DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.52558#0106
783
ACROPOLE DE LINDOS : 419
784
65 και του αρχ[ιε]ροθυτα προβαλ(ω)ντ(αι) ιεροθυτας
προθε[ντ]ων ιδίως τοις χρη^ουσι επανγειλασθαι
[ι]εροθυ[τει]αν δωρεάν τοι δε επανγειλαμενοι
τταντα π[ρασσο]ν[τω] καθα και τοι άλλοι ιεροθυ
ται η ένοχοι εο[ντω] ασεβεια τοι δε ιεροτα
7ο μια(ι) το οφιλο[ν τ]ο[υ]τοι[ς] ενοδια^^εσθαι apyupi
ον παραδοντω τω ιερει τας Αθανα(ς) ιερ[οίν ημειν
[ειΊς ταν παρακαταθηκαν απο τας επανγε(λ)ιας
[ιερ]οθυτα του ειτανγειλαμενου το ονο[μ]α ττα
[τρ]ιαστι και δαμου κατα το ψαφισμα το εισ
75 [γ]ραφεν υπο Ιππία Γ Apy (7)ομοιω[ς] δε και ει τις [κα?]
[ιίερευς παραγεινηται τας Αθανας κάθε-
. ωσις Λινδιοις τοι ιεροταμιαι το οφ[ειΊλον διδο
[σθ]αι τω ιερει αργυριον εις τε τας υποδοχας και θ[υ]
[σι]ας και ταλλα αναλωμ[ατΊα μη τελευντων αυ
8ο [τω] τροπ(ω) μηδενι μηδε παρευρεσ[ει μ]ηδεμια
. .αν κα τελεσωντι αυτός ανα. . σω [π]αρ[α]
[δ]οντω δε και τούτο εις ταν παρακαταθηκ[αν]
[τ]ας Αθανας ιερόν ημειν ποτιγραφον[τες]
[α]πο τας ιερ(ω)συνας το ονομα του ιερατε[υ]
85 [σαν]τος κατα το ψαφισμα το [ε]ισγραφεν υπ[ο]
[1π]πια Γ Apy ο δε ιερευς ο καθ υοθεσιαν [γε|
65. προβαλλόντω, qu’on lit sur la pierre, est évi-
demment une simple erreur, v. l’apparat.
67. ίεροθυτείαν: fonction d’hiérothyte. L’espace
disponible ne permet pas de lire ίεροθυσίαν qui se ren-
contre n°4i2 I.17.
— δωρεάν: vie. ^384 b 9; cf. Syll.3 IV p. 299.
70. τό άφϊλον τούτοις ένοδιά^εσθαι άρχύριον: pour
le sens, cf. 1. 77-78 : τό όφεϊλον δίδοσθαι τώ ιερει άρχύ-
ριον. La lecture ένοδιά^^εσθαι paraît
certaine; en tout cas on ne peut pas
lire έφοδιά^εσθαι.
72. Voir l’apparat.
76. κάθε-|.ωσις: je n’ai pu trou-
ver la restitution du mot incomplet,
καθ’ paraît être la préposition. Cf. 1. 86.
78. ύποδοχάς, cf. Syll.3 1107,11 sq.
(Kos, vers 200) : άνενεώσαντο τάν θυσίαν
τού Διάς, καί τάν υποδοχάν έποιήσαντο
των δαμοτάν καί των άλλων πάντων
άξίως των θεών.
8ι. Sens probable: et le prêtre lui-
même doit remettre ce qu’ils lui paie-
ront. Les restes conservés ne permettent
pourtant pas de restituer p. e. [οσο]ν
(δε) κα (ou εί δε κα) τελεσωντι αυτός
άνα[δό](τ)ω.
83-84· On s’attendrait à lire : άπό τας
ίερωσύνας, ποτιχράφοντες κτλ. Cf. 1. 72.
86. Les termes paraissent reprendre
le fil des 1. 76-77, de sorte que καθ’ύοθε-
σίαν correspondrait antithétiquement à
καθ’έ-1 .ωσις.
87-88, cf. 1. 67-68. Pour έπάνανκες, v.
la loi milésienne Milet I 3 p. 284 n°i34
1.13 sq. : τούς προφήτας καί τούς στεφα-
νηφόρους έπάναχκες (mot répété Ι.32)
έπιτελεϊν τάς ευωχίας των τε κόσμων
καί των μολπών κατά τά πάτρια έ'θη.
— οί άλλοι (1. 68 τοι άλλοι) : même
forme de l’article défini p. e. n°2p2 1. 9
(88-85 A) οί σύσσιτοι.
