DOI Artikel:
Dragumēs, Stephanos N.: Mystikí Prostropí: Dimitros kai Persefonis
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.41307#0058
48
ΣΤ. Ν. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
όρθιον άγγεΐον, τήν γενικήν ιδέαν ομοιότατου τοίς έν Έλευσίνι
άνακαλυφθεΐσιν. Αμέσως υποκάτω, ολίγον προς τάριστερά, ό δαδο-
φόρος νεανίας την εν δεξιά λαμπάδα άναστρέψας εις το έδαφος,
«κέλευθον εΐ τις έβλα/ψεν ποδί
στείβων άνοσίω »
δίδωσι «καθαρσίορ φλογί», κρούει δέ πεΰκην πάρος, ινα διεξέλθη 1
προς τάς θεάς υπ’ αύτοΰ εισαγομένη ή όπίσω ακολουθούσα γυνή,
ήτις, ως ή πρώτη, ούτως έχει καί αυτή υπέρ τήν μυρρίνη έστεμμέ-
νην κόμην δμοιον όρθόστατον άγγεΐον, άλλ’ άνευ φανερών δεσμών 2.
Άμφότεραι αί γυναίκες, ή δευτέρα μάλιστα νεανικώτερον, φαί-
νονται κινοΰμεναι έν σεμνώ βήματι δρχήσεοας3, άμφότεραι άνατεί-
νουσαι τήν δεξιάν, κατά τό ειωθός τοΐς ίκέταις σχήμα. Όπίσω τής
πρώτης γυναικός, παις προτείνουν έν τή δεξιά οΐνοχόην δπίσιο δ’ αυ-
τοϋ γενειοφόρος άνήρ ραβδούχος. Όπίσω τής κάτω γυναικός, άλλος
όμοιος γενειοφόρος άνέχων τήν ράβδον έπ’ ώμου. Πανταχοΰ μυρ-
ρίναι- στέφανοι έπί τών κεφαλών, ίκτήριοι θαλλοί εις πάντων των
θνητών τάς χεΐρας4, κλωνίσκοι όρθιοι έπί τών άκρων τών όρθιων
άγγείων. Ύπό τον δμφαλόν, χιαστί δ ιεσταυρω μένος βάκχος.
Τοιαΰτη, έν βραχυτάτοις, ή περιγραφή τής είκόνος,— πλήν του
άετώματος,— ήν «Ν(ά)ννιον τοΐν θεοΐν ά[νέθηκεν]»Β. Προέχουσι τών
έν τώ πίνακι θνητών αί δυο γυναίκες, αί λικνοφόροι. Αύται τελοΰσΐ'
Σκιά γραφέντα, άλλ’ ούτε καί στέφανον οΐον ή άλλη, ή έν τη κάτω ζώνη
γυνή, τής διευθετήσεως τών τής μυρσίνης φύλλων όρθιων όμοιαζούσης προς
τήν υπέρ τά στέμματα τών θεαινών.
ι Ευριπίδου Ελένης στίχ. 865 - 870.
2 Οΰτω καί ή έν τώ μέσω του άετώματος παρισταμένη άγγειοφόρος.
3 Τοϋτο δέν βλέπει ό κ. Σκιάς, απορών ότι εις τήν αντίθετον άντίληψιν
έμμένει ό Fritze. 5Αλλ3 ϊδε καί τήν έν τώ άετώματι μυρρινοστεφή λικνοφόρον,
ής ή τε άλλη στάσις καί τής άριστεράς χειρός τό σχήμα καταγγέλλει ζωηροτέ-
ραν δρχησιν. Πρβ. έν τή λ. Calathus του Dictionnaire des ant. Gr. et Rom.
τήν υπ5 άρ. 1005 (σ. 814) εικόνα καλαθηφόρου όρχουμένης δμοιον ιερόν
δρχημα μετά τοϋ αύτοΰ σχήματος τής δεξιάς χειρός.
* Μόναι αί τοϋ τελευταίου άνδρός δέν φαίνονται έχουσαι θαλλόν, διότι κρύ-
πτονται όπίσω τής προπορευομένης γυναικός.
3 Επιβαλλόμενης όπως δήποτε διορθώσεως τοΰ έν τώ δευτέρω γράμματι
πταίσματος, αντί τοϋ Ν(ί)ννιον προύτίμησα Νάννιον, άνάγνωσιν καθ’ήν συγκλι-
νόμεναι διατηρούνται αί δύο κάθετοι γραμμαί. Αλλά δεν αξιώ ν’αποδείξω ότι
τόν πίνακα άνέθηκεν ή περίφημος εταίρα, ή Θαλλον τον καπηλον καταφα-
γοΰσα καί ύπό Ύπερείδου μνημονευομένη, Αΐξ δ’ ένεκα τοΰ Θάλλου καί Προ-
σκήνιον «διά τό έ'ξωθεν δοκεϊν εύμορφοτέρα» έπονομαζομένη. ('Αρποκρατίων).
