DOI Heft:
[Nr. 5]
DOI Artikel:Hudig, Ferrand W.: Aanwinsten van het Nederlandsch Museum voor geschiedenis en Kunst
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19839#0227
prijs gesteld wordt). De voorstelling van Shou Lao, den god, die lengte van dagen schenkt,
met zijn acht onsterfelijken, was een geliefkoosd onderwerp in het eind van de zeventiende
eeuw. Shou Lao was de geest van den grooten filosoof Lao-tse, die door zijn Tao-leer tot
contemplatie opwekte, maar later als een soort alchemist gevierd werd, de ontdekker van
het levenselixer. In het midden van de kom is de bejaarde heilige met het hooge voorhoofd
afgebeeld (fig. 4). Rustig schrijdt hij over de golven der zee op weg naar de eilanden der
gelukzaligheid. Een hert geleidt hem en in zijn linkerhand houdt hij een knoestigen staf,
waaraan een fleschje gebonden is met het levenselixer. De roode golven zijn op eenvoudige
wijze gestyleerd door achter elkaar geschoven groepen van concentrische segmentbogen, waar-
tusschen het schuim met telkens drie sierlijke krullen opspringt. De wolken zijn tot dichte
voluten saamgerold. Daarboven is nog even de roode zon zichtbaar. In groote tegenstelling
tot den gelaten zelfbewusten filosoof, gedragen zich de opgewonden personages aan de
buitenzijde van de kom (fig. 5). Het zijn de acht onsterfelijken, die met de alledaagsche
wereld in onmiddellijk verkeer staan en met de geleerde godheid, die zij vereeren, slechts
hun liefde voor het leven gemeen hebben. Luidruchtig varen zij op vreemde gedrochten
over de onstuimige zee. Op de afbeelding ziet men Han Hsiang Tzu, den patroon der
muzikanten, die al fluitend op den rug van een groote garnaal naar de landen der
onsterfelijkheid gedragen wordt, terwijl Lan Tsai-ho, de patroon der tuinders, en de
grimmige drakendooder Lu Tung-pin in vervoering naar hem luisteren. Niet alleen de
virtuoze wijze, waarop de teekening dezer figuren is uitgevoerd, maar ook de fijngevoelig-
Fig. 5. — Chineesch porselein, Kang Hsi, 1662—1722.
207
met zijn acht onsterfelijken, was een geliefkoosd onderwerp in het eind van de zeventiende
eeuw. Shou Lao was de geest van den grooten filosoof Lao-tse, die door zijn Tao-leer tot
contemplatie opwekte, maar later als een soort alchemist gevierd werd, de ontdekker van
het levenselixer. In het midden van de kom is de bejaarde heilige met het hooge voorhoofd
afgebeeld (fig. 4). Rustig schrijdt hij over de golven der zee op weg naar de eilanden der
gelukzaligheid. Een hert geleidt hem en in zijn linkerhand houdt hij een knoestigen staf,
waaraan een fleschje gebonden is met het levenselixer. De roode golven zijn op eenvoudige
wijze gestyleerd door achter elkaar geschoven groepen van concentrische segmentbogen, waar-
tusschen het schuim met telkens drie sierlijke krullen opspringt. De wolken zijn tot dichte
voluten saamgerold. Daarboven is nog even de roode zon zichtbaar. In groote tegenstelling
tot den gelaten zelfbewusten filosoof, gedragen zich de opgewonden personages aan de
buitenzijde van de kom (fig. 5). Het zijn de acht onsterfelijken, die met de alledaagsche
wereld in onmiddellijk verkeer staan en met de geleerde godheid, die zij vereeren, slechts
hun liefde voor het leven gemeen hebben. Luidruchtig varen zij op vreemde gedrochten
over de onstuimige zee. Op de afbeelding ziet men Han Hsiang Tzu, den patroon der
muzikanten, die al fluitend op den rug van een groote garnaal naar de landen der
onsterfelijkheid gedragen wordt, terwijl Lan Tsai-ho, de patroon der tuinders, en de
grimmige drakendooder Lu Tung-pin in vervoering naar hem luisteren. Niet alleen de
virtuoze wijze, waarop de teekening dezer figuren is uitgevoerd, maar ook de fijngevoelig-
Fig. 5. — Chineesch porselein, Kang Hsi, 1662—1722.
207