DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45382#0207
THRACIA
135
C0NSTANTIN0P0L1S
VIII. BYZANTIVM, postea CONSTANTINOPOLIS.
(cf. C. I. Gr. 2034—2045.)
732 in basi bucraniis sertisque ornata columnae XII pedes altae, quae vulgo dicitur Pompeii ad osf P ·
. · ! ri · · · T7 · cT L x. ... . 1 ’ ostia B°spon prope Constantinopolim
in insula Cyanea e regione vici lanari. In petrae vertice columna existit marmoris candidissimi alta j x x -.. .
i i x · n. -r. . . . . vircirer sex dodrantes et sex digitos,
cuius penmeter complectitur novem pedes et semissem mediam. Basim cingit vitta laureata flexuosa, modo «m™,™ ’
.. n x x .7 cursum versus modo deorsum. Ex
medio flexus quadruplicis vertice appensum est caput bubulum, in medio aliorum quatuor flexuum incisi sunt circuli, in quorum uno est effi ies
quadrupedis, in altero Solis imago, in tertio radiorum decussis, in quarto vergente ad aquilonem nihil expressum5 est Columnae ■·
respondet magnitudini spirae, nempe illius perimeter sex pedes circumplectitur; summus scapus habet apophygem et astra^alun}1 exeTun^caT
tulum tamen Corinthium integrum existit’. gyllius. 'La base n'y par ait pas appartenir; les caracteres de Vinscription sont mal forment su^er
ficiels’ spon, secutus GyIlium. Cf. de hac columna quae diligenter collegit Hobhouse journey p. 869 sq. 6
C · CAESARI · AVGVSTO
F · C · L · ANNIDIVS
L·F · CLA · FRONTO
Thevet cosmogr. du Levant ed. 1556 p. 79 = cosmogr. univ. (1575) 1, 267 (inde Grut. spur. 5, 5) non tam descripsit, quam interviso titulo
alium excogitavit. Edidit primus Lazius r. r. (1551) p. 1104 (inde Erizzo discorso sopra le medaglie p. 176 ed. 1568 et Grut. 228, 4) descriptam
sibi a Marco Sinkmoser. Gyllius (de Bosp. Thrac. II, 25 p. 180) nihil ex inscriptione assecutus est praeter nomen C. Caesaris. Secutus est
Leunclavius pand. hist. Ture. (1588) p. 333, ex quo pendent Dousa iter Const. p. 21, a se titulum legi non potuisse significans, Scaliger tam in
cod. Lugd. Seal. 61 f. 144 quam in additamentis ad Grut. suum nunc bibi. Vatie., Clusius in schedis Saxianis, Grut. 228, 3 ex Clusii et Bon-
garsii schedis male (ex Grutero le Bas 2, 1481). Postea viderunt exhibueruntque Sandys travels (ed. 1658) p. 32; Thom. Smith remarks (1678)
p. 283 (inde Mur. 221, 1, ex hoc le Bas 2, 1482); Spon voy. (1678) I p. 230, ubi aere expressa est, et misc. p. 265 (inde Donat. 96, 11), item
Wheler (1682) p. 206; Magni in itinerarii vol. 1 (Parmae 1679) p. 307; de Bruyn Beizen door Kleinasien (1698) p. 55 delineatam a de Wastiou;
Uhlefeld iter Const. (1739) ms. f. 189; Chishull travels (1747) p. 42; Pococke (1752) p. 48, 1 (inde le Bas 2, 1483) cf. descr. of the East
2, 2, 138; Sestini lettere dalla Sicilia 7 (1784) p. 127; Lechevalier voy. de la Propontide 1 (1860) p. 68. A prioribus Dethier et Mordtmann
Epigraphik von Byzantion und Constantinopel (ex acad. Vindob. actorum vol. XIII) part. 1 (altera pars nondum prodiit) p. 56.
