Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

AKTUALIZM I AKTUALIZACJA W MALARSTWIE POLSKIM


Ryc. 29. Alegoria znikomości. Kościół parafialny w Krośnie (log J. Szabłowskiego,
Ze studiów nad ikonografią śmierci..., ryc. 4).

sceny. Nie widać (i nie może być inaczej) radości na twarzach tych ludzi,
przygrywających pod dyktandem śmierci. Takie twarze miewali zapewne
ci muzykanci, gdy po całonocnej pracy dogorywali o brzasku ostatniej
,,galardy“ na dworze swego pana. Scena ta, świetnie namalowana, warta
jest, by o niej nie zapominać, kiedy się mówi o linii rozwojowej naszego
malarstwa realistycznego.
Krakowska koncepcja tańca śmierci, pomijając to, czy była ona kom-
pozycją tego rodzaju na naszych ziemiach najpierwszą, znalazła szerokie
echo wśród mas odbiorców i liczne naśladownictwa. Nad popularnością
tańców śmierci u nas zastanawiano się już uprzednio: ,,Dwie główne przy-
czyny złożyły się na ich powstanie*' — pisał w swoim czasie Skrudlik —
„uczucia religijne i pojawienie się nowych prądów społecznych. Straszli-

43