89. τάν θεόν, cf. 1. 59, 62 et 125;
mais dans la 1.117 on lit τάν θεάν.
91- 92. Je ne suis pas parvenu à
restituer le sens d’une manière satis-
faisante. Il est incertain si διαχράφεσθαι
signifie ici »donner l’ordre de payer une
somme«, comme dans une inscription
de Kos (Syll.3 1000,25 n· T7)·
92- 103. Il me paraît impossible de
restituer le sens de tous les passages
de l’article 8.
94. Il paraît être question du prê-
tre qui se démet de sa charge, mais je
n’ai pu trouver aucune restitution
satisfaisante de la partie détruite.
95-96. Je ne saurais restituer les mots qui
manquent.
96. Pour l’iota ajouté dans αυτώι, cf. εστωι I.124,
και = κα 1.141. Partout ailleurs dans l’inscription l’iota
adscriptum manque dans la terminaison du datif.
— L’addition à la fin de la ligne est à regarder
comme une simple hypothèse, ayant pour but d’ex-
[vo] μένος επ[αν]ανκες παντα π[ρασσ]ετ[ω]
καθα και οι αλλ[οι ιε]ρεις η ασ[εβης τε ε]στω[{εσ]
τω) ποτι ταν θεόν και ένοχος εστ(ω) τοις [ε]
go πιτιμιοις α γεγραπται [κ]αι κατα των λα[βο]ντ[ων]
το αργυριον . ΛΙ.αξαμειν.
διεγραψατο (8) όπως [δε] και α παρακαταθ[ηκα ω]ς δ[υ]
νατον εις τον αιώνα διαφυλασσηται ο ι[ερε]υς
τας Αθανας οΐ.μοί. . .ενός π[α]ραδιδ[οτω; τ[ω με]
95 τ αυτόν ιερατευοντ[ι .]ετ.να /-
ματων το παραδοθεν αυτωι αργυριον πο[τιγραφων Τούτο]
65. St. προβαλλοντω; cf. 1. 61. — 72· St. εττανγεδιας. — A la fin de la ligne
il faut ajouter, probablement, ποτιγραφοντες (tou); cf. 1. 83. — 80. St. τροττο. —
84. St. ιεροσυνας. — 89. St. εστο.
ACROPOLE DE LINDOS : 419
784
65 και του αρχ[ιε]ροθυτα προβαλ(ω)ντ(αι) ιεροθυτας
προθε[ντ]ων ιδίως τοις χρη^ουσι επανγειλασθαι
[ι]εροθυ[τει]αν δωρεάν τοι δε επανγειλαμενοι
τταντα π[ρασσο]ν[τω] καθα και τοι άλλοι ιεροθυ
ται η ένοχοι εο[ντω] ασεβεια τοι δε ιεροτα
7ο μια(ι) το οφιλο[ν τ]ο[υ]τοι[ς] ενοδια^^εσθαι apyupi
ον παραδοντω τω ιερει τας Αθανα(ς) ιερ[οίν ημειν
[ειΊς ταν παρακαταθηκαν απο τας επανγε(λ)ιας
[ιερ]οθυτα του ειτανγειλαμενου το ονο[μ]α ττα
[τρ]ιαστι και δαμου κατα το ψαφισμα το εισ
75 [γ]ραφεν υπο Ιππία Γ Apy (7)ομοιω[ς] δε και ει τις [κα?]
[ιίερευς παραγεινηται τας Αθανας κάθε-
. ωσις Λινδιοις τοι ιεροταμιαι το οφ[ειΊλον διδο
[σθ]αι τω ιερει αργυριον εις τε τας υποδοχας και θ[υ]
[σι]ας και ταλλα αναλωμ[ατΊα μη τελευντων αυ
8ο [τω] τροπ(ω) μηδενι μηδε παρευρεσ[ει μ]ηδεμια
. .αν κα τελεσωντι αυτός ανα. . σω [π]αρ[α]
[δ]οντω δε και τούτο εις ταν παρακαταθηκ[αν]
[τ]ας Αθανας ιερόν ημειν ποτιγραφον[τες]
[α]πο τας ιερ(ω)συνας το ονομα του ιερατε[υ]
85 [σαν]τος κατα το ψαφισμα το [ε]ισγραφεν υπ[ο]
[1π]πια Γ Apy ο δε ιερευς ο καθ υοθεσιαν [γε|
65. προβαλλόντω, qu’on lit sur la pierre, est évi-
demment une simple erreur, v. l’apparat.
