Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

IRENA JAKIMOWICZ


Ryc. 2- Scena rodzajowa na tle pejzażu, olej, 1858. Państwowe Muzeum we Wrocławiu.
(Fot. Janina Mierzecka).

Jakże naiwnie brzmią w tym zestawieniu słowa przedstawiciela
starszej generacji i odmiennego światopoglądu Januarego Suchodolskiego,
który niewiele wcześniej, dając dobre rady rozpoczynającemu zawód ma-
larski synowi, Zdzisławowi, pisze podkreślając potrzebę dokładnego stu-
dium detalów ludzkiego ciała: „...dlatego radzę ci, żebyś się przymusił...
trzeba z temi detalami nudnemi pieścić się i przymuszać żeby je robić
z łatwością w każdej pozycji z doskonałym rysunkiem i ze staraniem,
ażeby te nosy, uszy, oczy, usta były koniecznie piękne, piękniejsze jak
w oryginale czy martwym czy żywym...Pejzaże, część nieodbicie potrzebna
w rodzaju, który obierasz, jest osobną nauką, mającą swoje osobne prawa,
tu liście różnych drzew i krzewów i grupowanie ich, odgrywa rolę nosów
i uszów, nie będzie Kalamem nigdy ten, co nie robi dobrze, doskonale
drzewa, reszta łatwiej przychodzi'1.3 Dla Suchodolskiego, który miał silne
poczucie konieczności doskonalenia rzemiosła, na którym jemu samemu
zresztą zbywało, sprawa studium natury łączy się jeszcze nierozerwalnie
3 Treter Mieczysław, January Suchodolski, Korespondencja artysty z lat 1849—
1869, Lwów, 1911, s. 9. List do syna Zdzisława, Warszawa, 7. II. 1854.

6