Ex his exemplis maximam fidem habent Lazianum Leunclavianum Whelerianum Uhlefeldianum quae adseribam:
Lazius vv. non div.:
Leunclavius:
DIVO· CAESARI· AVGVSTO
Wheler:
C (vel d) CAESARI AVGVSTO
Uhlefeld:
CAESARI AVGVST
c ■
■ CAESARI · AVGVSTO
F
• C I A N N I D V S
L · CLANNIDIVS
E · CL · ANNIDIVS
F
CL ANNIDIVS
E
• F · CLA · FRONTO
L · F · CLA.PONTO
sphinx
L · F · CL · ARRONTO
Inde correctum est Sponii exem-
plum omisso initio c et in fine
restituto fronto.
LF
CL / /PONTO
Unde sponte prodit ea quam supra proposui lectio, quamquam vere ita in lapide fuisse equidem minime affirmo. Praenomen Augusti si verum est,
Caligulae sit necesse est. Ex reliquis exemplis pendent omnino Sandysi Bruynii Chishulli ex Leunclaviano, unde retinent initio divo neque va-
riant nisi in minoribus, Lechevalerii ex Sponiano; Sestinius scribit nihil legisse se nisi cla. ...ronto. Laziano exemplo relato apud Erizzum
sic oct-cae-avg-flav-cian-fab-fil-cla-fron ita abusus est Magni, ut vidisse sibi visus sit oct et ron. Theveti, Thomae Smithii (qui ipse fa-
Thevetianum epigramma venit ex medii aevi lusibus; in mirabilibus urbis simile epigramma refertur ad obeliscum collocatum in Vaticano.
tetur nihil se clare vidisse nisi Augusti Caesaris nomen,
reliqua composuisse ex diversis exemplis), Pocockii interpolata exempla subscripsi notitiae
causa:
✓
Thevet:
Smith:
Pococke:
C A E S A R
AVGVSTO CAESARI
SEBAS T OS
T A N T V S
E · CL AV · ANNID IVS
LVCVLLVS
ERAT · QV
OD · NVLLVS
MAIOR · IN
ORBE
LE · CLASSIS I PONTO
CL ANNIDIVS
R Ο MANV S
733 in basi columnae marmoreae in extremo angulo promontorii Byzantii expositi Bosporo Thraciae in medio cupresseto, quod finem constituit
claustri recentis vulgo Serraglio marsilius. Ibidem adhuc. — Litteram h Mordtmannus scribit sic in lapide efformari i-i.
F ο RTVNAE
REDVCI OB
p. C. 332 DEVICTOS GOTHOS
Marsilius Danub. (1727) II tab. 17 p. 37 qui haec addit: 'nullam ex partibus huius columnae mensurare potui, metuens, ne custodes verberibus
me obruerent; et vix possibile mihi videtur quod sinerent ut conficerem parvam ipsius columnae delineationem cum ea inscriptione. Ea vero
mensionibus exceptis omnino verae similis est’. Pendent fortasse ex Marsiliano exemplum Chishulli travels p. 46 et id quod Dukero misit van
der Horst (cod. Lugd. Periz. Q. 42 indeque Gud. praef.; inde le Bas 2, 1497). Ex lapide sed obiter inspecto de la Motraye voy. 1, 222 et
Dallaway Const. p. 21. Neglegenter descripsit ut solet Hammer Const. 1 p. XII; melius Mordtmannus, qui ed. cum Dethierio (1. c. ad n. 732) p. 72.
In lectione consentiunt Marsil. Chish. Gud. Mordtm., nisi quod Chish. Gud. vv. ordinem neglegunt et gotos dedit Mars. De la Motraye legit
taiNiANO nec plus; Dallaway theodosio magno ob devictos gothos; Hammer ob devictos gothos fortvnae redvci. In postica Marsilius
crucem cum monogrammate Christiano vidisse sibi visus est ad hanc fere formam:
ic xc
NI KA
135
C0NSTANTIN0P0L1S
VIII. BYZANTIVM, postea CONSTANTINOPOLIS.
(cf. C. I. Gr. 2034—2045.)
