Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (13.1951)

NAŚLADOWNICTWA WAZ GRECKICH

postacie skrajne zaczerpnięte zostały z naczyń, na których stanowiły jedno-
osobową dekorację wypełniającą całkowicie pole przeznaczone do deko-
racji figuralnej, które ujęte było po bokach bogato rozczłonkowanymi ele-
mentami palmet. Natomiast postać środkowa, jak wyżej było wymienione,
stanowiła część dwuosobowej grupy, jasno rysującej się na czarnym nie-
ornamentowanym brzuścu amfory.
Należy też tu podkreślić, że artysta wilanowski nie dostrzegał różnic
stylowych, dla nas dziś tak oczywistych, wynikających zarówno z różnicy
około stu lat, dzielącej amforę typu nolańskiego i dwie pozostałe, oraz
różnic będących wynikiem odmiennych warsztatów produkcyjnych (At-
tyka, Kampania).
Meander zdobiący wazę wilanowską jest uproszczonym ornamentem,
gdyż na kraterze oryginalnym, jak również na amforze nolańskiej, z któ-
rej zaczerpnięta została postać siedząca, elementy linii łamanej przery-
wane są krzyżykami. Jednak przez umieszczenie meandra na dolnej partii
brzuśca została utrzymana ta sama zasada rozmieszczenia ornamentu, co
w kraterze kampańskim.

\


II. 2. Krater. Naśladownictwo. Widok boczny. Zb. wilanowskie. (Fot. M. N. w. W.)

197