DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31266#0622
P3=¥
i.
DE VETER. SACR. CHRIS
qui diversa a diveriis audivir,nec in suislibris certam formaminvenerat; &'quiaa!iud
vidit servari in canonizatione sandti Nicolaide Tolentino jJJunij 1446. factaper
Eugenium IV. aliud incanonizatione S.Bernardini infesto Apostolorum Petri, &
Pauli 1450. per Nicolaum V. aliudin canonizatione S. Vincentii 2,4. Maji 1455,
per Calixtum III. aliudin canonizatione S-.CatharinteSenenstsjdie Ascensionis 1482.
fadta per Pium II. aliud incanomzatione S. Leopoidi in die Epiphaniae 148 j. per
Innocentium VIII. &propterea ipseexhibuitaliamformamLeoni X.quadncano-
nizationeS. Francisci dePaula, die 1. Martij 1519. fuit servata.
Concludam cum supradictis audtoribus, & Castellanodecanomzationequatst.
4,art. 1. Canonizationem Sandtorum, quantum attinct ad originem, indudtam
fuistea lege veteri: Ecclehast. 44. inquit, Laudemus viros ghriofos, &j?arentes
in nenerationefua. VoIuitPanuinus inrelationeS. Bonaventurteart.8. undelentit,
quod in lege veteri erat canonizatio, & approbario Sanftorum ad finem publicie ve-
nerariotiis. Ideoque Cardinalis Bdlarminustom.q.conrrovers deSandtor.Beatitud.
conrrovers, 7. gener.lib. i.ait, quod Ecclesiasticus d. cap. 44 & leq. canonizavis
Sandtos ur Henoch. Noe,Abraham, Isaac,Jacob, Moysen, Aaron, Phineam, Josue,
Samuelem, Davidem,Heliam, Helisaeum; & in Testamento N. S. Lucas in Adtis
canonizavit Stephanum, Jacobum majorem ,Petmm, Paulum, Barnabam, Silam,
& alios. Quanrum vero artinet ad formam, & ordinem procedendi, Iegimus fuisse
induftam ab EcclesiaCatbolica,excap.i. & 2. de Reliq. & venerationeSandtorum,
& capitulo venerabilis, de Testibus.
C A P. LXX.
Quod Judicium Ecclesix, & siindbeSedis sitinfallibilc
in Canonizatione Sandtorum.
EAdem jam fuit aubtoritas in canonizatione S. Matrhire, quando in numerum
Apostolorum elebtusest,quteadhucinprtesenri aubtorizatSanbtorum canoniza-
tionesmedianteS. Romana, & Apostolica Sede : etennn sicuti Spiritus iandtus tunc
prtesidebatinconscstii Apostolorum,in A6t,cap.r. vers. 16. idem etiammodo pne-
sidet in consesfibus eorundem sliccessorum: hinc est, quod isti si postcntin prtesens
ersare, pastet in dubiumetiam revocari elebtio Matthi$. Extat prteterea Regula S.
Augustini exprestainEpist.n8. dnminquit. Similiter etiam ejuidhodietctaperor~
bemfrecjttetitat Ecciefa: nam & binc quiaitafaciendumfit djJputare,tnfolenmsiim&
infamaest. Unde S. Bernardus scribens CanomcisLugduni epist. 174. inquit, Ege
quia accept ab Ecclefia,fiecurusteneoi&trado. Etquatenns temerariusquispiam de
hoc etiam dubitare audeatj respondebiturilli : inquo igitur adhsret fides aurhen-
tica librorum sacrte Scriptura: ? quoniam S Auguslinusin lib. conrra epist. funda-
menti Manichaei aperre dixir cap. tom. 6 Ego vero Evangehoncn crcderem, nisi
rne Catholica Ecclefiacommoneret auElontas. Accedit quod nullatenus apparenssit;
ut Divina voluent Providentia tale inconveniens tolerare, quod inEcclesia anima
illiusveniat honoranda, quas lpsamet infamis inservuet tanquamobjebcum immor-
talis ejus justitice,, Alira»
i.