732 in basi bucraniis sertisque ornata columnae XII pedes altae, quae vulgo dicitur Pompeii ad osf P ·
. · ! ri · · · T7 · cT L x. ... . 1 ’ ostia B°spon prope Constantinopolim
in insula Cyanea e regione vici lanari. In petrae vertice columna existit marmoris candidissimi alta j x x -.. .
i i x · n. -r. . . . . vircirer sex dodrantes et sex digitos,
cuius penmeter complectitur novem pedes et semissem mediam. Basim cingit vitta laureata flexuosa, modo «m™,™ ’
.. n x x .7 cursum versus modo deorsum. Ex
medio flexus quadruplicis vertice appensum est caput bubulum, in medio aliorum quatuor flexuum incisi sunt circuli, in quorum uno est effi ies
quadrupedis, in altero Solis imago, in tertio radiorum decussis, in quarto vergente ad aquilonem nihil expressum5 est Columnae ■·
respondet magnitudini spirae, nempe illius perimeter sex pedes circumplectitur; summus scapus habet apophygem et astra^alun}1 exeTun^caT
tulum tamen Corinthium integrum existit’. gyllius. 'La base n'y par ait pas appartenir; les caracteres de Vinscription sont mal forment su^er
ficiels’ spon, secutus GyIlium. Cf. de hac columna quae diligenter collegit Hobhouse journey p. 869 sq. 6
C · CAESARI · AVGVSTO
F · C · L · ANNIDIVS
L·F · CLA · FRONTO
Thevet cosmogr. du Levant ed. 1556 p. 79 = cosmogr. univ. (1575) 1, 267 (inde Grut. spur. 5, 5) non tam descripsit, quam interviso titulo
alium excogitavit. Edidit primus Lazius r. r. (1551) p. 1104 (inde Erizzo discorso sopra le medaglie p. 176 ed. 1568 et Grut. 228, 4) descriptam
sibi a Marco Sinkmoser. Gyllius (de Bosp. Thrac. II, 25 p. 180) nihil ex inscriptione assecutus est praeter nomen C. Caesaris. Secutus est
Leunclavius pand. hist. Ture. (1588) p. 333, ex quo pendent Dousa iter Const. p. 21, a se titulum legi non potuisse significans, Scaliger tam in
cod. Lugd. Seal. 61 f. 144 quam in additamentis ad Grut. suum nunc bibi. Vatie., Clusius in schedis Saxianis, Grut. 228, 3 ex Clusii et Bon-
garsii schedis male (ex Grutero le Bas 2, 1481). Postea viderunt exhibueruntque Sandys travels (ed. 1658) p. 32; Thom. Smith remarks (1678)
p. 283 (inde Mur. 221, 1, ex hoc le Bas 2, 1482); Spon voy. (1678) I p. 230, ubi aere expressa est, et misc. p. 265 (inde Donat. 96, 11), item
Wheler (1682) p. 206; Magni in itinerarii vol. 1 (Parmae 1679) p. 307; de Bruyn Beizen door Kleinasien (1698) p. 55 delineatam a de Wastiou;
Uhlefeld iter Const. (1739) ms. f. 189; Chishull travels (1747) p. 42; Pococke (1752) p. 48, 1 (inde le Bas 2, 1483) cf. descr. of the East
2, 2, 138; Sestini lettere dalla Sicilia 7 (1784) p. 127; Lechevalier voy. de la Propontide 1 (1860) p. 68. A prioribus Dethier et Mordtmann
Epigraphik von Byzantion und Constantinopel (ex acad. Vindob. actorum vol. XIII) part. 1 (altera pars nondum prodiit) p. 56.
