Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

IRENA JAKIMOWICZ


Ryc. 19. Kościółek wiejski, olej, ok. 1862. Muzeum Narodowe w Poznaniu.

Tego rodzaju młodzieńcza pasja była nie tyle dziedzictwem romantycznego
zamiłowania do ruin i miejsc malowniczych a odznaczających się uro-
kiem tajemniczości, ile raczej oddźwiękiem szerzących się zamiłowań
,,archeologicznych" i szerokiej akcji inwentaryzacyjnej. Z jednej stro-
ny stanowi w pewnym sensie kontynuację działalności Vogla, czy
Zabiełły, z drugiej idzie po linii prac o charakterze inwentaryzacyjnym
Ceglińskiego czy Lerue, podlegając też wpływom takich widoków Pi-
warskiego o charakterze rodzajowym, jak „Targ w Opatowie". Od
wszystkich tych malarzy różni się Szermentowski zasadniczo tym że
szacunek dla zabytku nie przesłania mu natury, że nie zapomina o związa-
niu architektury z otaczającym ją pejzażem. Prace te, jak „Widok Sando-
mierza" z r. 1855 „Dziedziniec zamku w Szydłowcu" z r. 1852 Vl, „Ko-
ściół Świętokrzyski" z r. 1859 45 czy „Widok na Karczówkę" cechuje
przede wszystkim duża ścisłość obserwacji, jak o tym mówi porównanie

43 olej, Muzeum Świętokrzyskie w Kielcach.
“Il akwarela, Muzeum Świętokrzyskie w Kielcach.
45 olej, własność Muzeum Narodowego w Warszawie,
Świętokrzyskim w Kielcach.
4B akwarela, własność dr Jochelśona we Wrocławiu.

depozyt

w Muzeum

28