ΣΤ. Ν. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
όρθιον άγγεΐον, τήν γενικήν ιδέαν ομοιότατου τοίς έν Έλευσίνι
άνακαλυφθεΐσιν. Αμέσως υποκάτω, ολίγον προς τάριστερά, ό δαδο-
φόρος νεανίας την εν δεξιά λαμπάδα άναστρέψας εις το έδαφος,
«κέλευθον εΐ τις έβλα/ψεν ποδί
στείβων άνοσίω »
δίδωσι «καθαρσίορ φλογί», κρούει δέ πεΰκην πάρος, ινα διεξέλθη 1
προς τάς θεάς υπ’ αύτοΰ εισαγομένη ή όπίσω ακολουθούσα γυνή,
ήτις, ως ή πρώτη, ούτως έχει καί αυτή υπέρ τήν μυρρίνη έστεμμέ-
νην κόμην δμοιον όρθόστατον άγγεΐον, άλλ’ άνευ φανερών δεσμών 2.
Άμφότεραι αί γυναίκες, ή δευτέρα μάλιστα νεανικώτερον, φαί-
νονται κινοΰμεναι έν σεμνώ βήματι δρχήσεοας3, άμφότεραι άνατεί-
νουσαι τήν δεξιάν, κατά τό ειωθός τοΐς ίκέταις σχήμα. Όπίσω τής
πρώτης γυναικός, παις προτείνουν έν τή δεξιά οΐνοχόην δπίσιο δ’ αυ-
τοϋ γενειοφόρος άνήρ ραβδούχος. Όπίσω τής κάτω γυναικός, άλλος
όμοιος γενειοφόρος άνέχων τήν ράβδον έπ’ ώμου. Πανταχοΰ μυρ-
ρίναι- στέφανοι έπί τών κεφαλών, ίκτήριοι θαλλοί εις πάντων των
θνητών τάς χεΐρας4, κλωνίσκοι όρθιοι έπί τών άκρων τών όρθιων
άγγείων. Ύπό τον δμφαλόν, χιαστί δ ιεσταυρω μένος βάκχος.
Τοιαΰτη, έν βραχυτάτοις, ή περιγραφή τής είκόνος,— πλήν του
άετώματος,— ήν «Ν(ά)ννιον τοΐν θεοΐν ά[νέθηκεν]»Β. Προέχουσι τών
έν τώ πίνακι θνητών αί δυο γυναίκες, αί λικνοφόροι. Αύται τελοΰσΐ'
Σκιά γραφέντα, άλλ’ ούτε καί στέφανον οΐον ή άλλη, ή έν τη κάτω ζώνη
γυνή, τής διευθετήσεως τών τής μυρσίνης φύλλων όρθιων όμοιαζούσης προς
τήν υπέρ τά στέμματα τών θεαινών.
ι Ευριπίδου Ελένης στίχ. 865 - 870.
2 Οΰτω καί ή έν τώ μέσω του άετώματος παρισταμένη άγγειοφόρος.
3 Τοϋτο δέν βλέπει ό κ. Σκιάς, απορών ότι εις τήν αντίθετον άντίληψιν
έμμένει ό Fritze. 5Αλλ3 ϊδε καί τήν έν τώ άετώματι μυρρινοστεφή λικνοφόρον,
ής ή τε άλλη στάσις καί τής άριστεράς χειρός τό σχήμα καταγγέλλει ζωηροτέ-
ραν δρχησιν. Πρβ. έν τή λ. Calathus του Dictionnaire des ant. Gr. et Rom.
τήν υπ5 άρ. 1005 (σ. 814) εικόνα καλαθηφόρου όρχουμένης δμοιον ιερόν
δρχημα μετά τοϋ αύτοΰ σχήματος τής δεξιάς χειρός.
* Μόναι αί τοϋ τελευταίου άνδρός δέν φαίνονται έχουσαι θαλλόν, διότι κρύ-
πτονται όπίσω τής προπορευομένης γυναικός.
3 Επιβαλλόμενης όπως δήποτε διορθώσεως τοΰ έν τώ δευτέρω γράμματι
πταίσματος, αντί τοϋ Ν(ί)ννιον προύτίμησα Νάννιον, άνάγνωσιν καθ’ήν συγκλι-
νόμεναι διατηρούνται αί δύο κάθετοι γραμμαί. Αλλά δεν αξιώ ν’αποδείξω ότι
τόν πίνακα άνέθηκεν ή περίφημος εταίρα, ή Θαλλον τον καπηλον καταφα-
γοΰσα καί ύπό Ύπερείδου μνημονευομένη, Αΐξ δ’ ένεκα τοΰ Θάλλου καί Προ-
σκήνιον «διά τό έ'ξωθεν δοκεϊν εύμορφοτέρα» έπονομαζομένη. ('Αρποκρατίων).