DOI Heft:
Przekład
DOI Artikel:Bredekamp, Horst; Bryl, Mariusz [Übers.]: Formy substytucji tego, co społeczne
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29071#0209
FORMY SUBSTYTUCJI TEGO, CO SPOŁECZNE
207
7. Natasja Weitsz, Aleksander Litwinienko na łożu śmierci, listopad 2006, fotografia, Get-
ty-Images-News 72 643 080
fotograficznego - by występować odtąd jako symbol oporu wobec tłumie-
nia wolności słowa i wypowiedzi (ił. 7)25. Zakaz opublikowania fotografii
Bismarcka leżącego na łożu śmierci, który w końcu XIX wieku zapocząt-
kował prawo do własnego obrazu, przekształcił się tutaj w intencjonalne
upublicznienie, mające na celu sformułowanie oskarżenia, trwale wy-
mierzonego w morderców.
C. IKONOKLAZMY
Stale aktualnym, podobnie niemożliwym do opanowania fenome-
nem, po części sterowanym oficjalnie, po części zaś mającym charakter
anarchiczny, jest ikonoklazm. Poprzez stosowanie kar wobec obrazów
w czasach silnych konfliktów religijnych, społecznych i politycznych usi-
łowano, zazwyczaj bez sankcji prawnej, dosięgnąć każdorazowych prze-
ciwników przez uszkadzanie bądź niszczenie identyfikowanych z nimi
obrazów. W ikonoklazmie substytutywny akt obrazowy ujawnia swą
niszczycielską stronę w całej jej elementarnej nieskrytości.
26 Na temat przebiegu całej sprawy i jej prawnoobrazowym i symbolicznoobrazowym
konsekwencjom: C. Behrmann, Bild - Actus - Ausnahme. Zur Ikonologie des Ausnahme-
zustandes, (w:) Ästhetik der Ausschließung. Ausnahmezustände in Geschichte, Theorie,
Medien und literarischen Funktion (Hg.: O. Ruf), Würzburg 2009, s. 81-94.
207
7. Natasja Weitsz, Aleksander Litwinienko na łożu śmierci, listopad 2006, fotografia, Get-
ty-Images-News 72 643 080
fotograficznego - by występować odtąd jako symbol oporu wobec tłumie-
nia wolności słowa i wypowiedzi (ił. 7)25. Zakaz opublikowania fotografii
Bismarcka leżącego na łożu śmierci, który w końcu XIX wieku zapocząt-
kował prawo do własnego obrazu, przekształcił się tutaj w intencjonalne
upublicznienie, mające na celu sformułowanie oskarżenia, trwale wy-
mierzonego w morderców.
C. IKONOKLAZMY
Stale aktualnym, podobnie niemożliwym do opanowania fenome-
nem, po części sterowanym oficjalnie, po części zaś mającym charakter
anarchiczny, jest ikonoklazm. Poprzez stosowanie kar wobec obrazów
w czasach silnych konfliktów religijnych, społecznych i politycznych usi-
łowano, zazwyczaj bez sankcji prawnej, dosięgnąć każdorazowych prze-
ciwników przez uszkadzanie bądź niszczenie identyfikowanych z nimi
obrazów. W ikonoklazmie substytutywny akt obrazowy ujawnia swą
niszczycielską stronę w całej jej elementarnej nieskrytości.
26 Na temat przebiegu całej sprawy i jej prawnoobrazowym i symbolicznoobrazowym
konsekwencjom: C. Behrmann, Bild - Actus - Ausnahme. Zur Ikonologie des Ausnahme-
zustandes, (w:) Ästhetik der Ausschließung. Ausnahmezustände in Geschichte, Theorie,
Medien und literarischen Funktion (Hg.: O. Ruf), Würzburg 2009, s. 81-94.