Ex his exemplis maximam fidem habent Lazianum Leunclavianum Whelerianum Uhlefeldianum quae adseribam:
Lazius vv. non div.:
Leunclavius:
DIVO· CAESARI· AVGVSTO
Wheler:
C (vel d) CAESARI AVGVSTO
Uhlefeld:
CAESARI AVGVST
c ■
■ CAESARI · AVGVSTO
F
• C I A N N I D V S
L · CLANNIDIVS
E · CL · ANNIDIVS
F
CL ANNIDIVS
E
• F · CLA · FRONTO
L · F · CLA.PONTO
sphinx
L · F · CL · ARRONTO
Inde correctum est Sponii exem-
plum omisso initio c et in fine
restituto fronto.
LF
CL / /PONTO
Unde sponte prodit ea quam supra proposui lectio, quamquam vere ita in lapide fuisse equidem minime affirmo. Praenomen Augusti si verum est,
Caligulae sit necesse est. Ex reliquis exemplis pendent omnino Sandysi Bruynii Chishulli ex Leunclaviano, unde retinent initio divo neque va-
riant nisi in minoribus, Lechevalerii ex Sponiano; Sestinius scribit nihil legisse se nisi cla. ...ronto. Laziano exemplo relato apud Erizzum
sic oct-cae-avg-flav-cian-fab-fil-cla-fron ita abusus est Magni, ut vidisse sibi visus sit oct et ron. Theveti, Thomae Smithii (qui ipse fa-
Thevetianum epigramma venit ex medii aevi lusibus; in mirabilibus urbis simile epigramma refertur ad obeliscum collocatum in Vaticano.
tetur nihil se clare vidisse nisi Augusti Caesaris nomen,
reliqua composuisse ex diversis exemplis), Pocockii interpolata exempla subscripsi notitiae
causa:
✓
Thevet:
Smith:
Pococke:
C A E S A R
AVGVSTO CAESARI
SEBAS T OS
T A N T V S
E · CL AV · ANNID IVS
LVCVLLVS
ERAT · QV
OD · NVLLVS
MAIOR · IN
ORBE
LE · CLASSIS I PONTO
CL ANNIDIVS
R Ο MANV S
733 in basi columnae marmoreae in extremo angulo promontorii Byzantii expositi Bosporo Thraciae in medio cupresseto, quod finem constituit
claustri recentis vulgo Serraglio marsilius. Ibidem adhuc. — Litteram h Mordtmannus scribit sic in lapide efformari i-i.
F ο RTVNAE
REDVCI OB
p. C. 332 DEVICTOS GOTHOS
Marsilius Danub. (1727) II tab. 17 p. 37 qui haec addit: 'nullam ex partibus huius columnae mensurare potui, metuens, ne custodes verberibus
me obruerent; et vix possibile mihi videtur quod sinerent ut conficerem parvam ipsius columnae delineationem cum ea inscriptione. Ea vero
mensionibus exceptis omnino verae similis est’. Pendent fortasse ex Marsiliano exemplum Chishulli travels p. 46 et id quod Dukero misit van
der Horst (cod. Lugd. Periz. Q. 42 indeque Gud. praef.; inde le Bas 2, 1497). Ex lapide sed obiter inspecto de la Motraye voy. 1, 222 et
Dallaway Const. p. 21. Neglegenter descripsit ut solet Hammer Const. 1 p. XII; melius Mordtmannus, qui ed. cum Dethierio (1. c. ad n. 732) p. 72.
In lectione consentiunt Marsil. Chish. Gud. Mordtm., nisi quod Chish. Gud. vv. ordinem neglegunt et gotos dedit Mars. De la Motraye legit
taiNiANO nec plus; Dallaway theodosio magno ob devictos gothos; Hammer ob devictos gothos fortvnae redvci. In postica Marsilius
crucem cum monogrammate Christiano vidisse sibi visus est ad hanc fere formam:
ic xc
NI KA