Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

IRENA JAKIMOWICZ


Ryc. 23. W parku, olej, 1873. Muzeum Państwowe we Wrocławiu.

wstrzemięźliwość malarza, który będąc wiernym oglądanej rzeczywistości
umie z niej wybierać i nigdy nie przeładowuje szczegółami swych prac,
które cechuje swoboda i naturalność układu. Jego wierność naturze nie
znalazła jeszcze w tym okresie pełni wyrazu realistycznego, ale nie jest
też pedantycznym naturalizmem.
Postawę malarza z tego okresu cechuje przede wszystkim bardzo
prosty stosunek zdrowego twórczego entuzjazmu dla krajobrazu wiejskie-
go stron rodzinnych, a radość z umiejętności odtwarzania go wyraża się
w ujęciu graniczącym z naiwnym nieco realizmem, jakkolwiek nie ma-
jącym nic wspólnego z prymitywną naiwnością w typie np. pejzażu
Skarbka. Cieszy go konkretność, uchwytność zjawiska, którą wyraża
w mocnych, nasyconych kolorach, każących mu naogół zapominać o sub-
telnościach perspektywy barwnej. Maluje energicznymi pociągnięciami

32