DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Artykuły i Komunikaty
DOI Artikel:Przywoźna-Leśniak, Katarzyna: O początkach mody na "delfty" na terenie Rzeczypospolitej - rezydencje Jana III Sobieskiego w Żółkwi, Jaworowie i Wilanowie*
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.70769#0434
432
Katarzyna Przywoźna-Leśniak
4. Fragment okładziny ceramicznej Gabinetu
Farflirowego w Wilanowie. Fot. Z. Reszka,
Muzeum Pałac w Wilanowie
że są one wyrobem holenderskim i naj-
prawdopodobniej znajdowały się w Wila-
nowie już w latach 90. XVII w. Badając ce-
ramiczne okładziny Gabinetu ustaliłam
bowiem, że część składających się na nie
płytek należy do tzw. płytek Grandy* * * 34
(ił. 3.a i b). Terminem tym określane są po-
wstałe być może według projektów Gesiny
ter Borch35, niezbyt często spotykane flizy
z przedstawieniami rodzajowymi (gal ante
scenes) wytwarzane w Harlingen tylko
w latach ok. 1670-1700 i łączone najczę-
ściej (choć produkowane nie tylko w tej
wytwórni) z warsztatem Schritsen/Raam-
straat i jego właścicielem Pieterem Gran-
dą36. Porównanie płytek z Wilanowa z nale-
żącymi do tej grupy płytkami ze zbiorów
Gemeentemuseum Het Hannemahuis w Har-
lingen i Keramiekmuseum Princessehof
w Leeuwarden oraz reprodukowanymi frag-
mentami dekoracji z zakrystii kościoła San
Augustin w Kadyksie37, mimo drobnych
różnic, pozwala na stwierdzenie, że rodzajo-
we płytki wilanowskie powstały w jednym
z warsztatów w Harlingen ok.1690 r.
Darstełłungen auf niederldndischen Wandfliesen vom 17.
Bis 20. Jahrhundert, Munster, 1994, s. 9, flizy biblijnej
nie były wytwarzane poza Holandią.
34 W trakcie dyskusji po wygłoszeniu referatu reprezentu-
jąca Muzeum Pałac w Wilanowie Pani Barbara Szelegejd
poinformowała, że tę grupę płytek z warsztatem Graudy
wiązał wstępnie także badający je na początku lat 90. XX
w. specjalista holenderski (wyniki tych badań nie zostały
dotychczas ogłoszone) oraz, że obecnie nad atrybucją wi-
lanowskich płytek pracuje znany ekspert Jan Pluis.
35 Gesina ter Borch (1631-1690) - holenderska malarka
i pisarka, córka Gerarda ter Borcha Starszego i siostra ma-
larza Gerarda ter Borcha Młodszego.
36 Joao M. dos SANTOS SIMÓES, Les Carreaux cerami-
ques hollandais au Portugal et en Espagne, La Haye
1959, s. 19; Abraham WASSENBERGH, „Granda of Ge-
sina of... ? Harlingse tegels en hun ontwerpers”, Antiek,
3, 1968, z. 4, s. 198-213; Klaas REGTS, „Tegels uit fa-
briek van Pytter Granda”, Tegel, 19, 1991, s. 2-5; Arend
J. GIERVELD, Jan PLUIS, Pieter J. TICHELAAR, Fries
Aardewerk (deel V). Harlingen. Bedrijfsgeschiedenis
1600-1933 en Producten tot 1720, Leiden 2005, s. 24-27,
67-68, 187-189.
37 dos SANTOS SIMÓES, op. cit., s. 113, tab. XXX
i XXXI.
Katarzyna Przywoźna-Leśniak
4. Fragment okładziny ceramicznej Gabinetu
Farflirowego w Wilanowie. Fot. Z. Reszka,
Muzeum Pałac w Wilanowie
że są one wyrobem holenderskim i naj-
prawdopodobniej znajdowały się w Wila-
nowie już w latach 90. XVII w. Badając ce-
ramiczne okładziny Gabinetu ustaliłam
bowiem, że część składających się na nie
płytek należy do tzw. płytek Grandy* * * 34
(ił. 3.a i b). Terminem tym określane są po-
wstałe być może według projektów Gesiny
ter Borch35, niezbyt często spotykane flizy
z przedstawieniami rodzajowymi (gal ante
scenes) wytwarzane w Harlingen tylko
w latach ok. 1670-1700 i łączone najczę-
ściej (choć produkowane nie tylko w tej
wytwórni) z warsztatem Schritsen/Raam-
straat i jego właścicielem Pieterem Gran-
dą36. Porównanie płytek z Wilanowa z nale-
żącymi do tej grupy płytkami ze zbiorów
Gemeentemuseum Het Hannemahuis w Har-
lingen i Keramiekmuseum Princessehof
w Leeuwarden oraz reprodukowanymi frag-
mentami dekoracji z zakrystii kościoła San
Augustin w Kadyksie37, mimo drobnych
różnic, pozwala na stwierdzenie, że rodzajo-
we płytki wilanowskie powstały w jednym
z warsztatów w Harlingen ok.1690 r.
Darstełłungen auf niederldndischen Wandfliesen vom 17.
Bis 20. Jahrhundert, Munster, 1994, s. 9, flizy biblijnej
nie były wytwarzane poza Holandią.
34 W trakcie dyskusji po wygłoszeniu referatu reprezentu-
jąca Muzeum Pałac w Wilanowie Pani Barbara Szelegejd
poinformowała, że tę grupę płytek z warsztatem Graudy
wiązał wstępnie także badający je na początku lat 90. XX
w. specjalista holenderski (wyniki tych badań nie zostały
dotychczas ogłoszone) oraz, że obecnie nad atrybucją wi-
lanowskich płytek pracuje znany ekspert Jan Pluis.
35 Gesina ter Borch (1631-1690) - holenderska malarka
i pisarka, córka Gerarda ter Borcha Starszego i siostra ma-
larza Gerarda ter Borcha Młodszego.
36 Joao M. dos SANTOS SIMÓES, Les Carreaux cerami-
ques hollandais au Portugal et en Espagne, La Haye
1959, s. 19; Abraham WASSENBERGH, „Granda of Ge-
sina of... ? Harlingse tegels en hun ontwerpers”, Antiek,
3, 1968, z. 4, s. 198-213; Klaas REGTS, „Tegels uit fa-
briek van Pytter Granda”, Tegel, 19, 1991, s. 2-5; Arend
J. GIERVELD, Jan PLUIS, Pieter J. TICHELAAR, Fries
Aardewerk (deel V). Harlingen. Bedrijfsgeschiedenis
1600-1933 en Producten tot 1720, Leiden 2005, s. 24-27,
67-68, 187-189.
37 dos SANTOS SIMÓES, op. cit., s. 113, tab. XXX
i XXXI.