιγραφή Νουβίας. —

Πρβ. ΒΟΗ 1902, 464). ' Εν στίχ. 3 άντι πάρο-

Ό έκδοτης παρατηρεί περί της επιγραφής τάδε: ρον τόνισον παρορον = παρορών. Έν τέλει άντι

«1,3. Ιβοίατθ Μεληδόνη Θ8ί οθγΙ^ϊιιθ. Ρβιιί-Π γ φηλά[ματα\ συμπληρωτέον κατ' έμέ φηλα\νε\ -

ΥΟΪΓ αη ηοιη ρΓορΓθ, οα οϊβη 1β άαίϊί άβ με/Ι^- φηλαν[ϋρωπ)ε. Ή ολη επιγραφή υπενθυμίζει εύ-

δών (ροιίΓ μελεδών ? -Μελετών βδί ίΓ&άυίί ρ&Γ χάς και έκφωνήσεις της νεκρώσιμου ακολουθίας

Ηθ8γο1ιϊιΐδ: επίτροπος, οικονόμος, προεστός, φύ- (ίδέ Εύχολόγιον τό μέγα. Έκδοσις 'Ρώμης 1873,

λαξ. Μαϊδ ]'β ιιβ ριιϊδ οϊίθΐ·, & Γ&ρρυϊ άθ οβΙΙθ σ. 263). Πρβ. και τά σημειωθέντα περ'ι της έπι-

δΐ^ηϊίίο&ίΐοη, &ποιιη ααίβυΓ, ο1&38Ϊ0[υθ οα γραφής ταύτης υπό Β. Ι,&ίϊοηθί έν Βΐζαηίϊηϊ]8ΐίί]'

ζ&ηίϊη». Κατ' έμέ άναμφιρρήστω: ή λέξις είνε νΓθΐΏβηηίΙί, 1899 σ. 144-146.

όνομα ποοσώπου. Άπαντα δέ τό έπώνυμον Μελη- „,„, . , , „_Λ

~ 1 1 , , ΜΜθ8ΐΰ/ι-ΜιΜβ»\ ΑοίΆ βί ϋιρίοιηαΐα, τομ. Α σ. 3<0,

δόνης έν βυζαντιακοΐς κειμένοις καϊ οή του ΙΑ'- ΙΔ' χχ. ?.λ.