Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

IRENA JAKIMOWICZ

szkice olejne pejzaży i zwierząt z natury, na V obowiązywało wykonanie
kompozycji pejzażowej. Niejaką pomocą dla uczniów były, stanowiące
własność Szkoły, krajobrazy oryginalne Hobbemy, prawdopodobnie Ruis-
daela, kopie z pejzaży Rosa di Tivoli itp. 'l:!.
Szermentowski, który wstępując do Szkoły miał już za sobą samo-
dzielne studia krajobrazowe w terenie, jak „Krajobraz wiejski" z 1853 r.,M
niewątpliwie był dość oporny na działanie tego rodzaju metody nauczania,
jakkolwiek jakieś wpływy musiały stąd doń przeniknąć, skoro jeszcze
w r. 1856 zarzucano mu uleganie manierze Ferogia :1". Wydaje się jednak,
że naogół w dziale malarstwa pejzażowego praktyka odbiegała znacz-
nie od tekstu instrukcji, a to dzięki działalności profesorów tej kate-
dry — Piwarskiego, a od r. 1849 Chrystiana Breslauera. Obaj ci nau-
czyciele wprawdzie w swoim malarstwie pejzażowym mimo uznania po-
trzeby i konieczności studium natury, nie umieją się całkowicie wyzwolić
od wpływów niemieckiego pejzażu o charakterze idealistycznym. Piwar-
:i:l Instrukcja nauczania Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie z r. 1856 oraz
Inwentarz z r. 1857 (Akta Szkoły Sztuk Pięknych K. R., 16 vol. V), według pracy nie-
drukowanej mgr A. Vetulaniego, Pejzaż młodzieńczy Gersona, 1945.
35 akwarela, Muzeum Narodowe w Warszawie.
35 Kronika Wiadomości Krajowych i Zagranicznych, 1856, N. 13.


Ryc. 14. Las dębowy, ołej, 1861. Muzeum Narodowe w Warszawie.

24