DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Rozprawy
DOI article:Lorentz, Stanisław: Architektura Wieku Oświecenia w świetle przemian w życiu gospodarczym i umysłowym: Próba analizy wybranych przykładów
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.37707#0369
STANISŁAW LORENTZ
kantorów. Wejście do kantoru głównego umieszczone jest pośrodku gma-
chu po schodkach wprost z ulicy. Kantory, zajmujące cały parter gmachu
frontowego, były przeznaczone dla publiczności. Tu też pewnie mieściła się
wystawa obrazów, opisana przez Bernoulli’ego. W oficynie mieściły się
pewnie kantory i biura dla czynności o bardziej wewnętrznym zakresie.
Reprezentacyjny apartament I piętra, nie dlatego odnajmowany, że
stał się niepotrzebny dla właściciela gmachu, lecz poto wybudowany, by
był odnajmowany za opłatą, świadczy, że dom Teppera był wznoszony
i z myślą o ciągnieniu dochodu z wynajmu lokalu, a więc miał równo-
cześnie charakter kamienicy czynszowej. To znów bardzo charakterystycz-
na cecha mieszkalnego budownictwa kapitalistycznego, a takie właśnie ka-
mienice, których prototypem dla Warszawy jest dom Teppera, powsta-
wały w XIX i XX w. w całym świecie, również i w Polsce.
Właściciel nie zajmuje na swe osobiste potrzeby całego gmachu, tyl-
ko jeden z apartamentów. To znów cecha charakterystyczna, bo tak właś-
nie często było i w XIX i XX w. Apartament Teppera na II piętrze zo-
stał wyposażony luksusowo. W 4 pokojach od frontu zachowały się do ostat-
niej wojny cenne wczesnoklasycystyczne boazerie i stiuki, projektowane
niewątpliwie przez Szregera. Wykonawcą stiuków był z całą pewnością
Graff. Ten zespół sal obejmował Salon z boazeriami i zwierciadłami, Gabi-
net, zwany ostatnio pokojem Diany ze względu na sceny w supraportach,
przedstawiające kąpiel Diany, Dianę na rydwanie, ciągnionym przez dwóch
ludzi, i putto na rydwanie, zaprzężonym w kozły, Sypialnię z supraportami,
w których przedstawione były 4 pory roku, oraz Buduar, zwany pokojem
polnych kwiatów ze względu na charakter dekoracji. W Gabinecie w prze-
11. 10. Sz. B. Zug, Projekt hotelu „Pod Orłem Białym“ na Tłomackiem, fasada
Zb.Gr.B.U.W., nr inw. 43/Jeż. 279. (Fot. L. Sempoliński)
12
kantorów. Wejście do kantoru głównego umieszczone jest pośrodku gma-
chu po schodkach wprost z ulicy. Kantory, zajmujące cały parter gmachu
frontowego, były przeznaczone dla publiczności. Tu też pewnie mieściła się
wystawa obrazów, opisana przez Bernoulli’ego. W oficynie mieściły się
pewnie kantory i biura dla czynności o bardziej wewnętrznym zakresie.
Reprezentacyjny apartament I piętra, nie dlatego odnajmowany, że
stał się niepotrzebny dla właściciela gmachu, lecz poto wybudowany, by
był odnajmowany za opłatą, świadczy, że dom Teppera był wznoszony
i z myślą o ciągnieniu dochodu z wynajmu lokalu, a więc miał równo-
cześnie charakter kamienicy czynszowej. To znów bardzo charakterystycz-
na cecha mieszkalnego budownictwa kapitalistycznego, a takie właśnie ka-
mienice, których prototypem dla Warszawy jest dom Teppera, powsta-
wały w XIX i XX w. w całym świecie, również i w Polsce.
Właściciel nie zajmuje na swe osobiste potrzeby całego gmachu, tyl-
ko jeden z apartamentów. To znów cecha charakterystyczna, bo tak właś-
nie często było i w XIX i XX w. Apartament Teppera na II piętrze zo-
stał wyposażony luksusowo. W 4 pokojach od frontu zachowały się do ostat-
niej wojny cenne wczesnoklasycystyczne boazerie i stiuki, projektowane
niewątpliwie przez Szregera. Wykonawcą stiuków był z całą pewnością
Graff. Ten zespół sal obejmował Salon z boazeriami i zwierciadłami, Gabi-
net, zwany ostatnio pokojem Diany ze względu na sceny w supraportach,
przedstawiające kąpiel Diany, Dianę na rydwanie, ciągnionym przez dwóch
ludzi, i putto na rydwanie, zaprzężonym w kozły, Sypialnię z supraportami,
w których przedstawione były 4 pory roku, oraz Buduar, zwany pokojem
polnych kwiatów ze względu na charakter dekoracji. W Gabinecie w prze-
11. 10. Sz. B. Zug, Projekt hotelu „Pod Orłem Białym“ na Tłomackiem, fasada
Zb.Gr.B.U.W., nr inw. 43/Jeż. 279. (Fot. L. Sempoliński)
12