67. ίεροθυτείαν: fonction d’hiérothyte. L’espace
disponible ne permet pas de lire ίεροθυσίαν qui se ren-
contre n°4i2 I.17.
— δωρεάν: vie. ^384 b 9; cf. Syll.3 IV p. 299.
70. τό άφϊλον τούτοις ένοδιά^εσθαι άρχύριον: pour
le sens, cf. 1. 77-78 : τό όφεϊλον δίδοσθαι τώ ιερει άρχύ-
ριον. La lecture ένοδιά^^εσθαι paraît
certaine; en tout cas on ne peut pas
lire έφοδιά^εσθαι.
72. Voir l’apparat.
76. κάθε-|.ωσις: je n’ai pu trou-
ver la restitution du mot incomplet,
καθ’ paraît être la préposition. Cf. 1. 86.
78. ύποδοχάς, cf. Syll.3 1107,11 sq.
(Kos, vers 200) : άνενεώσαντο τάν θυσίαν
τού Διάς, καί τάν υποδοχάν έποιήσαντο
των δαμοτάν καί των άλλων πάντων
άξίως των θεών.
8ι. Sens probable: et le prêtre lui-
même doit remettre ce qu’ils lui paie-
ront. Les restes conservés ne permettent
pourtant pas de restituer p. e. [οσο]ν
(δε) κα (ou εί δε κα) τελεσωντι αυτός
άνα[δό](τ)ω.
83-84· On s’attendrait à lire : άπό τας
ίερωσύνας, ποτιχράφοντες κτλ. Cf. 1. 72.
86. Les termes paraissent reprendre
le fil des 1. 76-77, de sorte que καθ’ύοθε-
σίαν correspondrait antithétiquement à
καθ’έ-1 .ωσις.
87-88, cf. 1. 67-68. Pour έπάνανκες, v.
la loi milésienne Milet I 3 p. 284 n°i34
1.13 sq. : τούς προφήτας καί τούς στεφα-
νηφόρους έπάναχκες (mot répété Ι.32)
έπιτελεϊν τάς ευωχίας των τε κόσμων
καί των μολπών κατά τά πάτρια έ'θη.
— οί άλλοι (1. 68 τοι άλλοι) : même
forme de l’article défini p. e. n°2p2 1. 9
(88-85 A) οί σύσσιτοι.
89. τάν θεόν, cf. 1. 59, 62 et 125;
mais dans la 1.117 on lit τάν θεάν.
91- 92. Je ne suis pas parvenu à
restituer le sens d’une manière satis-
faisante. Il est incertain si διαχράφεσθαι
signifie ici »donner l’ordre de payer une
somme«, comme dans une inscription
de Kos (Syll.3 1000,25 n· T7)·
92- 103. Il me paraît impossible de
restituer le sens de tous les passages
de l’article 8.
94. Il paraît être question du prê-
tre qui se démet de sa charge, mais je
n’ai pu trouver aucune restitution
satisfaisante de la partie détruite.
95-96. Je ne saurais restituer les mots qui
manquent.
96. Pour l’iota ajouté dans αυτώι, cf. εστωι I.124,
και = κα 1.141. Partout ailleurs dans l’inscription l’iota
adscriptum manque dans la terminaison du datif.
— L’addition à la fin de la ligne est à regarder
comme une simple hypothèse, ayant pour but d’ex-
[vo] μένος επ[αν]ανκες παντα π[ρασσ]ετ[ω]
καθα και οι αλλ[οι ιε]ρεις η ασ[εβης τε ε]στω[{εσ]
τω) ποτι ταν θεόν και ένοχος εστ(ω) τοις [ε]
go πιτιμιοις α γεγραπται [κ]αι κατα των λα[βο]ντ[ων]
το αργυριον . ΛΙ.αξαμειν.
διεγραψατο (8) όπως [δε] και α παρακαταθ[ηκα ω]ς δ[υ]
νατον εις τον αιώνα διαφυλασσηται ο ι[ερε]υς
τας Αθανας οΐ.μοί. . .ενός π[α]ραδιδ[οτω; τ[ω με]
95 τ αυτόν ιερατευοντ[ι .]ετ.να /-
ματων το παραδοθεν αυτωι αργυριον πο[τιγραφων Τούτο]
65. St. προβαλλοντω; cf. 1. 61. — 72· St. εττανγεδιας. — A la fin de la ligne
il faut ajouter, probablement, ποτιγραφοντες (tou); cf. 1. 83. — 80. St. τροττο. —
84. St. ιεροσυνας. — 89. St. εστο.