Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

IRENA JAKIMOWICZ


Ryc. 35. Małecki Władysław, Widok na Białogon, olej, 1870. Muzeum Narodowe
w Poznaniu.

nie liście", z r. 1875. Ten sam obraz, o identycznej kompozycji został
„uzupełniony" w sensie podniesienia atrakcyjności, rozwinięcia anegdoty.
Kobieta otrzymała suknię według mody z lat 70-tych oraz żałobny welon
na głowę, na pniu drzewa jakaś ręka wypisała litery budzące rzewne
wspomnienia. Po prawej zrobił malarz przerwę w zaroślach, spoza któ-
rych widać przed gankiem dworku naładowaną rzeczami karetę i zaafe-
rowane drobne figurki.
Obok tego są i takie rysunki rodzajowe o charakterze autobiogra-
ficznym jak „Zdradzone incognito"8l, czy „Najpewniejsi amatorzy"
z r. 1875 s', które odznaczają się wyjątkowo poprawnym rysunkiem,
żywością mimiki i gestu oraz dużym poczuciem humoru.
Twórczość Szermentowskiego zamyka się jednym z lepszych jego
obrazów, jakim jest „Bydło schodzące do wodopoju" M. Dzieło to, jakkol-
wiek, odznaczające się dużą wiedzą techniczną, znaczy jednak pewną re-
gresję realistycznej twórczości Szermentowskiego, jej charakteru rodzi-
mego. Obraz ten cechuje bogactwo koloru, wielka sprawność techniczna,
81 reprodukowany w Kłosach, 1875, I, s. 369.
82 reprodukowany w Tygodniku 1 Ilustrowanym, 1876, I, s. 401.
83 olej, Muzeum Narodowe w Krakowie.

50