DE VETER. SACR. CHRIS
qui diversa a diveriis audivir,nec in suislibris certam formaminvenerat; &'quiaa!iud
vidit servari in canonizatione sandti Nicolaide Tolentino jJJunij 1446. factaper
Eugenium IV. aliud incanonizatione S.Bernardini infesto Apostolorum Petri, &
Pauli 1450. per Nicolaum V. aliudin canonizatione S. Vincentii 2,4. Maji 1455,
per Calixtum III. aliudin canonizatione S-.CatharinteSenenstsjdie Ascensionis 1482.
fadta per Pium II. aliud incanomzatione S. Leopoidi in die Epiphaniae 148 j. per
Innocentium VIII. &propterea ipseexhibuitaliamformamLeoni X.quadncano-
nizationeS. Francisci dePaula, die 1. Martij 1519. fuit servata.
Concludam cum supradictis audtoribus, & Castellanodecanomzationequatst.
4,art. 1. Canonizationem Sandtorum, quantum attinct ad originem, indudtam
fuistea lege veteri: Ecclehast. 44. inquit, Laudemus viros ghriofos, &j?arentes
in nenerationefua. VoIuitPanuinus inrelationeS. Bonaventurteart.8. undelentit,
quod in lege veteri erat canonizatio, & approbario Sanftorum ad finem publicie ve-
nerariotiis. Ideoque Cardinalis Bdlarminustom.q.conrrovers deSandtor.Beatitud.
conrrovers, 7. gener.lib. i.ait, quod Ecclesiasticus d. cap. 44 & leq. canonizavis
Sandtos ur Henoch. Noe,Abraham, Isaac,Jacob, Moysen, Aaron, Phineam, Josue,
Samuelem, Davidem,Heliam, Helisaeum; & in Testamento N. S. Lucas in Adtis
canonizavit Stephanum, Jacobum majorem ,Petmm, Paulum, Barnabam, Silam,
& alios. Quanrum vero artinet ad formam, & ordinem procedendi, Iegimus fuisse
induftam ab EcclesiaCatbolica,excap.i. & 2. de Reliq. & venerationeSandtorum,
& capitulo venerabilis, de Testibus.
C A P. LXX.
Quod Judicium Ecclesix, & siindbeSedis sitinfallibilc
in Canonizatione Sandtorum.
EAdem jam fuit aubtoritas in canonizatione S. Matrhire, quando in numerum
Apostolorum elebtusest,quteadhucinprtesenri aubtorizatSanbtorum canoniza-
tionesmedianteS. Romana, & Apostolica Sede : etennn sicuti Spiritus iandtus tunc
prtesidebatinconscstii Apostolorum,in A6t,cap.r. vers. 16. idem etiammodo pne-
sidet in consesfibus eorundem sliccessorum: hinc est, quod isti si postcntin prtesens
ersare, pastet in dubiumetiam revocari elebtio Matthi$. Extat prteterea Regula S.
Augustini exprestainEpist.n8. dnminquit. Similiter etiam ejuidhodietctaperor~
bemfrecjttetitat Ecciefa: nam & binc quiaitafaciendumfit djJputare,tnfolenmsiim&
infamaest. Unde S. Bernardus scribens CanomcisLugduni epist. 174. inquit, Ege
quia accept ab Ecclefia,fiecurusteneoi&trado. Etquatenns temerariusquispiam de
hoc etiam dubitare audeatj respondebiturilli : inquo igitur adhsret fides aurhen-
tica librorum sacrte Scriptura: ? quoniam S Auguslinusin lib. conrra epist. funda-
menti Manichaei aperre dixir cap. tom. 6 Ego vero Evangehoncn crcderem, nisi
rne Catholica Ecclefiacommoneret auElontas. Accedit quod nullatenus apparenssit;
ut Divina voluent Providentia tale inconveniens tolerare, quod inEcclesia anima
illiusveniat honoranda, quas lpsamet infamis inservuet tanquamobjebcum immor-
talis ejus justitice,, Alira»