DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51685#0083
II. FRANCJA
85. HUGO DE STO VICTORE: LIBER SECUNDUS DE SACRAMENTIS
Rps 2058
Łac. Francja. Około 1200 r.
Pergamin, 242 X 155 mm. Kart 168 + 3 puste.
Pisane w jednej kolumnie, 30—31 wierszy na kolumnę. Bardzo
cienka minuskuła z przełomu XII na XIII w. Tytuły na początku i przy
końcu rubrykowane.
Obecna oprawa z XV w., pierwotna pochodziła najprawdopodo-
bniej z końca XII w. Świadczyłyby o tym przerysy rozmaitych tłoków
introligatorskich romańskich na antefolium.
Proweniencja: Dar Jana z Olkusza.
Fol. 1 r.
Na błękitnym tle rysowany piórem romański ini-
cjał M utworzony z ciał dwóch skrzydlatych smoków.
U nasady laski pionowej i u jej szczytu — łby lwie.
Wnętrze wypełniają ulistnione gałązki kolorowane
jasnozielono, miejscami pod farbę podłożono złoto.
Fig. 97.
Na ostatniej karcie dyletancki rysunek Chusty We-
roniki (Vera Ikon), z której wybiegają dwie banderole.
Na górze napis: S. Gerardus.
W tekście liczne nieozdobne inicjały cynobrowe, nie-
bieskie i zielone.
86. ZBIÓR TRAKTATÓW MUZYCZNYCH
Rps 1965
Hucbaldus de Sto Amando: Musica enchiridiadis
s. 1—59.
Ten Hucbaldowi przypisywany traktat o muzyce jest
prawdopodobnie dziełem Hogera z Werden.
Hucbaldus de Sto Amando: De harmonica institu-
tione s. 63—77.
Berno Augiensis: Tonarius, s. 81—93.
Łac. Francja północna. Datowane 1211 r.
Pergamin, 232 X 174 mm. Kart paginowanych 57.
Pisane bardzo starannie i równo, w jednej kolumnie, po 36—37
wierszy na kolumnę. Tytuły rubrykowane.
Oprawa: żółta skóra zamszowa, na deskach, bez ozdób.
Proweniencja: Dar zapewne magistra Alberta z Opatowa, który
w 1454 r. był w Padwie i kupił tam traktat Abumasara, rps B. J. 851.
Ten sam ofiarodawca podarował Bibliotece także rps 1965. Na zawi-
nięciu skóry na przedniej okładce resztki napisu: prov. opatoy.
W tekście są rozsiane liczne rysunki ilustrujące treść
podręcznika. Wyobrażają one symbole muzyczne i skale
tonów. W kilku miejscach schematy wpisane są w sy-
stemy elips lub kół przecinających się wzajemnie. Nie-
które w ozdobniejsze rysunki wykazują ornamentykę
jeszcze typu romańskiego.
S. 67
Mała aedicula graniastosłupowa z krzyżem na
szczycie, rysowana minią, lekko podkolorowana
farbą zieloną.
S. 70
Podobna aedicula.
S. 71
Zakończenie symbolów muzycznych: w archiwolcie
półeliptycznej, na prawym marginesie palmeta z liści
akantu, na szczycie krzyż, poniżej loggia na czterech
kolumienkach z tympanonem.
S. 74
Schemat muzyczny wpisany w pole pomiędzy szere-
giem łuków mieszczących się w półelipsach. Dwa wolne
narożniki wypełniają ornamenty z sercowato zgrupo-
wanych romańskich liści, które tworzą palmety.
s. 114
Różne figury geometryczne, koła, prostokąty, krzyż
i brodata głowa męska de face.
87. GALTERUS DE INSULA [?]: PARYUM ALMAGESTI, fol. 5 v. — 82 r.
PLANISPHAERIUM, fol. 83—92
THEODOSIUS: DE LOCIS HABITABILIBUS, fol. 93—159
Rps 1924
Łac. Francja. Połowa XIII w. Proweniencja: Prawdopodobnie dar Miechowity. Na oprawie
Pergamin, 216X 165 mm. Kart 159. napis: Almagesti Ptolomei doctoris Miechovite.
Pisane w jednej kolumnie, drobną minuskułą gotycką, różnymi Bibliografia: A. Birkenmajer: Biblioteka Ryszarda de Fournival.
rękami; tytuły, incipity i eksplicity pisane atramentem. Kraków 1932 s. 29—34. Rozprawy PAU. Wydz. Filologiczny. T. 60
Oprawne w gładką skórę na deskach. nr 4. [O autorze Parvum Almagesti].
