Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

Z DZIEJÓW KORECKIEJ MANUFAKTURY CERAMICZNEJ


«■m

mm*i

II. 1. Wazka porcelanowa. Korzec 1790—1796. Muzeum Narodowe w Warszawie,
nr inw. 76065. (Fot. Muz. Nar. w Warsz.)

w udoskonalenie produkcji i zapewnienie jej należytego rozwoju. Stąd
też, gdy Michał Mezer zrezygnował od 1 lipca 1804 r. z jej prowadzenia,
Czartoryski począł zabiegać o pozyskanie dyrektora z odpowiednimi kwa-
lifikacjami. Poszukiwania prowadził zarówno w Paryżu jak i w Miśni
i Wiedniu. W zabiegach w Wiedniu i Miśni pośredniczyła żona, księżna
Dorota, w Paryżu Piotr Maleszewski. Do wszystkich tych miejscowości
przesłał Czartoryski podany poniżej prospekt, który miał zorientować re-
flektantów w całokształcie fabryki koreckiej. Zaznaczyć przy tym należy,
że ze zmianą dyrektora Czartoryski postanowił przenieść z Korca fabrykę
fajansu do Horodnicy, poszukiwał nie jednej, lecz dwóch kwalifikowanych
sił. Fakt o tyle ważny, że 1° obala sąd, jakoby po spaleniu fabryki ko-
reckiej miano przenieść całą produkcję do Horodnicy4, 2° ustala datę
otwarcia fabryki horodnickiej, przyjmowaną ogólnikowo na I. 1797—1803
na rok 1805 5. Zabiegi w Miśni nie dały rezultatu. Dyrektor tamtejszej
fabryki hr. Camillo Marcolini od razu oświadczył, że nie dysponuje odpo-
4 Rulikowski E., Horodnica, Słownik Geograficzny, III, 138—140.
5 Por. Małachowski—Łempicki S., Fabryki porcelany i fajansu na Wołyniu,
Rocznik Wołyński, t. III. 1934, s. 30 (odbitka).

169