69
85. HUGO DE STO VICTORE: LIBER SECUNDUS DE SACRAMENTIS
Rps 2058
Łac. Francja. Około 1200 r.
Pergamin, 242 X 155 mm. Kart 168 + 3 puste.
Pisane w jednej kolumnie, 30—31 wierszy na kolumnę. Bardzo
cienka minuskuła z przełomu XII na XIII w. Tytuły na początku i przy
końcu rubrykowane.
Obecna oprawa z XV w., pierwotna pochodziła najprawdopodo-
bniej z końca XII w. Świadczyłyby o tym przerysy rozmaitych tłoków
introligatorskich romańskich na antefolium.
Proweniencja: Dar Jana z Olkusza.
Fol. 1 r.
Na błękitnym tle rysowany piórem romański ini-
cjał M utworzony z ciał dwóch skrzydlatych smoków.
U nasady laski pionowej i u jej szczytu — łby lwie.
Wnętrze wypełniają ulistnione gałązki kolorowane
jasnozielono, miejscami pod farbę podłożono złoto.
Fig. 97.
Na ostatniej karcie dyletancki rysunek Chusty We-
roniki (Vera Ikon), z której wybiegają dwie banderole.
Na górze napis: S. Gerardus.
W tekście liczne nieozdobne inicjały cynobrowe, nie-
bieskie i zielone.
86. ZBIÓR TRAKTATÓW MUZYCZNYCH
Rps 1965
Hucbaldus de Sto Amando: Musica enchiridiadis
s. 1—59.
Ten Hucbaldowi przypisywany traktat o muzyce jest
prawdopodobnie dziełem Hogera z Werden.
Hucbaldus de Sto Amando: De harmonica institu-
tione s. 63—77.
Berno Augiensis: Tonarius, s. 81—93.
Łac. Francja północna. Datowane 1211 r.
Pergamin, 232 X 174 mm. Kart paginowanych 57.
Pisane bardzo starannie i równo, w jednej kolumnie, po 36—37
wierszy na kolumnę. Tytuły rubrykowane.
Oprawa: żółta skóra zamszowa, na deskach, bez ozdób.
Proweniencja: Dar zapewne magistra Alberta z Opatowa, który
w 1454 r. był w Padwie i kupił tam traktat Abumasara, rps B. J. 851.
Ten sam ofiarodawca podarował Bibliotece także rps 1965. Na zawi-
nięciu skóry na przedniej okładce resztki napisu: prov. opatoy.
W tekście są rozsiane liczne rysunki ilustrujące treść
podręcznika. Wyobrażają one symbole muzyczne i skale
tonów. W kilku miejscach schematy wpisane są w sy-
stemy elips lub kół przecinających się wzajemnie. Nie-
które w ozdobniejsze rysunki wykazują ornamentykę
jeszcze typu romańskiego.
S. 67
Mała aedicula graniastosłupowa z krzyżem na
szczycie, rysowana minią, lekko podkolorowana
farbą zieloną.
S. 70
Podobna aedicula.
S. 71
Zakończenie symbolów muzycznych: w archiwolcie
półeliptycznej, na prawym marginesie palmeta z liści
akantu, na szczycie krzyż, poniżej loggia na czterech
kolumienkach z tympanonem.
S. 74
Schemat muzyczny wpisany w pole pomiędzy szere-
giem łuków mieszczących się w półelipsach. Dwa wolne
narożniki wypełniają ornamenty z sercowato zgrupo-
wanych romańskich liści, które tworzą palmety.
s. 114
Różne figury geometryczne, koła, prostokąty, krzyż
i brodata głowa męska de face.
87. GALTERUS DE INSULA [?]: PARYUM ALMAGESTI, fol. 5 v. — 82 r.
PLANISPHAERIUM, fol. 83—92
THEODOSIUS: DE LOCIS HABITABILIBUS, fol. 93—159
Rps 1924
Łac. Francja. Połowa XIII w. Proweniencja: Prawdopodobnie dar Miechowity. Na oprawie
Pergamin, 216X 165 mm. Kart 159. napis: Almagesti Ptolomei doctoris Miechovite.
Pisane w jednej kolumnie, drobną minuskułą gotycką, różnymi Bibliografia: A. Birkenmajer: Biblioteka Ryszarda de Fournival.
rękami; tytuły, incipity i eksplicity pisane atramentem. Kraków 1932 s. 29—34. Rozprawy PAU. Wydz. Filologiczny. T. 60
Oprawne w gładką skórę na deskach. nr 4. [O autorze Parvum Almagesti].
69